Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Ο ρόλος του αθλητισμού στην ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων




           Ο ρόλος του αθλητισμού στην παιδική και εφηβική ηλικία είναι σημαντικός. Η άθληση συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής, προλαμβάνει την παχυσαρκία και καταπολεμά το άγχος και την κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή. Πέρα από αυτά όμως,  επιδρά θετικά και στην προσωπικότητα του παιδιού, αφού του διδάσκει την αυτοπειθαρχία, την ομαδικότητα και το αίσθημα της συνεργασίας. Επίσης, βοηθά το παιδί να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την ήττα και τη νίκη, να αναγνωρίζει το προσωπικό του λάθος, να δημιουργεί θετική εικόνα για τον εαυτό του. Ένα άλλο σημαντικό όφελος της άθλησης στη ζωή του παιδιού είναι ότι του προσφέρει την ευκαιρία να εκτονωθεί και να χαλαρώσει από το φορτωμένο καθημερινό σχολικό του πρόγραμμα. Αυτές οι ελάχιστες ώρες αποτελούν στιγμές χαράς και διασκέδασης για το παιδί. Ταυτόχρονα, ο αθλητισμός βοηθά τα παιδιά και τους εφήβους να αποκτήσουν υγιή πρότυπα συμπεριφοράς. Πρότυπα που αγαπούν και σέβονται την προσωπικότητα τους και το σώμα τους χωρίς υπερβολές. Αυτού του είδους τα πρότυπα κρατούν μακριά τα παιδιά από τις διάφορες καταχρήσεις που πλήττουν την κοινωνία μας, καθώς και από την υπερβολική και άσκοπη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του Internet.
            Τα οφέλη του αθλητισμού λοιπόν, μπορεί να είναι τόσο προσωπικά όσο και κοινωνικά. Αναλυτικότερα, το παιδί-αθλητής μαθαίνει την διαφορά μεταξύ της προσπάθειας και της ικανότητας. Αναπτύσσεται η αυτοπειθαρχία και η επίγνωση της σημασίας της καλής προετοιμασίας, διότι βλέπει την διαφορά στην απόδοσή του. Επίσης, μέσω του αθλητισμού μαθαίνει να αντιμετωπίζει τις κακοτυχίες και τις απογοητεύσεις και να βασίζεται στον εαυτό του. Η διαχείριση τέτοιων συναισθημάτων είναι κάτι που θα το βοηθήσει και μετέπειτα στην ενήλικη ζωή του.
            Επιπλέον, ο αθλητισμός ενισχύει και την κοινωνικοποίηση των παιδιών, ιδιαίτερα μάλιστα οι ομαδικές δραστηριότητες. Τα αθλήματα είναι κοινωνικές δραστηριότητες, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία για την ανάπτυξη σχέσεων. Επίσης, στην ομάδα τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να δίνουν και να παίρνουν, να περιμένουν την σειρά τους. Όταν υπάρχει ανάγκη μπορεί να χρειαστεί να παίξουν σε μια θέση που πιθανόν να μην τους αρέσει, αλλά θα το κάνουν για το ομαδικό καλό. Μαθαίνουν επίσης ότι μπορεί να συνυπάρχεις με ανθρώπους που δεν συμπαθείς και δεν ταιριάζετε αλλά αψηφώντας τις όποιες διαφορές, το αποτέλεσμα βγαίνει και διασκεδάζεις, όπως και να έχει. Επιπρόσθετα, αναπτύσσονται ισχυρές σχέσεις με ενήλικες οι οποίοι δεν ανήκουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον.  Τα παιδιά παίρνουν προσοχή από κάποιον που δεν είναι συγγενής τους, δηλαδή τον προπονητή τους. Εκείνος τους βοηθά να έχουν υγιή άποψη για την εικόνα τους και τις ικανότητες τους. Η σχέση με τον προπονητή τους μπορεί να φανεί ιδιαίτερα βοηθητική σε περίοδο κρίσης που μπορεί το παιδί μας να μην νιώθει άνετα να μας μιλήσει, οπότε και θα στραφεί σε εκείνον.