Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

"10 πράγματα που έμαθα όταν έπαψα να ουρλιάζω στα παιδιά μου"





Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times με τίτλο «Shouting Is the New Spanking»,  η  Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει  σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».



Οι γονείς σύμφωνα με την δόκτορα Μακ Κρίντι ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να επιβληθούν στα παιδιά τους. Και ενώ για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές.

Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ. Αποτέλεσμα: Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα. Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης. Πριν λοιπόν φωνάξετε ξανά σκεφτείτε ότι τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, αλλά την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.

1. Όταν σταμάτησα να ουρλιάζω, ένιωσα καλύτερος άνθρωπος

Σταμάτησα να πηγαίνω για ύπνο με έναν κόμπο στο στομάχι, επειδή ένιωθα «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να ακούω από τα παιδιά μου «είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να νιώθω ενοχές επειδή ο σύντροφός μου με κοίταζε σα να ήμουν «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Και η χειρότερη σύντροφος και η χειρότερη ερωμένη.

2. Τα παιδιά είναι το (μόνο) κοινό που θέλουμε να μας αποδέχεται

Όλες οι μαμάδες κρύβουμε μέσα μας ένα Δόκτωρ Τζέκιλ και έναν Κύριο Χάιντ. Μπροστά στους ξένους κάνουμε τις καλές και τις υπομονετικές, προκειμένου να μην μας κρίνουν αρνητικά  και όταν γυρίζουμε σπίτι γινόμαστε αληθινές μέγαιρες. Ωστόσο αυτό, από τη μια μπερδεύει τα παιδιά από την άλλη μπερδεύει εμάς τις ίδιες. Η συνέπεια στην συμπεριφορά δεν είναι μόνο καλό παράδειγμα για τα παιδιά αλλά θετικό και για εμάς τις ίδιες.

3. Τα παιδιά είναι παιδιά, αλλά επίσης είναι και άνθρωποι

Όπως εγώ, έτσι και τα παιδιά, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Κάποιες μέρες είναι αξιαγάπητα, γλυκά και υπάκουα και άλλες είναι στριμμένα, ανόρεχτα και ανυπάκουα. Άλλωστε αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι ότι τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν. Και έχουν δικαίωμα στο λάθος. Και κανείς δε θέλει να του ουρλιάζουν όταν κάνει λάθος. Εσείς θέλετε;

4. Δεν μπορώ να ελέγχω πάντα τις πράξεις των παιδιών μου, αλλά μπορώ πάντα να ελέγχω τις αντιδράσεις μου

Αντί κάθε φορά που σκοντάφτω σε ένα lego, να του βάλω τις φωνές, μήπως να πάρω μια βαθιά ανάσα και να του επαναλάβω (για χιλιοστή φορά)….«δεν είπαμε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας;»

5. Τα ουρλιαχτά δεν «πιάνουν»

Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Όταν ζητάτε κάτι με ευγένεια το αποκτάτε πολύ πιο εύκολα. Αντίθετα όταν ζητάτε κάτι με αγένεια, ο απέναντι σας αντιδράει αρνητικά. Επίσης συνήθως μαζί με την υστερία που μας πιάνει αρχίζουμε και κάνουμε πολύπλοκες τις εντολές μας προς τα παιδιά: «βιάσου, πιες το γάλα σου, δέσε τα κορδόνια σου, πάρε το μπουφάν σου, αργήσαμε…» Κανένα παιδί δε μπορεί να αποθηκεύσει τόσες εντολές και να τις ακολουθήσει βέβαια.

6. Όταν σταματήσεις να φωνάζεις μπορεί να σου συμβούν υπέροχα πράγματα

Όταν είσαι ήρεμος απολαμβάνεις σαφώς πιο έντονα τις όμορφες στιγμές. Ακόμη και το «μαμά σ’ αγαπώ» παίρνει μια άλλη διάσταση τότε. Θυμηθείτε τις στιγμές που βάζετε τα παιδιά για ύπνο. Αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας και οι στιγμές που τα παιδιά μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τα πιο όμορφα συναισθήματα. Ξέρετε γιατί; Διότι τότε δεν ουρλιάζουμε.

7. Κάποιες φορές το να σταματήσεις να φωνάζεις είναι μια πρόκληση, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό.

8. Πολύ συχνά το πρόβλημα βρίσκεται σε εμένα και όχι στα παιδιά μου

Είναι μια αλήθεια που συχνά οι μαμάδες τη βιώνουν και ως ενοχή: Φωνάζω στα παιδιά, γιατί είχα στρες στη δουλειά, γιατί «περιμένω περίοδο», ή γιατί με σύγχυσε ένας οδηγός στο δρόμο. Φταίει κάποιος άλλος και την πληρώνει κάποιος άλλος. Πόσο άδικο είναι αυτό;  

9. Όταν φροντίζω τον εαυτό μου με βοηθάει να μη φωνάζω

Όταν νιώθετε απίστευτα χαλαρωμένη από τη γιόγκα, όταν έχετε μόλις βγει από ένα ζεστό μπάνιο, όταν έχετε γυρίσει μόλις από το κομμωτήριο, ή από μια έξοδο με τις φίλες σας, έχετε προσέξει πως δεν έχετε όρεξη για φωνές; Απόλυτα φυσιολογικό. Όταν φροντίζετε μόνο τους άλλους και αφοσιώνεστε σε αυτούς ψυχή και σώμα, είναι φυσικό να έχετε νεύρα και κάποιες φορές να ξεσπάτε άσχημα. Όταν φροντίζετε και τον εαυτό σας είναι φυσικό να νιώθετε πιο ήρεμη, πιο χαλαρή και πιο αξιαγάπητη. Τα παιδιά σας θα συμφωνήσουν σ’ αυτό.

10. Όταν δε φωνάζω νιώθω υπέροχη

Εκτός από πιο ήρεμη, πιο αξιαγάπητη και πιο χαλαρή, νιώθω και πιο λαμπερή. Πηγαίνω για ύπνο χωρίς ενοχές και ξυπνάω πιο χαρούμενη. Νιώθω πιο όμορφη και πιο καλή. Και τα παιδιά μου το βλέπουν.   Και μ’ αγαπούν γι’ αυτό.


Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Εφιάλτης ή Νυχτερινός Τρόμος;




Τί είναι ο εφιάλτης

Όταν το παιδί βλέπει εφιάλτη ξυπνάει φοβισμένο. Μερικές φορές δεν είναι εύκολο να το ηρεμήσουμε γιατί το παιδί μπορεί να φέρνει στο μυαλό του το περιεχόμενο του εφιάλτη και να μη μπορεί να ξανακοιμηθεί. Συνήθως, μια αγκαλιά είναι αρκετή για να μπορέσει να ηρεμήσει και να ξανακοιμηθεί.

Εφιάλτες βλέπουν τα παιδιά όλων των ηλικιών. Χρονικά, οι εφιάλτες«έρχονται» όταν μπαίνουμε στο στάδιο REM (Rapid Eye Movement,γνωστός και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών. Είναι το πέμπτο στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ματιών, από εγκεφαλικά κύματα που δείχνουν ενεργοποιημένα και μοιάζουν με πολύ ελαφρύ ύπνο ή με την εγρήγορση, αλλά και από βαθιά χαλάρωση των μυών) δηλαδή αρκετές ώρες μετά από τη στιγμή που πέφτουμε για ύπνο. Οι εφιάλτες μπορεί να «καθρεφτίζουν» ανησυχίες του παιδιού, φοβίες και άγχη που βίωσε μέσα στη μέρα.

Τί είναι ο Νυχτερινός Τρόμος

Οι νυχτερινοί τρόμοι ταλαιπωρούν συνήθως παιδιά από 2 έως 6 χρονών. Συμβαίνουν νωρίς τη νύχτα, σχεδόν 2-3 ώρες από τη στιγμή που το παιδί θα κοιμηθεί και το παιδί βρίσκεται σε μία ενδιάμεση κατάσταση ύπνου-ξύπνιου. Κατά τη διάρκεια του νυχτερινού τρόμου το μυαλό του παιδιού παραμένει σε κατάσταση ύπνου, ενώ το σώμα φαίνεται να έχει ξυπνήσει.
Οι εκφράσεις του προσώπου είναι έντονες. Το παιδί μπορεί να ουρλιάζει, να κλαίει και να δείχνει υπερβολικά φοβισμένο, ενώ δεν αναγνωρίζει τους γονείς του. Εάν προσπαθήσει ο γονέας να το πιάσει ή να το σταματήσει, το παιδί αντιδράει, σπρώχνει και προσπαθεί να ξεφύγει. Όμως, είναι μια κατάσταση που το παιδί δεν θυμάται το πρωί και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, μόνο απαιτείται ψυχραιμία από τους γονείς. Οι νυχτερινοί τρόμοι ξεπερνιούνται όσο το παιδί μεγαλώνει.

Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του νυχτερινού τρόμου

- Το παιδί είναι τρομαγμένο, κλαίει, φωνάζει αλλά δεν μπορείτε να το ξυπνήσετε ή να το ηρεμήσετε
- Τα μάτια του είναι ανοιχτά αλλά δεν αντιλαμβάνεται την παρουσία

σας

- Το παιδί τρομάζει με αντικείμενα ή ανθρώπους που βλέπει μέσα στο δωμάτιο του
- Το επεισόδιο κρατάει από 5 λεπτά μέχρι 30
- Δεν θυμάται τίποτα το πρωί


Τί κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις

Εφιάλτες
Όταν το παιδί έχει εφιάλτες, αρκεί να το καθησυχάσουμε και να μείνουμε λίγο μαζί του μέχρι να ξανακοιμηθεί ήσυχο. Είναι καλό την επόμενη μέρα να συζητάμε με το παιδί το όνειρο που είδε για να ανακαλύψουμε μέσα από την συζήτηση φόβους ή ανησυχίες που μπορεί να έχει.

Νυχτερινοί τρόμοι
Το παιδί φαίνεται σαστισμένο, φοβισμένο και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να βεβαιωθούμε ότι δεν θα κινδυνέψει. Βεβαιωθείτε ότι τα παράθυρα είναι ασφαλισμένα, δεν υπάρχουν σκαλιά που μπορεί να πέσει και ότι δεν κινδυνεύει να πέσει από το κρεβάτι. Όταν οι τρόμοι είναι έντονοι, οι ειδικοί προτείνουν το παιδί να κοιμάται σε χαμηλό στρώμα ή στο πάτωμα.

Μην προσπαθήσετε να ξυπνήσετε το παιδί

Συνήθως ο τρόμος κρατάει λίγα λεπτά ενώ εάν προσπαθείτε να παρέμβετε, θα παρατείνετε την διάρκεια του νυχτερινού τρόμου. Μπορείτε να ανοίξετε το φως και να του μιλάτε καθησυχαστικά.

Τί μπορούμε να κάνουμε προληπτικά

• Λίγες ώρες πριν τον ύπνο, το παιδί καλό είναι να αποφεύγει την τηλεόραση και να κάνει δραστηριότητες χαλαρές, χωρίς ένταση.
• Επίσης, αποφύγετε να ταΐζετε το παιδί αργά. Καλό θα ήταν να έχει φάει 1-2 ώρες πριν κοιμηθεί.
• Τέλος, σημαντικός παράγοντας για τους νυχτερινούς τρόμους είναι ο …ύπνος! Αν το παιδί δεν ξεκουράζεται και δεν κοιμάται αρκετές ώρες καθημερινά, είναι πιθανό να βιώνει νυχτερινούς τρόμους. Είναι σημαντικό λοιπόν, το παιδί να έχει σταθερή ώρα που πηγαίνει για ύπνο και να κοιμάται αρκετά.
• Ο πυρετός επίσης προκαλεί νυχτερινούς τρόμους.
Κρατήστε…ημερολόγιο! Εάν το παιδί βιώνει τον νυχτερινό τρόμο κάθε βράδυ την ίδια ώρα, ξυπνήστε το παιδί σας μισή ώρα πριν για 5 λεπτά( δώστε του να πιει νερό, να πάει τουαλέτα). Αυτό βοηθάει πολύ και συνήθως εάν το κάνετε 6-7 βράδια, οι νυχτερινοί τρόμοι είναι πιθανόν να αραιώσουν ή και να ξεπεραστούν!


Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Εκπαίδευση στη χρήση τουαλέτας


         Η εκπαίδευση στη χρήση της τουαλέτας μπορεί να είναι μια περίοδος την οποία περιμένετε με ανυπομονησία αλλά και μια περίοδος με πολύ άγχος. Μολονότι τόσο εσείς όσο και το παιδί σας μπορεί να ανυπομονείτε να επιτύχετε αυτό το ορόσημο ανάπτυξης, μπορεί να δυσκολεύεστε να αποφασίσετε πως να ξεκινήσετε.

Πότε πρέπει να ξεκινήσετε;
        Ορισμένοι ειδικοί χρησιμοποιούν την έκφραση “εκμάθηση χρήσης τουαλέτας” – μια υπενθύμιση ότι, όπως το μπουσούλημα, το περπάτημα και η ομιλία, έτσι και η χρήση της τουαλέτας είναι μια ικανότητα που τα παιδιά αποκτούν με το δικό τους ρυθμό. 

Αν και τα περισσότερα παιδιά είναι έτοιμα για εκπαίδευση κάποια στιγμή μεταξύ των 24 και των 36 μηνών, ορισμένα αρχίζουν νωρίτερα ή αργότερα. Γενικά, τα αγόρια αργούν περισσότερο από τα κορίτσια. Περιμένετε να δείτε κάποια σημάδια ότι το παιδί σας είναι πρόθυμο και ικανό να ξεκινήσει την εκπαίδευση στη χρήση της τουαλέτας. 


Ποια είναι τα σημάδια ότι ένα παιδί είναι έτοιμο;


       Το παιδί σας είναι πιθανώς έτοιμο να εκπαιδευτεί στη χρήση της τουαλέτας όταν κάνει αρκετά από τα παρακάτω:

·       Παραμένει στεγνό για 2 ώρες μέσα στην ημέρα ή εάν παραμένει στεγνό μετά από ένα σύντομο υπνάκο.
·         Έχει κενώσεις σε προβλέψιμες ώρες κάθε μέρα.
·         Δείχνει μια αυξημένη συναίσθηση ότι ουρεί ή ότι υπάρχει κάποια κένωση.
·         Ζητάει να χρησιμοποιήσει το γιο-γιο.
·         Μπορεί να ακολουθήσει απλές οδηγίες.
·         Μπορεί να φοράει κάποια βασικά ρούχα.
·         Θέλει να φοράει εσώρουχα αντί για πάνες.
·       Δείχνει ενδιαφέρον (και ίσως να προσπαθεί να μιμηθεί) τις συνήθειες χρήσης της τουαλέτας των άλλων.
·     Αναγνωρίζει τις λέξεις που χρησιμοποιεί η οικογένειά σας για την τουαλέτα και τα σχετικά μέρη του σώματος.

Πώς μπορώ να προετοιμάσω το παιδί μου για τη χρήση της τουαλέτας;


      Όταν έχετε δει κάποια σημάδια ότι το παιδί σας είναι έτοιμο να μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα, αρχίστε να τους μιλάτε με θετικό τρόπο για τις συνήθειες χρήσης της τουαλέτας. Συγχρόνως, αποφύγετε να του μιλάτε με αρνητικό τρόπο για τις πάνες. Αυτό μπορεί να κάνει το παιδί σας εχθρικό προς τη διαδικασία εκμάθησης. 
      Ο καλύτερος τρόπος εξοικείωσης του παιδιού σας με την ιδέα της χρήσης του γιο-γιο ή της τουαλέτας είναι να το βάλετε να παρακολουθεί μέλη της οικογένειας του ίδιου φύλου. (Εάν παρακολουθεί κάποιον του αντίθετου φύλου, μπορεί να νιώσει σύγχυση). 
Καλό είναι να ξεκινήσετε με τη χρήση ενός γιο-γιο και όχι με τη χρήση της κανονικής τουαλέτας. Επειδή μπορούν να στερεώσουν τα πόδια τους στο έδαφος, τα παιδιά δε φοβούνται ότι μπορεί να πέσουν μέσα και αισθάνονται πιο ασφαλή. Αφού επιλέξετε ένα γιο-γιο, τοποθετήστε το στο δωμάτιο του παιδιού ή σε ένα κοντινό μπάνιο. Δώστε χρόνο στο παιδί σας να εξοικειωθεί με το γιο-γιο πριν προσπαθήσει να το χρησιμοποιήσει και εξηγήστε του ότι είναι μόνο δικό του. Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αισθανθεί άνετα εξηγώντας του ποια θα είναι η λειτουργία του γιο-γιο όταν νιώσει έτοιμο να το χρησιμοποιήσει. Δίνοντας κάποιο έλεγχο στο παιδί σας, και αφήνοντάς το να μεταφέρει το γιο-γιο μέσα στο σπίτι, το βοηθάτε να χρησιμοποιήσει το γιο-γιο μόνο του.



Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ξαναπαντρεύομαι...Πώς θα το πω στα παιδιά;;





Όταν παντρεύεστε για δεύτερη φορά, βρίσκεστε στο κατώφλι μια νέας συντροφικότητας που ελπίζετε πως θα κρατήσει για πάντα. Σας δίνεται η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή σας και έτσι διώχνετε από το μυαλό σας οποιαδήποτε αμφιβολία για το μέλλον. Και πολύ καλά κάνετε!
Ωστόσο παρόλο που τα συναισθήματα αυτά είναι ανθρώπινα, δεν είναι αρκετά για να ξεκινήσει ο γάμος με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ο δεύτερος γάμος είναι πολύ διαφορετικός από τον πρώτο, γιατί συνήθως υπάρχουν παιδιά. Αποτελεί, λοιπόν, ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο ζωής για εσάς αλλά και τα παιδιά σας. Σε αυτό το νέο ξεκίνημα τόσο εσείς σαν γονείς όσο και τα παιδιά έχουν ανησυχίες αλλά και φόβους. Εσείς όσο και αν προσπαθείτε να εμποδίσετε αυτούς τους φόβους, πάντα θα υπάρχει στο μυαλό σας το ερώτημα: «Επέλεξα σωστά αυτή την φορά;». Τα παιδιά, από την δική τους τη μεριά, σίγουρα χαίρονται όταν σας βλέπουν ευτυχισμένους, ωστόσο δεν παύουν να έχουν και εκείνα ιδιαίτερες ανησυχίες. Όπως, μήπως το νέο πρόσωπο τραβήξει πάνω του όλη την προσοχή του γονιού; Μήπως θα το αγαπάτε λιγότερο τώρα που αγαπάτε κάποιον άλλον / κάποιαν άλλη;
Κι όμως παρά τους προβληματισμούς σας, δικαιούστε να κάνετε ένα νέο ξεκίνημα και να ξαναφτιάξετε τη ζωή σας. Σίγουρα, η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες, αλλά θα προσπαθήσετε όλοι μαζί και εσείς και τα παιδιά αλλά και ο/η νέος/νέα σύντροφος.
Μόλις, λοιπόν, αποφασίσετε να ξαναπαντρευτείτε, πρέπει να μαζέψετε τα παιδιά και να τους το πείτε. Καλύτερα, για αρχή, να το κάνετε χωρίς το νέο / τη νέα σύντροφο σας, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να σας ρωτήσουν αυτά που θέλουν και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Είναι πολύ σημαντικό για τη σχέση σας με τα παιδιά να δημιουργήσετε ένα κλίμα εμπιστοσύνης. Επιτρέψτε να σας κάνουν ερωτήσεις και να σας εκφράσουν τις ανησυχίες τους. Δώστε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείτε, καθώς έτσι θα αποτρέψετε φανταστικά σενάρια των παιδιών. Είναι πολύ βοηθητικό, να διαβεβαιώσετε το παιδί ότι το αγαπάτε και αυτό δεν αλλάζει, ότι θα είστε διαθέσιμος/η για εκείνο, και όλα αυτά να τα αποδεικνύετε, με πράξεις. Συζητήστε μαζί του, δώστε του χρόνο να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα. Ωστόσο, καλό θα ήταν, να γνωρίζει σταδιακά την νέα/ τον νέο σας σύντροφο, ως δικό /ή σας νέα / νέο σύντροφο, και όχι ως δεύτερη μαμά ή μπαμπά! Τονίστε στο παιδί ότι αυτός ο νέος άνθρωπος δεν θα αντικαταστήσει τον γονιό του. Απαραίτητη είναι η σταθερή σας παρουσία, την οποία χρειάζεται το παιδί, για να νιώσει ασφάλεια.
Τέλος, μην ξεχνάτε ότι όσες και αν είναι οι δυσκολίες, σε κάθε περίπτωση η καλή διάθεση, ο διάλογος και η ενότητα μπορούν να άρουν κάθε αντιξοότητα.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Πότε να ξεκινήσει το παιδί τα Αγγλικά;

       



         Πολλοί είναι οι γονείς που αναρωτιούνται πια είναι η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει το παιδί τους την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Η γνώση τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας έχει γίνει πλέον απαραίτητη και αυτό είναι κάτι που αγχώνει ακόμα περισσότερο τους γονείς. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να γίνει σαφές αρχικά, είναι ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη συνταγή για το πότε θα στείλουμε το παιδί μας σε φροντιστήριο για να μάθει να μιλάει την πρώτη του ξένη γλώσσα. Δεν υπάρχει αυστηρά κάποια συγκεκριμένη περίοδος στη ζωή του παιδιού, που πρέπει να ξεκινήσει την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας.
            Υπάρχουν παιδιά που έρχονται σε επαφή με μια δεύτερη ξένη γλώσσα πέρα από τη μητρική τους πολύ πριν τα 4 - 5 χρόνια τους. Μερικά από αυτά μάλιστα μαθαίνουν λέξεις παράλληλα με τη μητρική. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε δίγλωσσα παιδιά που οι γονείς τους μιλάνε διαφορετική γλώσσα και συνεπώς χρησιμοποιούν και τις δυο γλώσσες στην καθημερινότητά τους. Πριν από την ηλικία των 6 χρόνων το παιδί μπορεί να μιμηθεί πολύ καλά τους ήχους, να προσέχει τις κινήσεις του στόματος σας και τις εκφράσεις του προσώπου σας. Συνεπώς ήδη από την ηλικία των 2 χρόνων μπορείτε να αρχίσετε να το εξοικειώνετε με λέξεις της ξένης γλώσσας. Αυτό μπορεί να γίνεται στον καθημερινό διάλογο με το παιδί σας, με τραγουδάκια και με ειδικά παιχνίδια δραστηριοτήτων για εκμάθηση ξένων γλωσσών από μικρά παιδιά.
            Ωστόσο αυτό που πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι για τί είδους μαθήματα μιλάμε: αν οι γονείς θέλουν μια απλή εξοικείωση του παιδιού τους με τα Αγγλικά, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στο προφορικό λόγο και στη κίνηση (λεκτικά παιχνίδια, τραγούδια), τότε αυτό μπορεί να γίνει από αρκετά μικρή ηλικία (4-6 ετών). Αν όμως οι γονείς επιζητούν την εκκίνηση πλήρων μαθημάτων, τα οποία περιλαμβάνουν και διδασκαλία του γραπτού λόγου σε συνδυασμό με τον προφορικό, τότε πρέπει να λάβουν υπόψη τους την νοητική ανάπτυξη του παιδιού τους. Δεδομένου των σταδίων νοητικής ανάπτυξης, τα παιδιά που βρίσκονται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού (συνήθως μετά την δευτέρα), είναι περισσότερο έτοιμα και πιο ώριμα για να ξεκινήσουν να μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα. Κι αυτό γιατί πλέον έχουν περάσει και εμπεδώσει τα αρχικά στάδια εκμάθησης της μητρικής τους γλώσσας. Έχουν ήδη μάθει βασικούς κανόνες χρήσης της μητρικής τους και συνεπώς θα τους είναι πιο εύκολο να αρχίσουν να αφομοιώνουν και μια δεύτερη γλώσσα.
            Καλό είναι επίσης, να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του παιδιού και να ακούμε τις ανησυχίες του και με βάση το χαρακτήρα που θα έχει διαμορφώσει θα πάρουμε τη σωστή απόφαση. Οι ανάγκες, οι δυνατότητες και η όρεξη του παιδιού για μάθηση είναι βασικά κριτήρια, για να αποφασίσει ο γονιός πότε θα στείλει το παιδί του για να μάθει μια ξένη γλώσσα. Προσπαθήστε να κάνετε το παιδί να αγαπήσει τη νέα γλώσσα που ξεκινά να μαθαίνει και να μην νιώθει ότι το κάνει επειδή του το επιβάλλουν οι άλλοι. Τα μαθήματα θα πρέπει να είναι ευχάριστα, ώστε να του κινούν την περιέργεια, τη σκέψη και τη φαντασία του. Όσο είναι ακόμα μικρό όλη η διαδικασία εκμάθησης μπορεί να είναι ένα παιχνίδι.