Μαμά θέλω να σου πω...

Σήμερα  το πρωί  έπεσε το μάτι μου πάνω σε αυτή την δημοσίευση. Αν μπορούσαν τα παιδιά μας να εκφραστούν με το δικό μας τρόπο, μάλλον κάπως έτσι θα μας τα έλεγαν!!

• Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά.
• Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν γίνεται να έχω πάντα ό,τι ζητήσω. Σε δοκιμάζω μονάχα για να δω.
• Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ' ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά τον σπουδαίο.
• Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

• Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.
• Μη μου δημιουργείς το αίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει ν' αναγνωρίζω
• Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικρο-αδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα - ίσα για να κερδίσω την προσοχή σου.
• Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
• Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.
• Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σ' εσένα.

• Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψεις πως θ' αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
• Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
• Μην αναστατώνεσαι τόσο όταν σου λέω «δε σ΄αγαπώ». Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι
• Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου.
• Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ.

• Μην ξεχνάς πως δε θα μπορέσω ν' αναπτυχθώ χωρίς πολύ κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δε χρειάζεται να στο πω, έτσι δεν είναι;

Του παιδοψυχολόγου και παιδαγωγού Rudolf Dreikurs (1897-1972)

(Πηγή: paidikavivlia.blogspot.gr)

Gay και Ψυχική υγεία

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες του Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας της Αγγλίας οι γκέι άντρες στη Βρετανία αντιμετωπίζουν μια σιωπηλή κρίση σε θέματα ψυχικής υγείας η οποία σε μεγάλο βαθμό παραμένει ακόμα ταμπού – τόσο για τους ίδιους όσο και για το δημόσιο σύστημα υγείας. Σύμφωνα με τις μελέτες οι γκέι άντρες έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να βιώνουν αισθήματα απομόνωσης, άγχους ή κατάθλιψης και να επιδεικνύουν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά (απόπειρες αυτοκτονίας και καταχρήσεις) σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους. Τα προβλήματα αυτά επηρεάζουν τη στάση τους απέναντι στους υπόλοιπους γκέι, τη διάρκεια των σχέσεων τους αλλά και τα ρίσκα που παίρνουν στη σεξουαλική τους ζωή.

“Υπάρχει αυτό το κλισέ ότι το μόνο που κάνουμε είναι να διασκεδάζουμε”δηλώνει ο αρχισυντάκτης του περιοδικού. “Εδώ και δεκαετίες φωνάζουμε ότι δεν ντρεπόμαστε γι αυτό που είμαστε. Αν και είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να ντρεπόμαστε, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου εύκολο να απαλλαγούμε από τις τραυματικές εμπειρίες που βιώσαμε σε πιο τρυφερές ηλικίες: φόβος, ταπεινώσεις, απομόνωση, μυστικοπάθεια, ντροπή.”

Οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας ξεκαθαρίζουν ότι το να είναι κανείς ομοφυλόφιλος από μόνο του δεν αποτελεί εμπόδιο στο να ζήσει μια πλήρη, ευτυχισμένη και συναισθηματικά γεμάτη ζωή. Το πρόβλημα είναι ότι οι γκέι ως μειονότητα μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον που δεν μπορεί και δεν θέλει να τους αποδεχτεί και να καλύψει τις ανάγκες τους. Για να αντεπεξέλθουν υιοθετούν στρατηγικές που τους βοηθούν να επιβιώσουν, αλλά μακροπρόθεσμα μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά την ψυχολογική τους κατάσταση. Δύο είναι τα σημεία που θεωρούνται “κλειδί” στα προβλήματα ψυχικής υγείας των γκέι αντρών:Χαμηλή αυτοεκτίμηση Από πολύ μικρή ηλικία, ένα αγόρι λαμβάνει από το οικογενειακό και σχολικό του περιβάλλον το μήνυμα ότι το να είναι “διαφορετικός” είναι κάτι αρνητικό και πρέπει να κάνει το παν για να καλυφθεί και να το κρύψει από τους γύρω του. Τα παιδιά που συνειδητοποιούν ότι κάτι δυσαρεστεί τους “μεγάλους”, συνήθως στρέφουν τα αρνητικά συναισθήματα στον ίδιο τους τον εαυτό, θεωρώντας ότι σε κάτι “φταίνε”. Οι επαφές με άλλους συνομήλικους τους επιβεβαιώνουν ότι “υστερούν” σε σχέση με τα άλλα αγόρια ή ότι αυτό που αισθάνονται είναι άσχημο, γελοίο και απαγορευμένο. Το αποτέλεσμα είναι η εσωστρέφεια, η απομόνωση, αισθήματα ντροπής και ανασφάλειας. Πολλοί γκέι έφηβοι παθιάζονται με το θέαμα, τη μουσική, το χορό και την καλλιτεχνική δημιουργία. Με αυτό τον τρόπο χτίζουν ένα “ασφαλές καταφύγιο”, ένα “κουκούλι” μέσα στο οποίο αισθάνονται ότι δεν τους αγγίζει η απόρριψη που εισπράττουν από τους άλλους.

‘Όπως γράφει ένας μπλόγκερ “η γκέι κοινότητα περιλαμβάνει πολλούς πληγωμένους ανθρώπους. Σε νεαρή ηλικία οι γκέι δεν έχουν πρότυπα μέσα στο σπίτι τους, δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τις ανασφάλειές τους. Βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι είναι “διαφορετικοί” αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει με τους νέους ανθρώπους, δεν αντιμετωπίζουν τη “διαφορετικότητά” τους σαν κάτι θετικό και υγιές. Καταλήγουν να πιστεύουν ότι είναι υποδεέστεροι, ανάξιοι να αγαπηθούν, πολίτες βήτα κατηγορίας.”Ένα περιβάλλον έντονης σεξουαλικότητας Όταν ενηλικιωθούν οι γκέι ανακαλύπτουν ότι ο μοναδικός τρόπος για να γνωρίσουν και να συναναστραφούν με άλλους γκέι άντρες είναι μέσα από τις σεξουαλικές “πιάτσες”: ιστοσελίδες γνωριμιών, γκέι μπαρ, πάρκα, σάουνες κτλ. Ακριβώς στην ηλικία που για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους χρειάζονται συναισθηματική στήριξη από ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια, ανακαλύπτουν ότι κρίνονται με μοναδικό κριτήριο το πόσο σεξουαλικά επιθυμητοί και διαθέσιμοι μπορούν να γίνουν. “Φανταστείτε να στέλναμε ένα κορίτσι να αποκτήσει τις πρώτες της ερωτικές εμπειρίες σε μπαρ για εργένηδες. Όλα αυτά είναι τραυματικά και επηρεάζουν την ψυχική υγεία. Η κοινωνική απόρριψη που έχουν βιώσει οι γκέι τους κάνει να παγιδεύονται στη σεξουαλική ελευθερία, που είναι και η μόνη που έχουν κατακτήσει” δηλώνει ένας γκέι ακτιβιστής από το Λονδίνο.Οι συνέπειες όλων των παραπάνω είναι γνωστές: μην έχοντας που να στραφούν, πολλοί γκέι υιοθετούν τις καταχρήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά) σαν “φαρμακευτική αγωγή” για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Οι καταχρήσεις φέρνουν μαζί τους και επικίνδυνες σεξουαλικές συμπεριφορές – ένα ακόμα δείγμα αυτοκαταστροφικής διάθεσης. Η συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων είναι ένας τρόπος να μην αφήνουν κανένα να τους πλησιάσει συναισθηματικά. Κι η επικριτική και αρνητική στάση τους απέναντι στους άλλους γκέι ένας τρόπος για να καλύψουν τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν για τον εαυτό τους.Τίποτα από όλα τα παραπάνω όμως δεν είναι μοιραίο και αναπόφευκτο. Όλοι μπορούμε να βελτιώσουμε την ψυχολογική μας κατάσταση, φτάνει να εντοπίσουμε που βρίσκεται το πρόβλημα και να αναζητήσουμε τρόπους για να το ξεπεράσουμε. Οι ειδικοί δίνουν μερικές πολύ απλές συμβουλές:

• Αναλάβετε την ευθύνη των πράξεών σας – δεν είστε αιώνιοι έφηβοι

• Αποδεχτείτε το σώμα σας – δεν θα σας αγαπήσει κανείς μόνο γι’ αυτό

• Σταματήστε τα αρνητικά σχόλια σε βάρος των άλλων

• Αντιμετωπίστε την εξάρτηση από το σεξ και κάθε μορφής εθισμό

• Κάντε παρέα με γκέι άντρες που δεν σας ελκύουν ερωτικά

• Βρείτε ένα ”μέντορα” – κάποιον γκέι μεγαλύτερης ηλικίας που έχει περάσει τα ίδια και μπορεί να σας βοηθήσει

Πηγή: www.we-thepeople.gr.

Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου από το http://gayrightsgreece.blogspot.gr/:

"Επιθετικά παιδιά και πώς να τα αντιμετωπίσουμε"

           Ο θυμός και η επιθετικότητα είναι από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις της παιδικής ηλικίας. Από την αρχή της ζωής του, το άτομο αντιδρά βίαια σε καταστάσεις που του προκαλούν δυσαρέσκεια. Ο θυμός του παιδιού εκδηλώνεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το χαρακτήρα και την ηλικία του. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, η επιθετική συμπεριφορά αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης ενός παιδιού. Στην αρχή και καθώς το μικρό παιδί δεν έχει ακόμα αναπτύξει πλήρως τις γλωσσικές του δεξιότητες, η φυσική βία μπορεί να εκδηλωθεί στα πλαίσια της προσπάθειας για ανεξαρτησία και για ικανοποίηση των επιθυμιών του.

            Οι επιθετικές ενέργειες εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους. Δηλαδή μπορεί να εκδηλωθούν με έντονο κλάμα, να χτυπιέται στο πάτωμα, να τραβά τα μαλλιά του, να σπάει αντικείμενα, να χτυπά, να κλωτσά, να αρνείται να υπακούσει, να αποδοκιμάζει ή να βρίζει τους άλλους. Ωστόσο, όσο φυσιολογικές και αν είναι τέτοιες εκδηλώσεις για ένα μικρό παιδί, αυτό δεν σημαίνει ότι ο γονιός πρέπει να αγνοήσει την επιθετική συμπεριφορά. Αντίθετα, πρέπει να του δείξει τρόπους για να διαχειρίζεται το θυμό του και να εκφράζει με αποδεκτό τρόπο τα συναισθήματα του.

            Τι μπορούν να κάνουν, λοιπόν, οι γονείς:

1) Αρχικά, κρατήστε την ψυχραιμία σας. Αποφύγετε να φωνάζετε και να χτυπάτε το παιδί. Έτσι δεν θα καταφέρετε αυτό που θέλετε, αντίθετα θα του δώσετε  παραδείγματα νέων συμπεριφορών για να δοκιμάσει. 

2) Βάλτε σαφή όρια. Απαντήστε αμέσως στην επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σας. Πρέπει να μαθαίνει αμέσως πότε έκανε κάτι που δεν ήταν σωστό. Απομακρύνετε το από την κατάσταση για λίγο, μέχρι να ηρεμήσει.

3) Συνδέστε την πράξη με τις συνέπειες της. Δηλαδή, αν παίρνει τα παιχνίδια από τα άλλα παιδιά και ενοχλεί, τραβήξτε το μακριά. Πείτε του ότι μπορεί να γυρίσει στο παιχνίδι όταν νιώσει έτοιμο να παίξει χωρίς να κάνει ζημιά στα άλλα παιδάκια.

4) Διδάξτε του εναλλακτικές λύσεις. Ενθαρρύνετε το να βρει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να δείχνει το θυμό του - με τον «να του μιλάει» ή ζητώντας τη βοήθεια ενός ενήλικα.

5) Ανταμείψτε την καλή του συμπεριφορά. Αντί να δίνετε την προσοχή σας στο παιδί σας μόνο όταν συμπεριφέρεται αρνητικά, δώστε του προσοχή όταν συμπεριφέρεται σωστά - παραδείγματος χάριν, όταν ζητάει ευγενικά να κάνει κούνια αντί να σπρώχνει ένα άλλο παιδί για να του την πάρει.

6) Δώστε του ευκαιρίες για φυσικές διεξόδους. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι αν δεν δίνετε στο παιδί σας τα περιθώρια να ξοδέψει την άφθονη ενέργεια του, είναι φόβος και τρόμος στο σπίτι. Εάν το παιδί σας είναι υπερενεργητικό, δώστε του πολύ ελεύθερο χρόνο για να ξεδίνει.

            Τέλος, είναι μερικές φορές που η αντιμετώπιση της επιθετικότητας ενός παιδιού απαιτεί κάτι παραπάνω από ό,τι ο γονιός μπορεί να προσφέρει. Αν η κυρίαρχη συμπεριφορά του παιδιού σας είναι η επιθετική, αν δείχνει να φοβίζει ή να ταράζει τα άλλα παιδιά, ή αν οι προσπάθειές σας να ελέγξετε τη συμπεριφορά του αποδίδουν λίγα πράγματα, καλό είναι να ζητήσετε βοήθεια. Μαζί με τον ειδικό θα βρείτε την αιτία της επιθετικότητας και θα βοηθήσετε το παιδί σας να την ξεπεράσει.

"Πως να μιλήσουμε σε παιδιά που πενθούν".

            Αυτό που αρχικά, χρειάζονται τα παιδιά που πενθούν, πέρα από την κατανόηση των αναγκών τους και τη στήριξη που μπορούν να βρουν στους ενήλικες, είναι και απαντήσεις στις πολλές απορίες που έχουν για τη ζωή, την αρρώστια, το θάνατο. Στη συνέχεια, λοιπόν, θα αναφέρουμε επιγραμματικά κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για το πώς πρέπει να μιλάμε και να απαντάμε στα παιδιά που αντιμετωπίζουν το θάνατο ενός δικού τους αγαπημένου προσώπου.

            Αρχικά, να πούμε ότι σημαντικότερο όλων, είναι να δημιουργηθεί μια καλή σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνίας ανάμεσα στον ενήλικα και στο παιδί που πενθεί. Οι ενήλικες δεν χρειάζεται να αγχώνονται και να αναζητούν εναγωνίως σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα των παιδιών για το θάνατο. Το παιδί επιλέγει να θέσει τις δύσκολες ερωτήσεις σε άτομα που εμπιστεύεται και τα νιώθει ικανά να το στηρίξουν. Οι ενήλικες, λοιπόν, πρέπει να είναι διαθέσιμοι και έτοιμοι να ακούσουν τις όποιες ανησυχίες των παιδιών, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις πραγματικές τους ανάγκες. Χρειάζεται επίσης, να είναι παρατηρητικοί στους μη λεκτικούς και συμβολικούς τρόπους επικοινωνίας που χρησιμοποιεί το παιδί, για να μεταφέρει αυτό που νιώθει, μέσα από τις ζωγραφιές, το παιχνίδι, τη συμπεριφορά του, ακόμη και μέσα από το ίδιο του το σώμα εκφράζει όσα δεν ξέρει να πει.

            Με τα παιδιά που πενθούν πρέπει να έχουμε ιδιαίτερη υπομονή. Μπορεί να επαναλαμβάνουν το ίδιο ερώτημα σε διαφορετικές στιγμές και με διαφορετικούς τρόπους και συχνά όταν οι ενήλικες δεν είναι διαθέσιμοι. Όποια ώρα όμως και αν τους τεθεί το ερώτημα, καλό είναι να μην αποφύγουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με το παιδί. Επίσης, το πιο σημαντικό στη σχέση του παιδιού που πενθεί και του ενήλικα είναι η ειλικρίνεια. Το να λένε την αλήθεια όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να λένε το παιδί όλα όσα γνωρίζουν. Να είναι κανείς ειλικρινής με ένα παιδί σημαίνει να του λέει αυτά που εκείνο ζητάει να μάθει τη δεδομένη στιγμή και πάντα προσαρμοσμένα στην ηλικία του παιδιού. Κατά ανάλογο τρόπο, οι απαντήσεις που δίνουμε σε παιδιά που βρίσκονται αντιμέτωπα με το θάνατο του δικού τους ανθρώπου πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Οι ενήλικες θα πρέπει επίσης να μοιράζονται με τα παιδιά απλά και ανθρώπινα, τις γνώσεις τους γύρω από τα θέματα της ζωής και του θανάτου, να μοιράζονται μαζί τους τις εμπειρίες και τα συναισθήματα τους, ακόμα και τις αδυναμίες τους ή την απόγνωση τους.

            Το σημαντικότερο όμως, όλων είναι ότι μπροστά σε παιδιά που πενθούν και αισθάνονται ότι γύρω τους χάνεται ο κόσμος, είναι πολύτιμο οι ενήλικες να είναι εκεί, κοντά τους, υποστηρικτικοί και όσο περισσότερο διαθέσιμοι

Έχει Μαθησιακές Δυσκολίες;

" Η απόδοση του παιδιού μου στο σχολείο με προβληματίζει. Διαβάζουμε πάρα πολύ στο σπίτι αλλά όταν πάει στο σχολείο τα ξεχνάει. Κάνει πολλά λάθη στην ορθογραφία, ακόμα και αν την έχουμε κάνει επανάληψη το πρωί. Δεν θέλει καθόλου να διαβάζει και πάντα μαλώνουμε πριν ξεκινήσουμε. Δεν ξέρω τι φταεί και τι πρέπει να κάνω;"

Μαρτυρίες σαν την παραπάνω ακούμε πολλές φορές και πολλές φορές τέτοιου είδους στοιχεία μπορεί να είναι ενδεικτικά μαθησιακών δυσκολιών. Παρακάτω ακολουθεί ένα ερωτηματολόγιο Δυσλεξίας, το οποίο μπορεί να δώσει μια ένδειξη για πιθανές μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού. Αν παρατηρήσω ότι το παιδί μου εμφανίζει πολλά από τα παρακάτω στοιχεία, καλό είναι να γίνει μια αξιολόγηση από κάποιον ειδικό.

Βασικές δυσκολίες στην Γραφή:

1.	Δυσκολεύεται να γράψει ευανάγνωστα γράμματα.
2.	Παραλείπει/προσθέτει/αντιμεταθέτει γράμματα ή συλλαβές.
3.	Κολλάει λέξεις μεταξύ τους.
4.	Παρουσιάζει καθρεφτική γραφή πχ. ε-3, 6-9
5.	Μπερδεύεται με γράμματα που μοιάζουν οπτικά πχ. ο-α
6.	Μπερδεύεται με γράμματα που μοιάζουν ακουστικά πχ. β-φ
7.	Δυσκολεύεται να αντιγράψει/ να ακούει και να γράφει/ να γράψει αυθόρμητα.
8.	Δεν χρησιμοποιεί σημεία στίξης πχ. κόμματα, τελείες.
9.	Γράφει τηλεγραφικά/ δεν χρησιμοποιεί επίθετα/φτωχό λεξιλόγιο.
10.	Κάνει μη αναμενόμενα ορθογραφικά λάθη.

Βασικές δυσκολίες στην Ανάγνωση - Κατανόηση:

1.	Αργοπορεί/διστάζει/κάνει παύσεις/συλλαβίζει
2.	Παραλείπει λέξεις/συλλαβές/γράμματα.
3.	Πολλές φορές μπορεί να αντικαθιστά λέξεις με άλλες που μοιάζουν μορφικά.
4.	Πολλές φορές μπορεί να αντικαθιστά λέξεις με άλλες που σημαίνουν το ίδιο πχ. κοντός - χαμηλός.
5.	"Πηδάει ή χάνει" τη σειρά.
6.	"Μαντεύει" τις λέξεις και δεν τις διαβάζει.
7.	Παρατονίζει τις λέξεις.
8.	Δεν "χρωματίζει" τη φωνή του ανάλογα με το ύφος του κειμένου.
9.	Δυσκολεύεται να κατανοήσει αυτό που διαβάζει.
10.	Δυσκολεύεται να πει την κεντρική ιδέα/ περίληψη/ λέξεις κλειδιά του κειμένου.
11.	Αρνείται και αποφεύγει να διαβάζει.

Βασικές δυσκολίες στα Μαθηματικά:

1.	Συγχέει την ορολογία των μαθηματικών πχ. συν, πλην, επι.
2.	Δυσκολεύεται στην επίλυση προβλημάτων.
3.	Μπερδεύει αριθμούς που μοιάζουν μεταξύ τους οπτικά πχ. 3,5
4.	Εμφανίζει σύγχυση χωρικού προσανατολισμού πχ. ποιον αριθμό θα γράψω και ποιόν θα κρατήσω.
5.	Κατά την διαδικασία της πράξης μπορεί να ξεχάσει ποια πράξη κάνει ή να συνεχίσει με άλλη πράξη πχ. στην κάθετη αφαίρεση να κάνει ταυτόχρονα και πρόσθεση.
6.	Μπερδεύει τα μαθηματικά σύμβολα πχ. (+, *).
7.	Εμφανίζει καθρεφτική γραφή στους αριθμούς πχ. 3, ε.
8.	Δυσκολεύεται ιδιαίτερα στους μηχανισμούς των πράξεων/να ακολουθήσει βήματα.
9.	Δεν θυμάται την προπαίδεια/χρησιμοποιεί “κόλπα” για να την θυμάται.
10.	Δυσκολεύεται να θυμάται τα κρατούμενα και γενικά το κρατούμενο μπερδεύει όλη την διαδικασία της πράξης.

Εικόνα του παιδιού στο Σχολείο:

1.	Δείχνει αφηρημένο/απρόσεχτο/χωρίς συγκέντρωση.
2.	Ρωτάει συχνά τον διπλανό του που “βρίσκονται”.
3.	Έχει κινητική ανησυχία/διασπαστική συμπεριφορά.
4.	Προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή.
5.	Αποφεύγει να συμμετέχει στο μάθημα.
6.	Ξεχνάει προπαίδεια, ημερομηνίες, ονόματα.
7.	Μπερδεύει βασικές γνώσεις πχ. τους μήνες, εποχές, αλφαβήτα.
8.	Τα πηγαίνει καλύτερα με τις ερωτήσεις από το να “πει” το μάθημα.
9.	Βασικά ορθογραφικά λάθη.
10.	Δείχνει ένα έξυπνο παιδί που δεν τα καταφέρνει σε απλές σχολικές δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή)
11.	Δείχνει αδιάφορος για το μάθημα.

Εικόνα του παιδιού στο Σπίτι:

1.	Δείχνει έντονη άρνηση να γράψει και να διαβάσει.
2.	Δεν συγκεντρώνεται όταν διαβάζει και γράφει.
3.	Η μελέτη διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα.
4.	Χρειάζεται συνεχή παραίνεση για να κάνει τα μαθήματα του (διάβασμα/γράψιμο/μαθηματικά).
5.	Κουράζεται αδικαιολόγητα  γρήγορα όταν κάνει τα μαθήματα του (διάβασμα/γράψιμο/μαθηματικά).

"Το παιδί μου δεν κάνει εύκολα φίλους..."

       Υπάρχουν παιδιά τα οποία ανάλογα με την κοινωνική τους συμπεριφορά μπορούν να χαρακτηριστούν είτε σαν εξωστρεφή είτε σαν εσωστρεφή. Τα εξωστρεφή παιδιά είναι εκείνα τα οποία προτιμούν την παρέα πολλών ατόμων, εκφράζουν ανοιχτά τις προτιμήσεις τους και διεκδικούν αυτά που θέλουν. Από την άλλη, τα εσωστρεφή παιδιά είναι ντροπαλά και πιο μαζεμένα. Δεν αντιδρούν έντονα στις αλλαγές του περιβάλλοντος, φαίνονται να διακατέχονται από κάποιες ανασφάλειες και φόβους, δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους και δεν διεκδικούν πράγματα.

            Το ότι ένα παιδί κάποιες φορές δυσκολεύεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, μπορεί απλώς να πρόκειται για ένα παιδί ευαίσθητο το οποίο χρειάζεται περισσότερη στήριξη. Μπορεί πάλι να πρόκειται για ένα χαρακτήρα που φοβάται εύκολα ή για ένα χαρακτήρα υποχωρητικό. Ή μπορεί απλώς κάποιο οικογενειακό γεγονός (όπως διαζύγιο, αποχωρισμός ή θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου) να το έχει φοβίσει και να το έχει αποσυντονίσει.

            Είναι σημαντικό, λοιπόν, ένας γονέας που αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του είναι ιδιαίτερα εσωστρεφές, να προσπαθήσει να το βοηθήσει και να του τονώσει την αυτοπεποίθηση του. Συνήθως αυτά τα παιδιά δυσκολεύονται στις κοινωνικές σχέσεις, βιώνουν μοναξιά και βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη μελλοντικά.

            Τι μπορείτε να κάνετε εσείς για το παιδί σας:

• Επικοινωνήστε μαζί του με ειλικρίνεια και ενδιαφέρον. Εκδηλώστε την αγάπη σας όχι μόνο με λόγια, αλλά και με φιλιά και χάδια.
• Δώστε του το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές των γονιών τους. Δείξτε του ότι εσείς σέβεστε τον εαυτό σας και το ίδιο θα κάνει και εκείνο.
• Προσπαθήστε να μην συγκρίνετε την συμπεριφορά του και τις επιδόσεις του με τα αδέρφια του αλλά και με άλλα παιδιά. Μέσω της σύγκρισης όχι μόνο δεν βελτιώνονται οι επιδόσεις του παιδιού, αλλά κλονίζεται και η αυτοεκτίμηση του.
• Η υπερπροστασία βλάπτει. Αποφύγετε τις συνηθισμένες αναφορές του τύπου: «Προσοχή, θα πέσεις, θα βραχείς, θα χτυπήσεις...». Προσπαθήστε να μην του στερείτε τις πρωτοβουλίες και κάνετε τα πάντα εσείς. Γιατί έτσι ενισχύετε την παθητικότητα του.
• Ομολογήστε με κάθε ειλικρίνεια πως κάποια από τα πράγματα που το τρομάζουν, τα έχετε ζήσει κι εσείς στο παρελθόν. Τα παιδιά καθησυχάζονται πολύ όταν συνειδητοποιούν πως τα πρόσωπα που θεωρούν σημαντικά (όπως οι γονείς, οι θείοι ή τα αδέρφια) έχουν περάσει ανάλογες δυσκολίες με τις δικές τους.
• Να θυμάστε να επιβραβεύετε ακόμα και μια μικρή πρόοδο.
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να εκφράζει χωρίς φόβο τις απόψεις του και να εξωτερικεύει ξεκάθαρα τα συναισθήματά του.
• Μάθετε του πως αξίζει πολλά, ανεξάρτητα με το πόσο αποδίδει.