Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Από τον θυμό σε μια μεγαλύτερη νοητική ελευθερία:Μαρτυρίες θυμωμένων πρώην παιδιών.


«…γραπτές μαρτυρίες από άτομα διαφορετικά μεταξύ τους αλλά με κοινό ότι από μικρά ήταν κορίτσια θυμωμένα…Τώρα όμως ύστερα από μία αργή και μακρόχρονη ψυχολογική δουλεία έμαθαν και να περπατούν κάθε τόσο προς δρόμους  διαφορετικούς και να χύνονται στον άπειρο πλούτο των συγκινήσεων που τους συνθέτουν, αντί να πηγαίνουν και να σπάνε τα μούτρα τους σ’ έναν τοίχο…»


Μάουρα

«Λοιπόν φαίνεται πως η κατάσταση έχει ως εξής: εγώ υπέφερα πολύ, αλλά αυτή ακριβώς η ευαισθησία στις συγκινήσεις και στα συναισθήματα ήταν η πιο υλική ένδειξη της ύπαρξης της ψυχής μου, δηλαδή ότι ήταν ζωντανή, προσεκτική και παρούσα εντός μου.
            Δεν σκότωσα την ψυχή μου.
            Όχι μόνον.
            Δεν επέτρεψα ούτε οι άλλοι να την σκοτώσουν.
Παρόλα εκείνα που συνέβησαν προσπαθώντας να βγάλω εκείνο το αγκάθι, δεν ξερίζωσα όλη μου την καρδιά. Δεν ξέρω πώς και γιατί το έκανα, αλλά το έκανα: την υπερασπίστηκα μ’ όλο μου τον εαυτό, μ’ όλη την έκπληξη, την απορία, τη μαγεία και την αδυναμία να υπερασπιστώ την παιδική μου ύπαρξη, με μία ψυχή έρμαιο των ενηλίκων, οι οποίοι είχαν χάσει τη δική τους.
Την υπερασπίστηκα ενστικτωδώς, όπως ένας σκύλος υπερασπίζεται το κόκαλο του με θυμό, και το πλήρωσα πολύ ακριβά.
Την υπερασπίστηκα με πίστη και επιμονή. Πάλεψα, για να μείνω πιστή στη ψυχή μου, για να την κρατήσω ζωντανή.
Μια ψυχή διψασμένη για τροφή.
Είναι σωστό και δίκαιο να νιώθεις συγκίνηση και θαυμασμό για ένα κοριτσάκι τόσο μικρό που έκανε κάτι τόσο μεγάλο;
Κι όταν κουρασμένη, εξουθενωμένη κινδύνευα να υποχωρήσω και ύστερα από χρόνια ένιωθα ότι πέθαινα σιγά σιγά στην παγωνιά της απουσίας συναισθημάτων, αντέδρασα με μια απελπισμένη κίνηση και έψαξα βοήθεια. Τότε δεν το ήξερα τόσο καθαρά, όπως σήμερα, αλλά εκείνη η προσπάθεια, εκείνο το θάρρος, εκείνη η αναζήτηση βοήθειας είχαν τελικά σκοπό να βρουν ένα σύμμαχο που θα με βοηθούσε να σώσω την ψυχή μου.
Είναι σωστό και δίκαιο να νιώθεις υπερήφανη γι’ αυτό το θάρρος»


Απόσπασμα από το βιβλίο της Alba Marcoli, “Il bambino arrabbiato. Favole per capire le rabbie infantili”.