Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Τί είναι οι Μαθησιακές δυσκολίες - Δυσλεξία;


Αξιολόγηση μαθητών Αβάθμιας και Ββάθμιας εκπαίδευσης

Μαθησιακές δυσκολίες είναι οι δυσκολίες που παρουσιάζουν παιδιά στη σχολική τους ζωή κατά την επεξεργασία και κατάκτηση του γραπτού Λόγου. Γενικότερα, είναι η δυσκολία στην επεξεργασία οποιασδήποτε γλωσσικής πληροφορίας. Οι μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται με πολλές μορφές: οπτική, ακουστική, κινητικού ελέγχου, δυσκολία στην επικοινωνία, στη λογική επεξεργασία πληροφοριών, κ.λ.π. Κάθε παιδί, έφηβος, ή ενήλικας με μαθησιακή δυσκολία είναι μοναδικός. Παρουσιάζει διαφορετικό συνδυασμό και σοβαρότητα προβλημάτων. Είναι ένα άτομο με μία ή περισσότερες σημαντικές ελλείψεις στις βασικές διαδικασίες μάθησης. Το άτομο που παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες έχει συνήθως νοημοσύνη μέσου όρου, ή πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο τι θα μπορούσε να πετύχει και στο τι πραγματικά πετυχαίνει στη ζωή του. Ο βασικός πυρήνας των δυσκολιών εμφανίζεται στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ωστόσο στη συνέχεια και χωρίς την έγκαιρη αποκατάσταση τους, εξελίσσονται σε συνθετότερες στην  Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.


Ποιες είναι οι ενδείξεις μαθησιακών δυσκολιών στο Δημοτικό;

  • ·         Δυσκολίες στην Ανάγνωση (συλλαβισμός, δισταγμός, αντικαταστάσεις, παραλείψεις φθόγγων κ.λ.π).
  • ·        Δυσκολίες στη Γραφή (κάνουν μουντζούρες, δεν πιάνουν καλά το μολύβι, δεν ευθυγραμμίζουν τη γραφή τους, κάνουν πολύ μεγάλα ή μικρά γράμματα κ.τ.λ.).
  • ·         Δυσκολίες στην Παραγωγή Γραπτού Λόγου (έχουν μεγάλη δυσκολία να σχεδιάσουν κάτι που θέλουν να γράψουν και τελικώς να παράγουν κείμενο).
  • ·         Δυσκολίες στα Μαθηματικά (στην εκτέλεση των αριθμητικών πράξεων, στην ταξινόμηση, την ομαδοποίηση, τη σειροθέτηση, την οπτική διάκριση αριθμών και συμβόλων, την μετατροπή γλωσσικών πληροφοριών σε μαθηματικά σύμβολα και το αντίστροφο).



Ποιες είναι οι ενδείξεις μαθησιακών δυσκολιών στο Γυμνάσιο & στο Λύκειο;

  • ·         Δυσκολίες στην Αναγνωστική Κατανόηση (στην εφαρμογή στρατηγικών κατανόησης και μάθησης, στον εντοπισμό των μερών του κειμένου που δίνουν σημαντικές πληροφορίες, στην ερμηνευτική κατανόηση, στην κριτική κατανόηση κλπ.).
  • ·         Δυσκολίες στην Παραγωγή Γραπτού Λόγου (στην ανάπτυξη επιχειρηματολογίας, στην οργάνωση και δόμηση του παραγομένου λόγου, στην ολοκλήρωση του κειμένου κλπ).
  • ·         Δυσκολίες στα Μαθηματικά και στη Φυσική (στην αποκωδικοποίηση μαθηματικών συμβόλων, στην απομνημόνευση τύπων, λάθη που οφείλονται σε ελλείμματα οπτικό-χωρικής αντίληψης πχ. αντιγραφή ψηφίων, στη γλωσσική διατύπωση ορισμών φυσικών φαινομένων και εννοιών κλπ).



Διάγνωση και Αξιολόγηση Δυσλεξίας

Εάν κάποιο παιδί παρουσιάζει μόνο μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ειδική μαθησιακή δυσκολία, αφού τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν περιστασιακά λίγα από αυτά τα συμπτώματα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν όμως το παιδί παρουσιάζει αρκετά από τα παραπάνω και για παρατεταμένο χρονικό διάστημα τότε ίσως χρειάζεται να εξετασθεί το ενδεχόμενο της μαθησιακής δυσκολίας.

Στον χώρο μας προσφέρουμε αναλυτική, λεπτομερή και όχι αδρή και ενδεικτική, Διάγνωση και Αξιολόγηση Μαθησιακών Δυσκολιών και Δυσλεξίας, σε μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.
Η Αξιολόγηση, που στηρίζεται στην έρευνα πάνω στη Διάγνωση και Αξιολόγηση των Μαθησιακών Δυσκολιών και Δυσλεξίας, περιλαμβάνει αξιόπιστη και επιστημονικά κατοχυρωμένη άποψη για:
  • ·         τη φύση
  • ·         την αιτιολογία
  • ·         τη συμπτωματολογία αλλά και
  • ·         τις δυσκολίες που εμφανίζουν οι μαθητές σε όλους τους γνωστικούς τομείς που παίζουν κύριο ρόλο στη μάθηση.


Η αξιολόγηση περιλαμβάνει όχι μόνο δοκιμασίες των βασικών γνωστικών διαδικασιών που αντιστοιχούν σε κάθε ηλικία (Ανάγνωση, Αναγνωστική Κατανόηση, Παραγωγή Γραπτού Λόγου κτλ) αλλά και ανταπόκριση σε ακαδημαϊκά κείμενα που αντιστοιχούν στην ηλικία αυτή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της αξιολογητικής μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι το υλικό που χορηγείται, το οποίο αντιστοιχεί σε καθένα από τους παραπάνω τομείς για κάθε τάξη.

Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι η ορθή και λεπτομερής Διάγνωση και Αξιολόγηση των Μαθησιακών Δυσκολιών και της Δυσλεξίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το σχεδιασμό του κατάλληλου εκπαιδευτικού προγράμματος αποκατάστασης.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς να εξηγήσουμε το θέμα του θανάτου στα παιδιά;





Ο θάνατος είναι ένα αρκετά τρομακτικό θέμα για τους ενήλικες, πόσο μάλλον για τα παιδιά. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα φοβισμένα από την ιδέα του θανάτου, ιδιαίτερα εάν δεν τους έχει εξηγηθεί σωστά. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες βοηθητικές γραμμές για τους γονείς για το πώς να μιλήσουν γι αυτό το θέμα.
Επικείμενος/Αναμενόμενος θάνατος
Θυμηθείτε πάντοτε να δίνεται εξηγήσεις κατάλληλες για την ηλικία. Εξηγήστε στο παιδί γιατί πρέπει να αφιερώνετε τόσο χρόνο σε αυτό το πρόσωπο (τον ασθενή) και επιτρέψτε σε εκείνο να βοηθήσει όσο και εάν θέλει. Την περίοδο αυτή, πιθανόν το παιδί να έχει παρόμοια συναισθήματα, όπως με αυτά που είχε όταν γεννήθηκε το μικρό του αδερφάκι, δηλαδή να νιώθει ζήλια και εγκατάλειψη. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που ο γονέας ή και οι δυο γονείς πρέπει να λείπουν συχνά από κοντά του, για να φροντίσουν το άρρωστο πρόσωπο. Προσπαθήστε, όσο δύσκολο και αν είναι, να διατηρήσετε μια ισορροπία σε αυτό.
Επίσης, να θυμάστε ότι το παιδί μπορεί να μην αντιδρά με τον τρόπο που περιμένουμε. Ο παιδικός εγκέφαλος επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά απ’ ότι εκείνος των ενηλίκων. Την απώλεια, το παιδί μπορεί να την βιώνει σε στάδια, καθώς δεν μπορεί να την αντέξει διαφορετικά.
Ξαφνικός θάνατος
Χρειάζεται να έχουμε εξηγήσει στο παιδί ότι ο θάνατος είναι μέρος του κύκλου της ζωής και κάποιες φορές συμβαίνει αναπάντεχα.
Αποφύγετε να χρησιμοποιείται εκφράσεις όπως, «πήγε ένα μακρινό ταξίδι», «κοιμάται βαθιά» κλπ, καθώς αυτά περισσότερο θα μπερδέψουν το παιδί και πιθανόν να του δημιουργήσουν φοβίες, π.χ. να μην θέλει να κοιμάται, να μην θέλει να πηγαίνει εκδρομές κλπ.
Αυτοκτονία
Στην περίπτωση της αυτοκτονίας, η πρώτη και βασική ερώτηση που προκύπτει είναι ένα «Γιατί» και δυστυχώς το μόνο άτομο που μπορεί να απαντήσει δεν υπάρχει πια. Επομένως, ούτε και οι ίδιοι οι γονείς έχουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Και σε αυτή την περίπτωση, μιλήστε με ειλικρίνεια στο παιδί, αποφεύγοντας να αναφέρετε λεπτομέρειες οι οποίες θα τρομάξουν το παιδί.
Ειδικοί στο τομέα του παιδικού πένθους, αναφέρουν ότι στα μικρότερα παιδιά, η αυτοκτονία μπορεί να εξηγηθεί σαν μια «αρρώστια του μυαλού», όπως αρρωσταίνουν και τα άλλα μέρη του σώματος μας. Και πάλι, προσέξτε ώστε οι εξηγήσεις να είναι ανάλογες της ηλικίας του παιδιού.
Πολλοί γονείς ανησυχούν ότι τα παιδιά τους θα νιώσουν ένοχα για τον θάνατο, ιδιαίτερα αν έτρεφαν αρνητικά συναισθήματα για το πρόσωπο που πέθανε. Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό, ο γονιός να εξηγήσει στο παιδί ότι εκείνο δεν φέρει καμιά ευθύνη για τον θάνατο.

Αντί επιλόγου…
·         Αξιολογήστε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις των παιδιών μπορεί να κυμαίνονται από τον βαθύ πόνο, τον θυμό ή ακόμη και την περιέργεια και την αδιαφορία.
·         Προσπαθήστε να μην γίνουν σημαντικές αλλαγές στο πρόγραμμα και στην ρουτίνα του παιδιού. Η όποια αίσθηση σταθερότητας βοηθά το παιδί να νιώθει πιο άνετα.
·         Χρησιμοποιήστε βιβλία αντίστοιχα της ηλικίας τους, τα οποία πραγματεύονται το θέμα του θανάτου και της απώλειας.
·         Κρατήστε ζωντανές τις αναμνήσεις του παιδιού με τον θανόντα.
·         Και τέλος, φροντίστε τον εαυτό σας, έτσι ώστε να μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί.
Μετάφραση, Προσαρμογή από: parenting.com

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Πράγματα που έμαθα όταν έπαψα να ουρλιάζω στα παιδιά μου!

Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times Shouting Is the New Spanking (Οι Φωνές είναι το Νέο Ξύλο) η  Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει  σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».

tumblr_mxtn4f8ANV1qk91wgo1_500Οι γονείς σύμφωνα με την δόκτορα Μακ Κρίντι ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο ναεπιβληθούν στα παιδιά τους.
Και ενώ για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές.
Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ.
Αποτέλεσμα: Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα.
Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης .Πριν λοιπόν φωνάξετε ξανά σκεφτείτε ότι τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, αλλά την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.
1. Όταν σταμάτησα να ουρλιάζω, ένιωσα καλύτερος άνθρωπος
Σταμάτησα να πηγαίνω για ύπνο με έναν κόμπο στο στομάχι, επειδή ένιωθα «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να ακούω από τα παιδιά μου «είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να νιώθω ενοχές επειδή ο σύντροφός μου με κοίταζε σα να ήμουν «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Και η χειρότερη σύντροφος και η χειρότερη ερωμένη.
2. Τα παιδιά είναι το (μόνο) κοινό που θέλουμε να μας αποδέχεται
Όλες οι μαμάδες κρύβουμε μέσα μας ένα Δόκτωρ Τζέκιλ και έναν Κύριο Χάιντ. Μπροστά στους ξένους κάνουμε τις καλές και τις υπομονετικές, προκειμένου να μην μας κρίνουν αρνητικά  και όταν γυρίζουμε σπίτι γινόμαστε αληθινές μέγαιρες. Ωστόσο αυτό, από τη μια μπερδεύει τα παιδιά από την άλλη μπερδεύει εμάς τις ίδιες. Η συνέπεια στην συμπεριφορά δεν είναι μόνο καλό παράδειγμα για τα παιδιά αλλά θετικό και για εμάς τις ίδιες.
3. Τα παιδιά είναι παιδιά, αλλά επίσης είναι και άνθρωποι
Όπως εγώ, έτσι και τα παιδιά, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Κάποιες μέρες είναι αξιαγάπητα, γλυκά και υπάκουα και άλλες είναι στριμμένα, ανόρεχτα και ανυπάκουα. Άλλωστε αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι ότι τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν. Και έχουν δικαίωμα στο λάθος. Και κανείς δε θέλει να του ουρλιάζουν όταν κάνει λάθος. Εσείς θέλετε;
4. Δεν μπορώ να ελέγχω πάντα τις πράξεις των παιδιών μου, αλλά μπορώ πάντα να ελέγχω τις αντιδράσεις μου.
Αντί κάθε φορά που σκοντάφτω σε ένα lego, να του βάλω τις φωνές, μήπως να πάρω μια βαθιά ανάσα και να του επαναλάβω (για χιλιοστή φορά)….«δεν είπαμε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας;»
5. Τα ουρλιαχτά δεν «πιάνουν» 
Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Όταν ζητάτε κάτι με ευγένεια το αποκτάτε πολύ πιο εύκολα. Αντίθετα όταν ζητάτε κάτι με αγένεια, ο απέναντι σας αντιδράει αρνητικά.
words-hurt
Επίσης συνήθως μαζί με την υστερία που μας πιάνει αρχίζουμε και κάνουμε πολύπλοκες τις εντολές μας προς τα παιδιά: «βιάσου, πιες το γάλα σου, δέσε τα κορδόνια σου, πάρε το μπουφάν σου, αργήσαμε…» Κανένα παιδί δε μπορεί να αποθηκεύσει τόσες εντολές. Και να τις ακολουθήσει βέβαια
6. Όταν σταματήσεις να φωνάζεις μπορεί να σου συμβούν υπέροχα πράγματα 
Όταν είσαι ήρεμος απολαμβάνεις σαφώς πιο έντονα τις όμορφες στιγμές. Ακόμη και το «μαμά σ’ αγαπώ» παίρνει μια άλλη διάσταση τότε. Θυμηθείτε τις στιγμές που βάζετε τα παιδιά για ύπνο. Αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας και οι στιγμές που τα παιδιά μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τα πιο όμορφα συναισθήματα. Ξέρετε γιατί; Διότι τότε δεν ουρλιάζουμε.
7. Κάποιες φορές το να σταματήσεις να φωνάζεις είναι μια πρόκληση, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό.
8. Πολύ συχνά το πρόβλημα βρίσκεται σε εμένα και όχι στα παιδιά μου
Είναι μια αλήθεια που συχνά οι μαμάδες τη βιώνουν και ως ενοχή: Φωνάζω στα παιδιά, γιατί είχα στρες στη δουλειά, γιατί «περιμένω περίοδο», ή γιατί με σύγχυσε ένας οδηγός στο δρόμο. Φταίει κάποιος άλλος και την πληρώνει κάποιος άλλος. Πόσο άδικο είναι αυτό;
9. Όταν φροντίζω τον εαυτό μου με βοηθάει να μη φωνάζω
Όταν νιώθετε απίστευτα χαλαρωμένη από τη γιόγκα, όταν έχετε μόλις βγει από ένα ζεστό μπάνιο, όταν έχετε γυρίσει μόλις από το κομμωτήριο, ή από μια έξοδο με τις φίλες σας, έχετε προσέξει πως δεν έχετε όρεξη για φωνές; Απόλυτα φυσιολογικό σύμφωνα με το imommy.gr. Όταν φροντίζετε μόνο τους άλλους και αφοσιώνεστε σε αυτούς ψυχή και σώμα, είναι φυσικό να έχετε νεύρα και κάποιες φορές να ξεσπάτε άσχημα. Όταν φροντίζετε και τον εαυτό σας είναι φυσικό να νιώθετε πιο ήρεμη, πιο χαλαρή και πιο αξιαγάπητη. Τα παιδιά σας θα συμφωνήσουν σ’ αυτό.
10. Όταν δε φωνάζω νιώθω υπέροχη 
Εκτός από πιο ήρεμη, πιο αξιαγάπητη και πιο χαλαρή, νιώθω και πιο λαμπερή. Πηγαίνω για ύπνο χωρίς ενοχές και ξυπνάω πιο χαρούμενη. Νιώθω πιο όμορφη και πιο καλή. Και τα παιδιά μου το βλέπουν.   Και μ’ αγαπούν γι’ αυτό

http://medicaltv.eu/

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Νέα Ομάδα Γονέων



Το να είσαι γονέας στην εποχή μας είναι ένας αρκετά απαιτητικός ρόλος.  Σε ένα ένας συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, με αυξημένες κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις, ο ρόλος αυτός γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Αυτός ο νέος τρόπος ζωής, είναι λογικό να γεννά ανησυχίες και ερωτήματα στους γονείς για το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη των γονιών για ενημέρωση σε θέματα επικοινωνίας και σχέσεων που προκύπτουν μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον

σας προσκαλώ

σε ένα κύκλο διάρκειας 4 μηνών με 15νθήμερες συναντήσεις, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε σκέψεις και εμπειρίες και να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε θέματα που αφορούν την διαπαιδαγώγηση παιδιών προσχολικής, σχολικής και εφηβικής ηλικίας.

Οι ομάδες θα ξεκινήσουν τον Οκτώβριο. Οι ενδιαφερόμενοι χρειάζεται να δηλώσουν συμμετοχή στα παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας.


Συντονίζει η Μαρία Βερβέρη
Ψυχολόγος – Ψυχολογία Παιδιών & Εφήβων (MSc).

Για πληροφορίες:
Καβέτσου 17, Μυτιλήνη
Τηλέφωνα: 22510 48933 & 6945447016
mariaververi.blogspot.gr




Ποια είναι τα σημάδια του αυτισμού; (ΒΙΝΤΕΟ)



Η μέση ηλικία όπου γίνεται η διάγνωση του αυτισμού είναι τα 4 χρόνια, όμως οι ειδικοί θεωρούν ότι τουλάχιστον το 50% των παιδιών θα μπορούσαν να έχουν διαγνωστεί ήδη από την ηλικία των 14 μηνών. Κι επειδή όσο νωρίτερα γίνει η παρέμβαση ώστε να βοηθηθούν τα παιδιά αυτά τόσο πιο σημαντική είναι η βελτίωση της κατάστασής τους, είναι σημαντικό να μη χάνεται χρόνος. 

Με αυτό το σκεπτικό και κατανοώντας ότι οι γονείς όσο κι αν παρατηρούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους είναι συχνά δύσκολο να εντοπίσουν σημάδια που να φανερώνουν τον αυτισμό, καθώς συνήθως δεν γνωρίζουν ποια είναι τα σημάδια αυτά, ερευνητές από το Ινστιτούτο Kennedy Kriegerστη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ ετοίμασαν ένα βίντεο το οποίο διατίθεται δωρεάν online και επισημαίνει ακριβώς τα στοιχεία που πρέπει να προσέχουμε. 

Το βίντεο έχει τίτλο «Bringing Early Signs of Autism Spectrum Disorders into Focus» (Επικεντρώνοντας στα πρώτα σημάδια των διαταραχών που εντάσσονται στο φάσμα του αυτισμού) και η διάρκειά του είναι 9 λεπτά. Δείχνει παιδιά με και χωρίς σημάδια αυτισμού να παίζουν με διάφορα παιχνίδια μέσα σε ένα δωμάτιο, παρουσία ενός θεραπευτή. Την ίδια στιγμή, ένας άλλος θεραπευτής σχολιάζει τι κάνει (ή δεν κάνει) το παιδί και για ποιο λόγο αυτό θα μπορούσε να αποτελεί (ή να μην αποτελεί) ένδειξη αυτισμού. 

 Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν διάγνωση βασισμένοι στο βίντεο, αλλά να το χρησιμοποιήσουν σαν εργαλείο που θα τους επιτρέψει να αναγνωρίσουν κάποιες συμπεριφορές του παιδιού τις οποίες ίσως είναι σκόπιμο να συζητήσουν με τον παιδίατρό τους. 





Πηγή: www.immomy.gr