Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης





Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης ή Αλλοτρίωσης είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε παιδιά τα οποία δεν επιθυμούν επαφή με κάποιον από τους δύο γονείς. Αυτό εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά χωρισμένων.


Ιστορικό
Στις αρχές του 1970, όταν τα διαζύγια βρισκόταν σε υψηλούς βαθμούς στον δυτικό κόσμο, ο Gardner ερεύνησε βαθειά το θέμα των επιπτώσεων στα παιδιά των διαζυγίων. Δεν ήταν εύκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπου το παιδί στρεφόταν ενατίον του γονέα που δεν είχε την επιμέλεια δίχως λόγο. Αυτό μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν ήταν απλή συκοφαντική δυσφήμιση του άλλου γονέα, δεν ήταν απλή πλύση εγκεφάλου του παιδιού, δεν ήταν απλό ψυχολογικό του πρόβλημα. Κάτι το διαφορετικό, το ανεξήγητο συνέβαινε.
Ήταν φόβος; Ήταν ψυχιατρικό φαινόμενο; Είχε σχέση με δικαστικές αποφάσεις; Είχε σχέση με την ψυχολογία, τις μεθόδους και την ψυχική κατάσταση του γονέα με τον οποίο μένει το παιδί; Μήπως όλα αυτά;
Πρώτος μίλησε γ΄αυτό ο Gardner (PAS : Parental Alienation Syndrome) αλλά και οι Turkat, Nichols, κτλ. Στην Ελλάδα, Ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. (Σύλλογος Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια) πραγματοποίησε ημερίδες όπου γ΄αυτό μίλησαν οι: Σπιτάλας Ν., Χριστοδουλάκης Θ.
Πράγματι, ο Gardner και ο Turkat μετά από έρευνες νομικών και ψυχολογικών θεμάτων και περιπτώσεων παιδιών διαζευγμένων, απέδειξαν ότι αποτελεί σύνδρομο βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση και τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και δεν αποβάλλεται. Υπάρχει σε ήπια, σε μέτρια και σε βαριά μορφή. Στην τελευταία κατηγορία, το παιδί δεν έχει ενοχές, δεν θέλει καμία σχέση με τον άλλο γονέα (ούτε και τηλεφωνική), τρομάζει και απεχθάνεται τον γονέα. Μάλιστα μπορεί και να πάει σε δικαστήριο εναντίον του επειδή το έπεισε ο γονέας με τον οποίο διαμένει.
Το 2002, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης (Parental Alienation Syndrome * P.A.S.)σε μια Διεθνή Διάσκεψη. Η κυρία Mary BANOTTI (διαμεσολαβήτρια για τις διεθνείς απαγωγές παιδιών), γράφει στην έκθεσή της, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V ότι: αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως πρόβλημα των παιδιών στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα ή στον άλλο γονέα. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό οι δικαστικές αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης. Σε πέντε πολιτείες των Η.Π.Α., αναγνωρίσθηκε η 24η Απριλίου κάθε έτους ως ημέρα γονικής αποξένωσης (parental alienation). Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται οτι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο. Σε τέσσερεις Πολιτείες των ΗΠΑ καθώς και σε άλλες χώρες, έχει αναγνωριστεί επίσημα και μάλιστα αναφέρεται σε δικαστικές αποφάσεις της Γαλλίας, Καναδά, Ολλανδίας, κτλ για να εξηγηθεί η άρνηση του παιδιού να συναστραφεί με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια. Σ΄αυτό το θέμα, ο καθηγητής Κουμάντος προτείνει αναστροφή της επιμέλειας λόγω κακής άσκησης διότι επιμένει ότι ο γονέας στον οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια παιδιού πρέπει να τρέφει αγαθά συναισθήματα για τον άλλο γονέα στο παιδί. Καθιερώνεται η 25η Ιουλίου ως Παγκόσμια ημέρα Αποξένωσης. Το σύνδρομο αυτό έχουν και τα παιδιά των διαζυγίων που η μητέρα ψευδώς κατήγγειλε τον πατέρα για σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση. Ο Gardner διαχωρίζει το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης από Την Γονική Αποξένωση ως γενικού όρου όπου υπάρχουν αίτια όπως γονική παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική), εγκατάλειψη ή και αποξένωση από γονική συμπεριφορά. Ειδικά, το Σύνδρομο PAS είναι πολύ συγκεκριμένο και υποκατηγορία του προηγούμενου το οποίο προκύπτει από ΄πλύση εγκεφάλου΄ και την παιδική συμπεριφορά-φόβο. Ο Δρ Douglass επισημαίνει οτι η Γονική Αποξένωση επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων ενώ το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυφήμισης του άλλου γονέα.

Συμπτώματα
Αγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, δεν θέλει τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστικά απόφαση. Σίγουρα προηγήθηκε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και συκοφαντική δυσφήμιση.

Παραδείγματα
Πρώτο παράδειγμα (βαρειά μορφή): Παιδί πέντε ετών άκουσε την μητέρα του να κατηγορεί τον πατέρα για παρενόχλησή του και ενδεχόμενη κακοποίησή του. Αυτό το φανταστικό γεγονός ενσωμάτωσε στο υποσυνείδητό του και μίσησε τον πατέρα.
 Δεύτερο παράδειγμα (μέτρια μορφή): Μητέρα κατηγόρησε τον πατέρα, κατά τη στιγμή του διαζυγίου, για δική της κακοποίηση. Η συκοφαντία αυτή άγγιξε την ψυχή του παιδιού και αυτό δεν θέλει να δει και να μιλήσει στον πατέρα. Η μητέρα όμως συνεργάζεται με ψυχολόγο.
Τρίτο παράδειγμα (ήπια μορφή): Υπάρχουν κατηγορίες ενάντια στον πατέρα και έντονη διαμάχη διαζυγίου . Το παιδί φοβάται, οδηγείται σε παιδοψυχίατρο. Μετά από χρόνια, η πάθηση αυτή είναι ανατρέψιμη.

Θεραπεία
Απεμπλοκή απο δικαστήρια, δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας. Να παρακολουθείται το παιδί από ειδικό. Να υπάρχει επιθυμία ψυχολογικής βοήθειας από τους γονείς



Πηγή: www.healthierworld.gr

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Σημάδια μαθησιακών δυσκολιών σε παιδιά νηπιακής ηλικίας και πρώτης σχολικής ηλικίας.

         


        Στη χώρα μας, επίσημα η διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών δίνεται όταν το παιδί έχει ολοκληρώσει την Β Δημοτικού (έχει δηλαδή θεωρητικά κατακτήσει τις δεξιότητες της γραφής και της ανάγνωσης), ωστόσο ενδείξεις μπορεί να παρατηρηθούν ακόμα και όταν τα παιδιά είναι μικρότερα. 
Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τα πρώτα σημάδια της μαθησιακής δυσκολίας ώστε να ζητήσουν την απαιτούμενη βοήθεια το συντομότερο δυνατόν. Μερικές τέτοιες ενδείξεις στο παιδί κατά την προσχολική και την πρώτη σχολική ηλικία είναι οι εξής:

1)Καθυστέρηση στην ομιλία. Τα παιδιά που πιθανόν να εκδηλώσουν δυσλεξία πιθανόν δεν θα αναπτύξουν λόγο ακόμα και με τη μορφή απλών λέξεων πριν από την ηλικία των 15 μηνών, και συνεπώς δεν θα μπορούν να μιλήσουν με φράσεις ακόμα και μετά τα δεύτερα γενέθλια τους. Συνήθως, όμως αυτή η καθυστέρηση είναι μέτριας μορφής και γι’ αυτό οι γονείς τείνουν να την παραβλέπουν και να την αποδίδουν σε κληρονομικότητα. (π.χ.«Και εγώ άργησα να μιλήσω αλλά δεν παρουσίασα δυσκολίες»). Ωστόσο μια φαινομενικά αθώα καθυστέρηση στην ομιλία, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο σημάδι για μελλοντικές δυσκολίες.

2)Παρουσιάζει «μη ευαισθησία στην ομοιοκαταληξία» (insensitivityto rhyme). Συνήθως τα παιδιά προσχολικής ηλικίας διασκεδάζουν με παιδικά ποιηματάκια και είναι επίσης ικανά να επαναλάβουν αυτό που ακούνε. Ωστόσο, τα δυσλεκτικά παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τους ήχους των λέξεων, συνεπώς είναι λιγότερο ευαίσθητα στην ομοιοκαταληξία. Η οικειότητα του παιδιού με τα παιδικά ποιηματάκια τείνει να γίνει μία από τις σημαντικότερες πρώτες ενδείξεις της μελλοντικής ή μη επιτυχίας του παιδιού στην ανάγνωση.

3)Δυσκολίες στην γραφή: δυσκολεύεται να μάθει να κρατά σωστά το μολύβι, να μάθει να γράφει το όνομα του, να προσανατολιστεί στο χαρτί, δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να αντιγράψει σχήματα, κάνει φωνολογικά λάθη κατά την γραφή (δηλαδή αντιστρέφει, αντικαθιστά, παραλείπει, προσθέτει, αντιμεταθέτει γραφήματα, συλλαβές ή και ολόκληρες λέξεις) και επίσης δυσκολεύεται να μάθει τους τόνους και τα σημεία στίξης.

4)Δυσκολεύεται με τις προ-μαθηματικές έννοιες π.χ. μεγάλο - μικρό, πολλά-λίγα, μέσα-έξω, και αργότερα δυσκολεύεται να μάθει τους αριθμούς και να αντιστοιχεί τις ποσοτικές έννοιες με το αριθμητικό τους σύμβολο.

5)Παρουσιάζει δυσκολίες στον προσανατολισμό στον χώρο π.χ. μπερδεύει τις έννοιες πάνω-κάτω, μπροστά-πίσω, αριστερά-δεξιά, και στον χρόνο μπερδεύει τις έννοιες πριν-μετά, χθες-αύριο.

6)Παρουσιάζει δυσκολίες σε δραστηριότητες που απαιτούν λεπτή κινητικότητα. Δηλαδή δυσκολεύεται να μάθει να κόβει με το ψαλίδι, να ντύνεται σωστά μόνο του, να κουμπώνει τα κουμπιά του, να δένει τα κορδόνια του.

7)Εμφανίζει αδεξιότητα σε δραστηριότητες που απαιτούν συντονισμό κινήσεων π.χ. Στο πιάσιμο και στο πέταγμα της μπάλας, στο παιχνίδι με το σχοινάκι, στο κουτσό κ.λ.π.

8)Εμφανίζει δυσκολίες στην συγκέντρωση όταν για παράδειγμα ακούει μία ιστορία.

       Αν έχετε παρατηρήσει κάποια από τα παραπάνω στο παιδί και γενικότερα σας προβληματίζει η ένταξη του στο σχολείο, καλό είναι να το εξετάσετε περισσότερο. Σημαντικό να ζητηθεί η απαιτούμενη βοήθεια όσο το δυνατόν συντομότερα. Γιατί όσο νωρίτερα ανιχνεύεται μια μαθησιακή δυσκολία τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες μελλοντικής επιτυχίας του παιδιού στο σχολείο και στη ζωή. Οι γονείς ενθαρρύνονται να μπορούν να αναγνωρίσουν τις προειδοποιητικές ενδείξεις μαθησιακών δυσκολιών ακόμα και στην προσχολική ηλικία. Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο είναι εξαιρετικά σημαντικά για ένα μικρό παιδί. Υπάρχει η ανάγκη λοιπόν, της έγκαιρης διάγνωσης.  Ωστόσο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ένδειξη για δυσλεξία υπάρχει μόνο, όταν το παιδί εμφανίζει πολλές από τις παραπάνω δυσκολίες μαζί ή όταν εμφανίζει μερικές οι οποίες όμως είναι σοβαρές και επιμένουν.

       

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά προκαλεί το κάπνισμα κατά την κύηση.



Τα παιδιά των γυναικών που κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της κύησης είναι πιθανότερο να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA Psychiatry.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λεστερ με επικεφαλής τον Δρ Γκορντον Χαρολντ ανέλυσαν στοιχεία από τρεις μελέτες από τη Νέα Ζηλανδία, τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, στις οποίες οι συμμετέχουσες είχαν ερωτηθεί εάν κάπνιζαν ή όχι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στη συνέχεια, γονείς και δάσκαλοι είχαν δώσει πληροφορίες για τυχόν προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών, όπως αν έμπλεκαν σε καβγάδες ή δυσκολίες συγκέντρωσης, μεταξύ τεσσάρων και δέκα ετών.
Η ανάλυση επίσης συνέκρινε τα παιδιά που είχαν μεγαλώσει με θετές μητέρες με παιδιά που είχαν μεγαλώσεις με τους βιολογικούς γονείς, σε μια προσπάθεια να εντοπιστούν οι γενετικές παράμετροι και το γονεϊκό στυλ ανατροφής και αν επηρέαζαν τη σχέση μητρικού καπνίσματος και συμπεριφοράς.
Τελικά, οι επιστήμονες συνέκριναν το σκορ συμπεριφοράς των παιδιών, όπου το υψηλότερο σκορ ήταν ένδειξη πολλών προβλημάτων συμπεριφοράς.
Στις μελέτες που οι μητέρες είχαν μεγαλώσει τα βιολογικά τους τέκνα, εκείνες που δεν κάπνιζαν κατά την κύηση είχαν παιδιά με σκορ περίπου 99, συγκριτικά με σκορ 104 μεταξύ των παιδιών των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν 10 ή περισσότερα τσιγάρα την ημέρα κατά την εγκυμοσύνη.
Παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν και στα παιδιά που είχαν μεγαλώσει με θετούς γονείς, όταν οι ερευνητές αναζήτησαν και ρώτησαν τις βιολογικές μητέρες για το κάπνισμα κατά την κύηση.
Ενώ η μελέτη δεν μπορεί να αποδείξει ότι το κάπνισμα κατά την κύηση είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τα προβλήματα συμπεριφοράς, δείχνει ότι η προγεννητική περίοδος έχει μια διαρκή επιρροή στην μετέπειτα ζωή του ατόμου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το κάπνισμα μπορεί όντως να επηρεάσει τη συμπεριφορά του παιδιού, αφού παλαιότερες μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι μητέρες που καπνίζουν τείνουν να γεννούν μικρότερα παιδιά ή τα οποία έχουν εξασθενημένη εγκεφαλική ανάπτυξη.

Πηγή: health.in.gr