Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Ανυπάκουα παιδιά. Πώς να τα αντιμετωπίσετε;



         Τα παιδιά πολλές φορές είναι ανυπάκουα, γεγονός που προβληματίζει και αναστατώνει τους γονείς. Συχνά οι γονείς θέλοντας να αλλάξουν αυτή την «κακή» συμπεριφορά των παιδιών τους καταφεύγουν σε «καλοπιάσματα» και «ξεγελάσματα», τα οποία όμως κάθε όλο παρά πετυχαίνουν τον στόχο τους. Οι γονείς λοιπόν, αναρωτιούνται τι άλλο να κάνουν αφού τίποτα δεν μοιάζει να λειτουργεί, ενώ εκφράζουν την απορία τους για αυτό το «κακό» παιδί, που δεν «ακούει» πια κανέναν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, πολλές φορές οι γονείς να χάνουν τον έλεγχο και να εκνευρίζονται με το μικρό παιδί που μοιάζει να διασκεδάζει και να τους κοροϊδεύει με την συμπεριφορά του.
            Ένα αρχικό βήμα λοιπόν, για την επίλυση των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω είναι να τεθούν κάποιοι κανόνες στο σπίτι και να τηρηθούν από όλα τα μέλη της οικογένειας. Το να τεθούν κανόνες συμπεριφοράς μέσα στο σπίτι είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να κάνουν οι γονείς σαφείς τις προσδοκίες τους στα παιδιά τους. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες συμβουλές για το πώς μπορούν να αναπτυχθεί μια λίστα με κανόνες συμπεριφοράς.

Δημιουργείστε απλούς κανόνες. Η απλή διατύπωση βοηθά το παιδί να μπορεί να τους κατανοήσει και συνεπώς να τους απομνημονεύσει.

Η λίστα με τους κανόνες δεν πρέπει να είναι μεγάλη. Μια λίστα αποτελούμενη από 10 κανόνες δεν μπορεί να απομνημονευτεί εύκολα. Μην ξεχνάτε ότι ο στόχος αυτής της λίστας είναι να μπορεί να μαθευτεί εύκολα από τα παιδιά.

Χρησιμοποιήστε θετική γλώσσα. Οι κανόνες να έχουν θετική διατύπωση.

Καλό είναι να εμπλακούν και τα ίδια τα παιδιά στην διαμόρφωση των κανόνων. Πιθανότητα εσείς σαν γονείς έχετε ήδη στο μυαλό σας το περιεχόμενο της λίστας. Ωστόσο, εμπλέκοντας τα παιδιά σε αυτό, αυξάνεται την προθυμία τους να ακολουθήσουν τους κανόνες.
              
               Να αναφέρεστε συχνά στους κανόνες. Ιδιαίτερα, με τα μικρότερα παιδιά
 θα χρειαστεί να ανατρέχετε συχνά στην λίστα με τους κανόνες. Προσπαθήστε να το κάνετε με όσο το δυνατόν πιο διασκεδαστικό τρόπο.

            Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε ότι η πειθαρχία είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ τους γονείς, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αταξίες των παιδιών τους. Μία συχνή ερώτηση των γονιών είναι “Πως θα μάθουν το παιδί τους να τους υπακούει”; Τα παιδιά χρειάζονται όρια στη συμπεριφορά τους. Η παιδική ηλικία είναι η εποχή που πρέπει να μπουν τα όρια και οι περιορισμοί στην κακή συμπεριφορά. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη περίοδος της ζωής τους, για να βάλετε τα πρώτα θεμέλια της πειθαρχίας. Να αρχίσει το παιδί να μαθαίνει την έννοια του «όχι» και να αρχίσει σιγά σιγά να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορούν όλες του οι επιθυμίες να πραγματοποιούνται.



Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

"Μαθήματα Ζωής"


Ένα βίντεο που μιλά για την κρίση, όχι μόνο την οικονομική που βιώνουμε τώρα, αλλά κυρίως την κοινωνική, την ψυχολογική, την οικογενειακή κ.ο.κ.


Μεταξύ άλλων, τονίζεται για ακόμη μια φορά, η σημαντικότητα της παιδικής ηλικίας και πώς μπορούν τα παιδικά μας βιώματα να καθορίσουν όλες την μετέπειτα επιλογές μας (επιλογή δουλειάς, φίλων, συντρόφων κλπ).

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Φιλίες στην παιδική ηλικία...



Οι φιλίες παίζουν σημαντικό ρόλο τόσο στη ζωή των παιδιών, όσο και των ενηλίκων. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ήδη από την ηλικία των τεσσάρων ετών τα παιδιά σε μεγάλο ποσοστό έχουν αναπτύξει σχετικά στενές σχέσεις με συνομηλίκους τους. Οι φίλοι λοιπόν, είναι από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή ενός ανθρώπου. Φανταστείτε για λίγο πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς φίλους. Με ποιον θα παίζαμε το αγαπημένο μας παιχνίδι, με ποιον θα συζητούσαμε όλα αυτά που μας συμβαίνουν, ποιος θα μοιραζόταν μαζί μας τα προβλήματά μας; Βέβαια, το να κάνουμε φίλους δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε για τους ενήλικες αλλά ούτε και για τα παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που κάνουν πολύ εύκολα φίλους, ενώ άλλα δυσκολεύονται. Αυτό εξαρτάται κυρίως από το χαρακτήρα των παιδιών αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούν την κάθε στιγμή.
            Η φιλία επιπλέον, παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην κοινωνική όσο και στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Μέσα από την παρέα το παιδί αναπτύσσει πλήθος δεξιοτήτων. Όπως, για παράδειγμα την κοινωνικότητα του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, τις δυνατότητές του. Μαθαίνει πώς δημιουργούνται οι σχέσεις και τι χρειάζεται να κάνει για να τις διατηρήσει. Μαθαίνει να αγαπά, να σέβεται τους γύρω του και φυσικά να συνυπάρχει. Επιπλέον μέσα από τις ομαδικές δραστηριότητες αναπτύσσεται και η ανάγκη για επικοινωνία. Μέσα από την επικοινωνία των συνομηλίκων εφαρμόζονται στην πράξη οι κανόνες συμπεριφοράς που το κάθε παιδί έχει μάθει, τους οποίους αρχίζει να προσαρμόζει ανάλογα στην κάθε περίσταση.
            Το πώς ένα παιδί δημιουργεί φιλίες εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως έχει ήδη αναφερθεί. Όπως, για παράδειγμα από την προσωπικότητα του, τον τρόπο ζωής του, την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, τους φόβους  και τα συναισθήματά του. Γι’ αυτό άλλωστε και υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους τα παιδιά πλησιάζουν το ένα το άλλο. Κάποια το κάνουν με άμεσο τρόπο, προσεγγίζοντας αμέσως τα παιδιά που θέλουν. Άλλα προσπαθούν μέσω κάποιου ομαδικού παιχνιδιού ή μέσω της ανταλλαγής παιχνιδιών. Και επίσης, υπάρχουν παιδιά που δεν πλησιάζουν τα άλλα, περιμένοντας από αυτά να κάνουν την πρώτη κίνηση.
            Τέλος, σημαντικό είναι να τονιστεί ότι οι γονείς έχουν πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη και την δημιουργία των φιλικών σχέσεων των παιδιών τους. Οι γονείς αποτελούν τον πρωταρχικό φορέα για να αναπτυχθεί, να ολοκληρωθεί και κατά συνέπεια να προσαρμοστεί στην κοινωνία το παιδί τους. Μπορούν λοιπόν και καλό είναι να γίνεται, να ενθαρρύνουν την κοινωνικότητα του παιδιού, να το βοηθήσουν να γνωρίσει φίλους είτε μέσα από το σχολείο, είτε μέσα από γειτονιά του, βοηθώντας το έτσι να αρχίσει να ανήκει σε μια κοινωνική ομάδα. Επιπλέον, συμμετέχοντας σε ομαδικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα σε ομάδες ποδοσφαίρου ή χορού, το παιδί θα έχει την ευκαιρία να βρει φίλους με κοινά ενδιαφέροντα, με τους οποίους θα μπορεί να κάνει παρέα και εκτός ομάδας. Ωστόσο, προσπαθήστε να μην το αγχώσετε και να μην το πιέσετε, γιατί κάτι τέτοιο περισσότερο θα το μπλοκάρει παρά θα το βοηθήσει. Τέλος, μην ξεχνάτε πως το δικό σας παράδειγμα είναι πολύ σημαντικό για τη συμπεριφορά του παιδιού σας.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Οι δυσκολίες ύπνου στα παιδιά.



           Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικό κομμάτι τόσο για εμάς τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά μας. Δυστυχώς, όμως είναι πολλά τα παιδιά που παρουσιάζουν δυσκολίες στον ύπνο τους και συνεπώς, οι γονείς τους αγχώνονται. Σίγουρα, τα νήπια ξυπνούν αρκετές φορές στη διάρκεια της νύχτας, αλλά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να τα ξαναπαίρνει ο ύπνος μόνα τους. Ωστόσο, αυτό δεν εφαρμόζεται πάντα εύκολα.
            Οι δυσκολίες ύπνου των παιδιών είναι ποικίλες και μπορούν να έχουν διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας. Ωστόσο, οι τρεις συνηθέστερες δυσκολίες ύπνου είναι οι ακόλουθες: Α) Όταν ξυπνούν στη μέση της νύχτας. Β) Όταν δυσκολεύονται να ηρεμήσουν αφού πέσουν στο κρεβάτι. Γ) Όταν, ενώ κοιμούνται αρκετά εύκολα, στην ώρα τους, σηκώνονται τις πρωινές συνήθως ώρες και «επισκέπτονται» τους γονείς στο κρεβάτι τους.
            Αναλυτικότερα, τα προβλήματα ύπνου συνδέονται είτε με δυσκολίες εκ γενετής είτε με συνήθειες που αποκτήθηκαν στη συνέχεια. Δηλαδή, κάποια στιγμή ξέφυγαν από το φυσιολογικό πρόγραμμα ύπνου που είχαν κατακτήσει, λόγω του ότι οι γονείς έσπευσαν να τα «παρηγορήσουν» ύστερα από κάποια ασήμαντη ασθένεια κ.λπ. Τα παιδιά με αυτόν τον τρόπο συνέδεσαν το γεγονός ότι κάθε φορά που διαμαρτύρονται και κλαίνε καταφέρνουν να κερδίζουν την προσοχή των γονιών τους. Επίσης, τα περισσότερα παιδιά δεν πάνε εύκολα για ύπνο τη συμφωνημένη ώρα και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να το πετύχουν αυτό. Μπορεί την ώρα που οι γονείς πηγαίνουν στο κρεβάτι τους για να τους καληνυχτίσουν να επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες (ότι θέλουν νερό, τουαλέτα και ξανά νερό), εξασφαλίζοντας έτσι τη διαρκή προσοχή και ενασχόληση μαζί τους. Όμως, τα παραπάνω, συνήθως, μπορούν να διορθωθούν με τη ρουτίνα του ύπνου και με σαφείς κανόνες, οι οποίοι θα επιβληθούν με τρυφερό, αλλά αποφασιστικό τρόπο.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς:
  • Προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια ευχάριστη ρουτίνα ύπνου, και βάλτε τα παιδιά για ύπνο μια συγκεκριμένη ώρα.
  • Λίγο πριν πάνε για ύπνο καλό είναι να αποφεύγονται τα έντονα κινητικά ή άλλα παιχνίδια. Είναι σημαντικό να τα βοηθήσετε να ηρεμήσουν, αγκαλιάζοντάς τα και διαβάζοντάς τους μια χαλαρωτική ιστορία.
  • Όταν έρχεται η ώρα να φύγετε, τα φιλάτε, λέγοντας «καληνύχτα», και φεύγετε αποφασιστικά από το δωμάτιό τους. Εάν επιμένουν να σας καλούν, μην τους απαντάτε.
  • Εάν σηκώνονται και βγαίνουν από το δωμάτιό τους, είναι σημαντικό να είστε σταθεροί. Τα βάζετε ξανά στο κρεβάτι και είσαστε ανυποχώρητοι όσον αφορά την απόφασή σας.
  • Όταν εμφανίζεται το παιδί στο δωμάτιο σας, πρέπει να το οδηγείτε αμέσως στο κρεβάτι του. Βέβαια, ο γονιός που είναι συχνά κουρασμένος, προτιμάει να συνεχίσει τον ύπνο του, αγνοώντας το παιδί. Έτσι, όμως, αυτή η κατάσταση παγιώνεται και αλλάζει ολοένα και πιο δύσκολα.
            Ας μην ξεχνάμε ότι οι δυσκολίες στον ύπνο των παιδιών μπορούν να αντιμετωπιστούν, εάν οι γονείς είναι αποφασισμένοι. Είναι, επίσης, σημαντικό οι γονείς να συνεργάζονται και να τηρούν την ίδια τακτική. Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται «απόλυτα», αλλά είναι σημαντικό να οριοθετηθούν οι συνήθειες του ύπνου σχετικά σύντομα, προκειμένου ν’ αποφευχθούν περαιτέρω δυσκολίες.


Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Αγχώδεις Διαταραχές:Αγοραφοβία


           Η αγοραφοβία είναι ένας τύπος αγχώδους διαταραχής. Με τον όρο αγοραφοβία περιγράφεται ο φόβος και το έντονο άγχος του ατόμου να βρίσκεται σε μέρη ή καταστάσεις και γενικά σε μέρη όπου πιστεύει ότι είναι δύσκολο να φύγει ή είναι δύσκολο να λάβει βοήθεια στην περίπτωση που εκδηλώσει κρίση πανικού.
       Έτσι, λοιπόν, με την αίσθηση του επερχόμενου πανικού το άτομο αποφεύγει τα μέρη όπου σκέφτεται ότι μπορεί να του συμβεί κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι με αγοραφοβία αισθάνονται ανασφαλείς σε οποιαδήποτε δημόσια μέρη, ειδικά σε μέρη όπου μαζεύεται κόσμος. Οι φόβοι μπορεί να βιώνονται τόσο έντονα ώστε μερικοί άνθρωποι είναι ουσιαστικά παγιδευμένοι στα σπίτια τους. Υποφέρουν τόσο πολύ που είναι δυνατόν να μη θέλουν να βγαίνουν από το σπίτι τους. Όταν βγαίνουν, το κάνουν με μεγάλη δυσκολία ή όταν συνοδεύονται από ένα μέλος της οικογένειας τους ή ένα φίλο τους.
        Η αγοραφοβία όπως αναφέρεται και παραπάνω, συνδέεται στενά με την διαταραχή πανικού. Είναι συχνά φυσικό επακόλουθο του πανικού. Ωστόσο, όπως η διαταραχή πανικού μπορεί να εμφανίζεται μόνη της χωρίς αγοραφοβία, έτσι και η αγοραφοβία δεν συνοδεύεται πάντα από διαταραχή πανικού. Το 67% των ασθενών που πάσχουν από αγοραφοβία είναι γυναίκες. Η διαταραχή μπορεί να αρχίσει απότομα ή να εγκατασταθεί σταδιακά. Τα συμπτώματα αρχίζουν συνήθως κατά το τέλος της εφηβείας και μεταξύ 30 έως 40 ετών.
            Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της αγοραφοβίας
  • Φόβος για μέρη συνάθροισης, όπως λαϊκή αγορά ή εστιατόρια.
  • Ανικανότητα να φύγετε από το σπίτι για μεγάλες περιόδους.
  • Αίσθηση ανικανότητας και ανημποριάς.
  • Υπερβολική εξάρτηση από τους άλλους.
  • Προβλήματα στην αναπνοή.
  • Ταχυκαρδία, ναυτίες, ζαλάδα.
  • Αίσθημα απώλειας ελέγχου.
  • Υπερβολικό ιδρώτα.
       Βέβαια, τα συμπτώματα εξαφανίζονται μόλις το άτομο απομακρυνθεί από το μέρος που του προκάλεσε την κρίση. Μάλιστα, δεν τολμάει να πάει ξανά σε αυτό το μέρος από φόβο μήπως και ξαναζήσει αυτόν τον εφιάλτη. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις που ένας αγοραφοβικός δεν εκδηλώνει κρίσεις πανικού, αλλά νιώθει απλά άγχος, περιμένοντας την επόμενη κρίση. Σε αυτές τις περιπτώσεις με τον καιρό αυξάνονται τα αγχώδη συμπτώματά του.
       Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι η αγοραφοβία αλλά και γενικότερα οι αγχώδεις διαταραχές αντιμετωπίζονται. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαλυφθεί αποτελεσματικές θεραπείες για διαρκή ανακούφιση από τις φοβίες. 



Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Εθισμός στο διαδίκτυο



        Το διαδίκτυο έχει πλέον εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας, είναι η επανάσταση της εποχής μας. Αποτελεί το εργαλείο που μας ανοίγει τον δρόμο στη γνώση, στην ενημέρωση, στη ψυχαγωγία και μας οδηγεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
        Ωστόσο παγκοσμίως, ολοένα και περισσότερο αυξάνεται ο αριθμός των νέων οι οποίοι εθίζονται στην χρήση του διαδικτύου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όσον αφορά τα δεδομένα στη χώρα μας, έρευνες δείχνουν ότι πάνω από το 18% των Ελληνόπουλων παρουσιάζουν περιοδικά ή συχνά προβλήματα σχετικά με την κατάχρηση του διαδικτύου (κατάσταση πριν από τον εθισμό), ενώ διαπιστώθηκε ότι 1% έχει ήδη εθιστεί στη χρήση του.

Πότε μιλάμε για πρόβλημα;
      Πότε ο γονιός θα πρέπει να ανησυχήσει και να καταλάβει ότι το παιδί του αντιμετωπίζει πρόβλημα; Αν λοιπόν ένα παιδί βυθίζεται με τις ώρες στο διαδίκτυο και εξαιτίας του δεν βγαίνει καθόλου με τους φίλους του, δεν τρώει, δεν διαβάζει και πηγαίνει με το ζόρι στο σχολείο, στη σχολή τους τότε σίγουρα έχουμε μπροστά μας ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουμε. Παρακάτω ακολουθούν αναλυτικότερα κάποια ενδεικτικά σημάδια που θα πρέπει να ανησυχήσουν τον γονιό:
- Το παιδί ξεχνιέται συχνά στον υπολογιστή και δεν έχει αίσθηση του χρόνου που αναλώνει σε αυτόν.
- Ασχολείται συνεχώς με το Ίντερνετ ή με δραστηριότητες σχετικές με αυτό, παραμελώντας συχνά τις υποχρεώσεις του στο σπίτι και στο σχολείο.
- Προτιμά τα παιχνίδια στο διαδίκτυο, από το να συναντά φίλους του, με αποτέλεσμα να απομονώνεται.
- Πέφτει η απόδοση του στο σχολείο.
- Λειτουργεί αμυντικά και εχθρικά όταν κάποιος φέρνει τη συζήτηση στο θέμα του διαδικτύου.
- Αντιδρά πολύ νευρικά θυμωμένα ή επιθετικά όταν κάποιος το διακόπτει από το παιχνίδι ή από τη συζήτηση που είχε online.
- Ξενυχτά συχνά για να μένει συνδεδεμένος / συνδεδεμένη στο διαδίκτυο.
- Λέει συχνά «καλά, θα παίξω μόνο ένα λεπτό ακόμη».
- Έχει πει αρκετές φορές συνειδητά ότι πρέπει να μειώσει τις ώρες που περνά συνδεδεμένο στο διαδίκτυο αλλά έχει αποτύχει να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα που όρισε μόνος / μόνη χωρίς καμία πίεση.
- Κρύβει από τους γονείς πόσες ώρες περνά στο διαδίκτυο και συχνά δεν το ομολογεί ούτε στον εαυτό του.
- Δείχνει άγχος, ανησυχία, εξάρσεις θυμού ή βίας ή καταθλιπτική συμπεριφορά όταν δεν παίζει στο διαδίκτυο.
        Τέλος, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν δυο βασικά πράγματα. Πρώτον ότι δεν πρέπει να δαιμονοποιούν το διαδίκτυο, καθώς αποτελεί κομμάτι της κουλτούρας των εφήβων και δεύτερον καμία απαγόρευση της χρήσης διαδικτύου δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, μιας και πλέον η πρόσβαση σε κάποιον υπολογιστή και συνεπώς στο διαδίκτυο είναι εύκολη υπόθεση. Καλό είναι, λοιπόν, οι γονείς να αφιερώνουν χρόνο στο διαδίκτυο μαζί με τα παιδιά τους έχοντας πάντα ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας μαζί τους. Ωστόσο, αν κρίνετε ότι τα παιδιά σας περνούν πολύ ώρα μπροστά στον υπολογιστή καλό είναι να ζητήσετε την γνώμη κάποιου ειδικού.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Γιατί τσακώνονται τα παιδιά μου μεταξύ τους;



           Πολλοί είναι οι γονείς που αναρωτιούνται γιατί μαλώνουν τα παιδιά τους και τι πρέπει να κάνουν για να το αντιμετωπίσουν. Αρχικά, είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι όλα τα αδέρφια τσακώνονται και οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι.
            Αναλυτικότερα, λοιπόν, η συνήθης πρώτη αιτία του καβγά ανάμεσα στα αδέρφια είναι η διεκδίκηση της αγάπης και της προσοχής.  Η αγάπη, η ιδιαίτερη προσοχή και το ενδιαφέρον των γονιών είναι εξαιρετικά πολύτιμα για τα παιδιά και το καθένα διεκδικεί την αποκλειστικότητα. Τα παιδιά, μάλιστα, έχουν την τρομερή ικανότητα να πιάνουν και την παραμικρή κίνηση και διάκριση που μπορεί να κάνουν οι γονείς και από αυτό ξεκινάει και η ανταγωνιστικότητα μεταξύ τους. Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται προσοχή, κάθε παιδί πρέπει να ευνοείται και να επιβραβεύεται για διαφορετικά στοιχεία της προσωπικότητάς του και για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά, έτσι ώστε συνολικά κανένα παιδί να μην επισκιάζεται από το άλλο.
            Επίσης, οι καβγάδες είναι πιο συχνοί ανάμεσα στα παιδιά τα οποία έχουν μικρή διαφορά ηλικίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί τότε έχουν περισσότερα να μοιραστούν και να συγκρίνουν, και ταυτόχρονα έχουν και παρόμοιες ανάγκες, δικαιώματα και υποχρεώσεις, κι έτσι αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το καθένα θέλει να κάνει το δικό του εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ζητά να υποχωρήσει ο άλλος, θυμώνει όταν δεν αποκτά αυτό που θέλει κι επιδιώκει να τραβήξει την προσοχή πάνω του.
            Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι μέχρι ένα σημείο, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέρφια είναι φυσιολογικός. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι εντάσεις δεν  σταματούν εύκολα και τα παιδιά δεν ηρεμούν με κανέναν τρόπο. Όταν το παιδί δεν ξεθυμαίνει γρήγορα και φέρεται εκδικητικά και με κακία. Αν τα πειράγματα μεταξύ τους ξεπερνούν τα όρια, τα χτυπήματα στα παιχνίδια τους καταλήγουν να είναι επικίνδυνα και οι προσβολές μεταξύ τους είναι βαριές, πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και είναι ώρα να παρέμβουμε δυναμικά.
            Αρχικά, βοηθήστε τα παιδιά σας να ακούν και να καταλαβαίνουν την άλλη πλευρά, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική τους. Μάθετε τα να διεκδικούν αυτό που θέλουν με τον κατάλληλο τρόπο και να εκφράζουν τις αντιρρήσεις και τις αντιθέσεις τους χωρίς να πληγώνουν τους άλλους. Εξηγήστε τους ποιες συμπεριφορές θεωρείτε αποδεκτές και ποιες όχι και καθορίστε από πριν ποιες θα είναι οι συνέπειες όταν καβγαδίσουν έντονα. Δείξτε με τη δική σας συμπεριφορά ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα σε μια διένεξη με ήπιο τρόπο.
            Επίσης, την ώρα του καβγά, καλό είναι να μην επεμβαίνετε αμέσως. Περιμένετε λίγο μήπως καταφέρουν από μόνα τους να επιλύσουν τη διαφωνία. Ωστόσο, αν η ένταση συνεχιστεί και, κυρίως, αν αρχίσουν να μιλούν άσχημα ή να χτυπούν το ένα το άλλο, είναι η ώρα να παρέμβετε για να δείτε τι συμβαίνει και να τους δώσετε την ευκαιρία να εκφράσουν πιο ήρεμα την άποψή τους. Αν ο καβγάς γίνεται πιο έντονος, χωρίστε τα και βάλτε το καθένα σε άλλο δωμάτιο μέχρι να ηρεμήσουν. Μείνετε σταθεροί στην επιβολή της όποιας τιμωρίας. Τέλος, να θυμάστε ότι την στιγμή που είσαστε και εσείς αλλά και τα παιδιά εκνευρισμένοι καλό είναι να αποφύγετε τις συμβουλές και το κήρυγμα. Κρατήστε τα διδάγματα για αργότερα, όταν θα έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα. Τότε, αδράξτε την ευκαιρία και δείξτε πώς θα μπορούσε ο καθένας να κάνει μια υποχώρηση ή να πει κάτι με πιο ήρεμο τρόπο.

Η ζήλια στις ερωτικές σχέσεις

Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους έχουν νιώσει το συναίσθημα της ζήλιας. Η ερωτική ζήλια είναι ένα πολύπλοκο συναίσθημα το οποίο περιλαμβάνει και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα όπως τον φόβο, την λύπη, το θυμό, την αίσθηση της εγκατάλειψης, της προδοσίας και της ταπείνωσης. Όταν κάποιος ζηλεύει, έχει το φόβο ότι ο σύντροφος του θα τον εγκαταλείψει και αισθάνεται μια μόνιμη απειλή.
Το άτομο που ζηλεύει έχει την τάση να επικεντρώνεται μόνο στο «αρνητικό», είτε αυτό είναι σκέψη, είτε γεγονός. Η όποια συμπεριφορά του συντρόφου ερμηνεύεται πάντα αρνητικά και αυτό οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα, όπως ότι ο σύντροφος μου δεν ενδιαφέρεται πια, με έχει βαρεθεί, ψάχνει για κάτι άλλο κ.ο.κ. Έτσι το άτομο που ζηλεύει βιώνει πόνο, προδοσία, φόβο και αβεβαιότητα, τα οποία συνήθως καταλήγουν σε έμμονες ιδέες, ακόμα και σε ακραίες συμπεριφορές. Για παράδειγμα ένας άνδρας που υποπτεύεται την γυναίκα του πιθανόν να την παρακολουθεί συνέχεια, να ακούει τα τηλεφωνήματά της, να ψάχνει τα email της, να πηγαίνει στα μέρη που του έχει πει ότι θα βρίσκεται και γενικότερα να ψάχνει συνέχεια για αποδεικτικά στοιχεία ενοχής παρά την προφανή αθωότητα της.
Και το ερώτημα λοιπόν, που προκύπτει είναι αν μπορεί να αντιμετωπιστεί η ζήλια; Η απάντηση είναι ναι, αλλά χρειάζεται πολλή προσπάθεια και από τους δυο συντρόφους. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνει το άτομο που ζηλεύει είναι έναν βαθύ εσωτερικό διάλογο. Πρέπει να αναρωτηθεί τι βρίσκεται πίσω από την ζήλια. Είναι ο φόβος της απώλειας; Είναι ο φόβος του εξευτελισμού; Είναι ο φόβος ότι ο σύντροφός μας περνάει καλά χωρίς εμάς; Είναι η ντροπή γιατί όλοι είδαν ότι ο σύντροφος μας ασχολείται πιο πολύ με κάποιον άλλον παρά με εμάς; Απαντώντας αρχικά, σε αυτά τα ερωτήματα θα βοηθηθεί το άτομο να κατανοήσει τα δικά του συναισθήματα. Δηλαδή αν η ζήλια είναι απόρροια των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του ή αν υπάρχει μια πραγματική απειλή; Στο σημείο αυτό μεταξύ άλλων, είναι σημαντικό να γίνει ο διαχωρισμός ανάμεσα στη «φυσιολογική» και την «υπερβολική – φανταστική» ζήλια. H πρώτη πηγάζει από πραγματικά γεγονότα που απειλούν τη σχέση, ενώ η δεύτερη επιμένει και εντείνεται παρά την απουσία κάποιας πραγματικής απειλής.
Όπως έχει ήδη ειπωθεί, αναμφισβήτητα υπάρχουν τρόποι για να μετριαστεί ή ακόμα και να εξαφανισθεί πλήρως το συναίσθημα της ζήλιας αρκεί να υπάρξει προσπάθεια. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες απλές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν:
  • Ομολογήστε έστω, στον εαυτό σας τις σκέψεις και τα συναισθήματα ζήλιας σας.
  • Μην αφήνετε το συναίσθημα της ζήλιας να σας παρασύρει. Ο θυμός και η ανασφάλεια που νιώθετε εκείνη τη στιγμή δεν είναι καλοί σύμβουλοι.
  • Κατανόησε ότι αβεβαιότητα υπάρχει πάντα στις σχέσεις αλλά και στη ζωή γενικότερα. Δεν μπορείς με σιγουριά να μαντέψεις τι θα γίνει την επόμενη μέρα, μπορείς ωστόσο από τα δεδομένα που έχεις, να υπολογίσεις ένα πιθανό σενάριο.
  • Προσπαθήστε να μετριάσετε άσχετες με την παρούσα σχέση και συνάμα, μη βοηθητικές σκέψεις. Όπως: «οι προηγούμενες σχέσεις του συντρόφου απειλούν την τωρινή», «αφού με πρόδωσαν στην προηγούμενη σχέση μου, θα με προδώσουν και σε αυτήν», «έτσι όπως είμαι, γιατί να είναι κάποιος μαζί μου;»
  • Επικοινωνήστε με τον σύντροφο σας. Συζητήστε οτιδήποτε σας προβληματίζει. Μην τα κρατάτε για τον εαυτό σας. Η σχέση αφορά και τους δυο σας.