Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Συνέντευξη στο aelk.gr

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ψυχολογία είναι βασική παράμετρος για να «κλειδώσει» η απόδοση ενός αθλητή σε υψηλά επίπεδα και μάλιστα κατά την περίοδο της εφηβείας η Καλλονή επενδύει σε αυτήν όσον αφορά στα τμήματα υποδομής της και όχι μόνο. Αυτό γίνεται ήδη από την εποχή που φιγούραρε στη Football League ούσα η μοναδική ομάδα που είχε ακολουθήσει και σχεδόν καθιερώσει την καινοτομία ύπαρξης ψυχολόγου στη διάθεση των νεαρών ποδοσφαιριστών. Το ρόλο αυτό επαναλαμβάνει τα τελευταία τρία χρόνια με συνέπεια, ευθύνη και επαγγελματισμό η Μυτιληνιά ψυχολόγος Μαρία Βερβέρη η οποία μιλά στο aelk.gr
Ποια είναι η φύση της συμβολή σας ως προς την ψυχική στήριξη των νέων ποδοσφαιριστών και πώς αυτή εξελίσσεται μετά την άνοδο της Καλλονής στη Superleague;
«Καταρχάς η πρώτη επαφή με τα περισσότερα παιδιά ξεκίνησε από την εποχή που η ομάδα της Καλλονής φιγούραρε στη Football League. Η ύπαρξη μου στην ομάδα απορρέει όχι μόνο από τη βούληση του Προέδρου της αλλά και από αυτήν των προπονητών. Σαν έννοια η ψυχολογική στήριξη των παιδιών είναι συχνά δύσκολο να κατανοηθεί και να διαχωρισθεί από αυτή που παρέχει ο προπονητής. Στην δική μου περίπτωση εμβαθύνουμε περισσότερο αξιολογώντας τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών και χρησιμοποιώντας παράλληλα κατάλληλες τεχνικές που θα συμβάλλουν θετικά στην απόδοση τους. Το βασικό θέμα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με παιδιά προεφηβείας και εφηβείας με όλες τις ιδιαιτερότητες που γεννιούνται σε αυτήν την ηλικιακή περίοδο. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι υπάρχει ήδη ένα πολύ καλό υπόστρωμα με τα περισσότερα εξ αυτών να είναι ήδη συνειδητοποιημένα για το πώς βλέπουν το ποδόσφαιρο που συνήθως εμπίπτει στο να είναι ο απώτερος επαγγελματικός στόχος. Και εκεί ο ψυχολόγος συμβάλει στο να μπει το παιδί στη νοοτροπία του επαγγελματία. Ο αθλητισμός από μόνος του ωθεί ένα άτομο στα όριά του και συχνά πέρα από αυτά. Μιλάμε για τα φυσιολογικά αλλά και κατ’ επέκταση για τα ψυχικά τα οποία πολλές φορές αγγίζουν τα άκρα και τότε απαιτείται η πολυπόθητη ισορροπία μεταξύ ψυχής και σώματος».

Τα παιδιά που στελεχώνουν τα τμήματα υποδομής U20, U17 και από φέτος την U15 ακολουθούν πλέον τη ρότα του πρωταθλητισμού. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσουν τέτοιο επίπεδο προπόνησης με τις εξίσου απαιτητικές σχολικές και όχι μόνο υποχρεώσεις τους;
«Σαφώς και τα παιδιά πρέπει να δώσουν μεγάλη έμφαση στο προπονητικό κομμάτι. Ωστόσο εξίσου σημαντικοί είναι οι τομείς της εκπαίδευσης και της κοινωνικοποίησης τους. Πρέπει οι παράμετροι που αφορούν σε αυτούς να γίνουν απολύτως κατανοητές για να μπορέσουν να προχωρήσουν στην εκμάθηση τεχνικών γύρω από το άθλημα. Πρωταθλητισμός και σχολείο είναι ένας καθόλα απαιτητικός και συνάμα δύσκολος συνδυασμός. Δίνουμε βάση στο σωστό προγραμματισμό για να ανταπεξέλθουν σωστά και στα δύο σκέλη. Τα παιδιά κατανοούν βιωματικά το υψηλό επίπεδο που πρέπει να κατακτήσουν και σε αυτό συμβάλλει καταλυτικά η σωστή δουλειά από μεριάς προπονητών. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ομάδα μας που αποδίδουν πολύ καλά και στο σχολείο και στο γήπεδο. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι τίποτα δεν γίνεται βεβιασμένα αφού τα παιδιά δεν παραπονιούνται ούτε αντιδρούν στην πειθαρχία που απαιτείται για την εκπλήρωση των στόχων τους».

Επομένως είναι απαραίτητη η συνεργασία σας με το προπονητικό τιμ των τμημάτων.
«Είναι και υπάρχειΧωρίς φυσικά, να παραβιάζεται το απόρρητο μεταξύ εμού και των παιδιών, ωστόσο υπάρχει ενημέρωση από και προς τους προπονητές για την επίλυση θεμάτων που αφορούν στα παιδιά και δυσχεραίνουν την απόδοση τους. Σκοπός είναι με συνεργασία να βγάλουμε το παιδί από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει αφορώντας στην αθλητική, οικογενειακή και προσωπική του ζωή. Οι προπονητές είναι δεκτικοί σε αυτό καθώς κατανοούν ότι προαπαιτείται μία ήρεμη ψυχική κατάσταση για όλα τα περεταίρω. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στα τμήματα υποδομής κυρίως εντός της U20 υπάρχουν παιδιά που προέρχονται από άλλα μέρη τα οποία έφυγαν από το σπίτι τους κυνηγώντας το όνειρο τους με ότι θυσία αυτό συνεπάγεται. Σε αυτήν την μεγάλη αλλαγή η συμβολή των προπονητών είναι καθοριστικής σημασίας την οποία συμπληρώνει η αντίστοιχη από ψυχολογικής σκοπιάς».

Ποια είναι τα συνηθέστερα προβλήματα ψυχολογικής φύσεως που έχετε εντοπίσει;
«Όπως προείπα το δυναμικό των παιδιών είναι πολύ καλό. Γενικά σε κάποιες περιπτώσεις ίσως εμφανισθεί ένα είδος «ατίθασης» συμπεριφοράς απόρροια της εφηβείας που όμως με καλή διάθεση και συνεργασία, παραμένει σε διαχειρίσιμο επίπεδο. Βασικό θέμα των παιδιών είναι το άγχος της απόδοσης το οποίο συνδυάζεται και με το αντίστοιχο σε επίπεδο σχολικών υποχρεώσεων. Σύνηθες άγχος για τα παιδιά της U17 αποτελεί η μετάβαση στην U20 ενώ για τα παιδιά της U20 ένα συμβόλαιο με τη μεγάλη ομάδα. Γενικά πάντως είναι παραγωγικό και κινητήριο να διατηρούν προσδοκίες».

Ο ρόλος των γονιών στη διαμόρφωση της ταυτότητας των παιδιών τόσο σε ποδοσφαιρικό όσο και σε γενικότερο επίπεδο είναι σημαντικός. Είστε σε επαφή μαζί τους;
«Λόγω πρακτικών δυσκολιών, προς το παρόν δεν υπάρχουν σταθερά προγραμματισμένες συναντήσεις με τους γονείς. Ωστόσο έχουν υπάρξει κάποιες μεμονωμένες συναντήσεις με μερικούς εξ αυτών. Αυτό που παίρνω ως feedback κυρίως μέσω των παιδιών είναι ότι οι γονείς δεν είναι αρνητικοί απεναντίας υπάρχει δεκτικότητα του γονιού προς την ψυχολόγο. Θα ήθελα μελλοντικά να έχω συναντήσεις με γονείς σε ατομικό ή ομαδικό πλαίσιο. Άλλωστε οι ίδιοι επιτελούν σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών και αν μη τι άλλο μία σωστή συμπεριφορά από πλευράς τους απέναντι στο παιδί και απέναντι στην ομάδα μόνο ωφέλιμη μπορεί να αποβεί. Άλλωστε στην προκειμένη φάση τα όρια είναι διακριτά.

Η συμβολή σας ως ψυχολόγου διευρύνεται και στις Ακαδημίες της Καλλονής;
«Αν προκύψει ανάγκη είμαι και κοντά στις Ακαδημίες. Εκεί μιλάμε πλέον για μικρές ηλικίες αλλά επειδή οι Ακαδημίες είναι πολύ καλά οργανωμένες υπάρχει ισορροπία. Όποτε μου ζητηθεί θα είμαι παρούσα τόσο σε παιδιά όσο και σε γονείς».

Έναν σύντομο απολογισμό από τη δική σας επαγγελματική σκοπιά για την αγωνιστική σεζόν που τελείωσε;
 «Από την αρχή είχα καταλάβει ότι τα παιδιά μας διαθέτουν πολύ καλό χαρακτήρα τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο αλλά ενισχύεται από το πολύ υγιές κλίμα που επικρατεί εντός των τμημάτων υποδομής και θα πω και των Ακαδημιών αποτελώντας καλό οιωνό για το μέλλον. Για μένα φέτος τα πράγματα ήταν πιο οικεία καθώς τα περισσότερα παιδιά υπήρχαν από πέρυσι. Τα παλαιότερα βοήθησαν σε φάση προσαρμογής τα νεοφερμένα να δεχθούν την ιδέα της ψυχολόγου. Είχαμε και έχουμε φυσικά μία όμορφη συνεργασία που διακατέχεται από θετικά συναισθήματα και εκατέρωθεν σεβασμό. Σαφώς περάσαμε και τα πάνω και τα κάτω μας. Αυτό που μένει είναι μία θετική χροιά που είμαι σίγουρη θα διατηρηθεί».

Εν κατακλείδι πού εστιάζετε ως ψυχολόγος όταν απέναντι σας υπάρχουν μικροί επίδοξοι ποδοσφαιριστές;
«Κατανόηση κινήτρου για ενασχόληση με τον αθλητισμό, ομαδικό πνεύμα για ένταξη και λειτουργία στην ομάδα, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Παράλληλα σημαντική παράμετρος είναι η αξιολόγηση κάποιων στοιχείων που θεωρούνται σημαντικά για να μπει ένα παιδί σε αθλητική πορεία και μάλιστα στη σωστή. Χρησιμοποιώ την επιστήμη μου για συλλογή στοιχείων με βάση την ιδιαιτερότητα του κάθε παιδιού. Άλλωστε αυτό που διαφοροποιεί έναν ποδοσφαιριστή και δη επιτυχημένο είναι τόσο οι αθλητικές ικανότητες όσο και η ψυχική του δύναμη».


(Η συνέντευξη έγινε από την Αφροδίτη Σταυράκη).

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Η Μόνα, ο Ντίνος και ο δράκος Ράτσο: Ένα μονογονεϊκό παραμύθι για τη διαφορετικότητα!




"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Μόνα. Η Μόνα μεγάλωνε μόνο με τη μαμά της όπως μεγαλώνεις εσύ αλλά και πολλά άλλα παιδιά σήμερα που ζουν με τον έναν γονέα.  Συνήθως αυτό συμβαίνει επειδή η μαμά και ο μπαμπάς χωρίζουν και άλλες φορές επειδή  η μαμά και ο μπαμπάς μπορεί να μην έζησαν ποτέ μαζί ή μπορεί ο ένας να έχει φύγει απ’ τη ζωή. Αλλά για μια στιγμή…αυτά τα έχουμε ξαναπεί! Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι η Μόνα πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο και συνάντησε πάλι τους παλιούς της συμμαθητές. Έπαιξαν στο προαύλιο, γνώρισαν τους καινούριους τους δασκάλους κι όταν μπήκαν στην αίθουσα είδαν πως φέτος στην τάξη τους, είχε έρθει και ένας καινούριος μαθητής, ο Ντίνος.
Όταν χτύπησε κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα, όλα τα παιδιά τον πλησίασαν για να παίξουν. Εκείνος όμως τραβήχτηκε, γύρισε την πλάτη του και δεν ήθελε να παίξει με κανέναν. Έβγαλε από τη σάκα του ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και άρχισε να παίζει με αυτό.
Στο επόμενο διάλειμμα τα ίδια. Η Μόνα παραξενεύτηκε αλλά ήθελε τόσο πολύ να γνωρίσει τον νέο της συμμαθητή που πήγε κοντά του.
-Γεια σου είμαι η Μόνα, του είπε.
-Γεια, της απάντησε.
-Θες να παίξουμε μαζί με το ηλεκτρονικό σου; τον ρώτησε. Ο Ντίνος  σαν να μην ήθελε και πολύ αλλά φοβόταν να την προσβάλλει και δέχτηκε. Ε, αυτό ήταν! Μέχρι να σχολάσουν, η Μόνα και ο Ντίνος είχαν γίνει φίλοι!
Όταν χτύπησε το κουδούνι και ήρθε η ώρα να σχολάσουν, η Μόνα έκατσε στα σκαλιά και περίμενε τη μαμά της. Εκείνη τη στιγμή, είδε και τον Ντίνο να φεύγει με τη μαμά του.
-Γεια σου μικρούλα μου, περιμένεις κάποιον; τη ρώτησε η μαμά του Ντίνου.
-Ναι τη μαμά μου. Μάλλον άργησε στη δουλειά, απάντησε η Μόνα.
-Μήπως να πάρουμε τον μπαμπά σου τηλέφωνο να’ ρθει σε πάρει; τη ρώτησε.
-Ο μπαμπάς μου δεν ζειμαζί μας, απάντησε η Μόνα.
-Α…καλά, της απάντησε η μαμά του Ντίνου, πήρε τον Ντίνο και έφυγαν.
Την επόμενη μέρα η Μόνα, χαρούμενη για τον καινούριο της φίλο, πηγαίνει στον Ντίνο να παίξουν ξανά μαζί. Όμως ο Ντίνος δεν της μιλάει. Και στο επόμενο διάλειμμα. Και στο μεθεπόμενο.
-Γιατί δεν μου μιλάς; Δεν είμαστε φίλοι; ρώτησε η Μόνα γεμάτη απορία.
-Όχι, της απάντησε.
-Μα γιατί, τι σου έκανα; ρώτησε η Μόνα.
-Η μαμά μου, μου είπε να σταματήσουμε να κάνουμε παρέα.
-Γιατί;
-Δεν ξέρω…..της απάντησε και έφυγε.
Η Μόνα έβαλε τα κλάματα καθώς έβλεπε τον φίλο της να φεύγει. Στο δρόμο του γυρισμού ήταν αμίλητη.
-Τι έχεις Μόνα; τη ρώτησε η μαμά της καθώς την κρατούσε από το χέρι.
-Τίποτα.
-Μη λες ψέμματα. Δεν έχουμε πει ότι είμαστε ειλικρινείς και στη μαμά τα λέμε όλα;
-Να…ένα παιδί στο σχολείο.
-Τι;
-Κάναμε παρέα και μετά σταμάτησε να μου μιλάει.
-Γιατί;
-Του είπε η μαμά του λέει, να μην μου ξαναμιλήσει.
-Χαχαχαχα, γέλασε η μαμά της Μόνα.
-Γιατί γελάς μαμά; τη ρώτησε η Μόνα.
-Καλά για αυτό στενοχωριέσαι; Χαχαχα αχ αυτός ο δράκος ο Ράτσο είναι πολύ άτακτος τελικά, χαχα!
-Ποιος είναι αυτός ο δράκος μαμά, τί λες; ρώτησε έκπληκτη η Μόνα!
-Λοιπόν άκου…είναι ένας δράκος που τον λένε Ράτσο. Αυτός ο δράκος ζει πολύ πολύ μακριά από εδώ αλλά έχει πολλή δυνατή μύτη και μυρίζει καλά τους ανθρώπους από πολλά χιλιόμετρα μακριά. Όταν λοιπόν μυρίσει κάποιον που φοβάται τους ανθρώπους, τσούπ! μπαίνει μέσα στην καρδιά του και την κλείνει. Όταν μυρίσει κάποιον άλλον που φοβάται τους ανθρώπους, τσουπ! μπαίνει μέσα στον φόβο του και τον μεγαλώνει. Μάλλον ο δράκος έχει μπει στη μαμά του Ντίνου και δεν την αφήνει να δει καθαρά.
-Θα μπει μέσα και σε εμένα;
-Όχι Μόνα μου. Όσο αγαπάς τους ανθρώπους και τον εαυτό σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
-Και με τον Ντίνο; Δεν θα ξαναπαίξουμε μαμά; ρώτησε η Μόνα
- Φυσικά και θα ξαναπαίξετε!
-Μα πώς; Αφού ο δράκος έχει μπει στη μαμά του και δεν μας αφήνει να είμαστε φίλοι.
-Υπάρχει τρόπος να διώξεις τον δράκο, λοιπόν άκου τι θα κάνεις: Εσύ θα συνεχίσεις να μιλάς στον Ντίνο, να τον πλησιάζεις, να είστε φίλοι. Η αγάπη σου για τον Ντίνο, θα κάνει τη μαμά του να δει πόσο καλά περνάει το παιδί της, η καρδιά της θα μαλακώσει κι έτσι ο δράκος θα φύγει μόνος του. Μην στενοχωριέσαι. Οι άνθρωποι δεν είναι κακοί απλά μερικές φορές μπερδεύονται και θέλουν τον χρόνο τους. Φτάνει να τους αγκαλιάζεις και να τους αγαπάς, μέχρι να διώξεις τον δράκο μέσα τους! είπε η μαμά της Μόνα και την αγκάλιασε.

Η Μόνα ακολούθησε τη συμβουλή της μαμάς της και πράγματι: Μερικές μέρες μετά, η μαμά του Ντίνου μαλάκωσε, ο δράκος έφυγε κι έτσι η Μόνα και ο Ντίνος έγιναν και πάλι οι καλύτεροι φίλοι!"


Πηγή: http://singleparent.gr

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Πρέπει να επαναλάβει το νηπιαγωγείο;




Τα συνομήλικα παιδιά δεν αναπτύσσουν τις δεξιότητες ταυτοχρόνως, αλλά σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξής τους το καθένα, με αποτέλεσμα το νηπιαγωγείο να καλείται να παράσχει εκπαίδευση σε παιδιά με ποικίλες διαφορές στις ανάγκες καθώς και στις δεξιότητες που έχουν αναπτύξει.

Ο νηπιαγωγός προτείνει
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι γονείς στη χώρα μας, όπως και στο εξωτερικό (όπου η επανάληψη της τάξεως καλείται retention), καλούνται, μετά από πρόταση του νηπιαγωγού, να σκεφτούν το ενδεχόμενο να επαναλάβει το παιδί τους το νηπιαγωγείο αντί να προχωρήσει στο δημοτικό σχολείο. Οι λόγοι που οι νηπιαγωγοί προβάλλουν είναι συχνά η ανωριμότητα, η υπερκινητικότητα και άλλα προβλήματα σχετικά με την ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού. Προφανώς πίσω από αυτήν την πρόταση-συμβουλή του παιδαγωγού βρίσκεται η σύμφωνη γνώμη του παιδοψυχολόγου, ενώ η όλη προσέγγιση είναι στηριγμένη στο ανεπτυγμένο ενδιαφέρον της επιστήμης για την ανάπτυξη και εκπαίδευση των παιδιών.


Η δυσκολία των γονέων να συναινέσουν
Καμία όμως τέτοια κίνηση στην εκπαίδευση του παιδιού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων. Η θέση των γονέων είναι πολύ δύσκολη, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν:

  •     Τη σκέψη ότι ενώ το παιδί τους είναι ευφυές, διακόπτεται η αναμενόμενη πρόοδος του και ότι το παιδί χρειάζεται στήριξη, επαγγελματική βοήθεια και πίστωση χρόνου προκειμένου να φθάσει σε ετοιμότητα για το δημοτικό σχολείο.
  •     Την αγωνία ότι το πρόβλημα είναι ενδεχομένως σοβαρότερο και ότι θα απαιτηθεί να υποβληθεί το παιδί σε σειρά επισκέψεων σε ειδικούς για πιθανή διάγνωση μαθησιακών διαταραχών και άλλων προβλημάτων.
  •     Την αγωνία ότι η ψυχολογία του παιδιού θα τραυματιστεί, καθώς οι συνομήλικοι φίλοι του από το νηπιαγωγείο προχωρούν στην επόμενη βαθμίδα ενώ εκείνο παραμένει στάσιμο για λόγους που είναι αδύνατον να του εξηγήσει κανείς.Εάν η επιστημονική άποψη ήταν ξεκάθαρη σε αυτό το θέμα και η επανάληψη του νηπιαγωγείου ήταν ομόφωνα η ενδεικνυόμενη λύση σε ζητήματα ψυχοκινητικής και κοινωνικής ανάπτυξης, καθώς και στην πρόσληψη γνώσεων, τότε θα ήταν κυρίως οι γονείς που θα έπρεπε να ξεπεράσουν τους φόβους τους και με ηρεμία να παράσχουν στο παιδί τη φροντίδα που χρειάζεται σε συνεργασία με τους ειδικούς, τους νηπιαγωγούς και τους παιδοψυχολόγους.

Η μία άποψη: Υπέρ της επανάληψης του νηπιαγωγείου
Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ειδικών. Η μία άποψη, λοιπόν, είναι ότι η επανάληψη της φοίτησης στο νηπιαγωγείο θα δώσει στο παιδί την απαιτούμενη ευκαιρία να αναπτύξει τις δεξιότητες εκείνες που χρειάζεται ώστε να μεταβεί στο δημοτικό σχολείο. Οι επιστήμονες που είναι υπέρ αυτής της άποψης θεωρούν ότι σε αυτήν τη νεαρή ηλικία και πριν ενταχθεί στο σύστημα του δημοτικού σχολείου το παιδί δεν έχει αναπτύξει πλήρως την αίσθηση της χρονικής διαδοχής των τάξεων και επομένως δεν θα πληγωθεί από τη μη μετάβασή του στο δημοτικό σχολείο.

Η άλλη άποψη: Κατά της επανάληψης του νηπιαγωγείου
Απέναντι στην άποψη αυτή, υπάρχει η άλλη, εκφρασμένη και αυτή σε έρευνες ειδικών: Η έρευνα πράγματι έχει δείξει ότι υπάρχουν παιδιά που ωφελούνται από την επανάληψη. Αυτά είναι συνήθως παιδιά που έχουν συνολικά σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους ή παιδιά που για ποικίλους λόγους (όπως μετακόμιση, μακροχρόνια ασθένεια) έχουν χάσει πολλές ημέρες από το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου. Ωστόσο, πολλά από τα παιδιά που επαναλαμβάνουν το νηπιαγωγείο δεν καλύπτουν το «κενό» όπως αναμενόταν.

Επίσημοι φορείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το NAEYC, NationalAssociation for the Education of Young Children (Εθνική Ένωση για την Εκπαίδευση των Μικρών Παιδιών), και η NASP, NationalAssociationofSchoolPsychologists (Eθνική Ένωση Σχολικών Ψυχολόγων), συμβουλεύουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η καλύτερη λύση για το παιδί είναι να του προσφερθεί στήριξη από ειδικούς μέχρι να αποφοιτήσει από το νηπιαγωγείο, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου. Η ειδικός SandraRief επισημαίνει ότι τα παιδιά που απλώς επαναλαμβάνουν το νηπιαγωγείο χωρίς να έχουν βοήθεια από ειδικούς, εξακολουθούν να έχουν αδυναμίες που δεν έχουν αντιμετωπιστεί, ενώ η στάση του παιδιού απέναντι στο σχολείο επηρεάζεται από την παραμονή του στην ίδια τάξη και είναι πιθανόν στο μέλλον να αντιπαθήσει το σχολείο, να νιώσει άσχημα με τον εαυτό του και να αναπτύξει αντικοινωνική συμπεριφορά μέσα στο σχολείο.


 πηγή:greekschools.net



Δείτε σχετικά: 

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Κοινωνική Φοβία



Στη Κοινωνική Φοβία, ο άνθρωπος φοβάται ότι θα γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος και της κριτικής αφού θεωρεί ότι το περιβάλλον του παρατηρεί και σχολιάζει αρνητικά τη συμπεριφορά, τις κινήσεις ή τα λόγια του προκαλώντας σε εκείνο ντροπή και άγχος 

Τα Ψυχολογικά Συμπτώματα της Κοινωνικής Φοβίας 
Το άτομο που υποφέρει από κοινωνική φοβία βιώνει έντονο άγχος όταν καλείται να ανταποκριθεί σε κοινωνικές περιστάσεις, αισθάνεται θλίψη και μοναξιά, απομονώνεται από το περιβάλλον του. Χαρακτηρίζεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση σχηματίζοντας αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Ενώ, ο τρόπος σκέψης του είναι αρνητικός και δυσλειτουργικός. 

Τα Σωματικά Συμπτώματα της Κοινωνικής Φοβίας 
Συνεπώς, κάθε φορά που το άτομο εκτίθεται κοινωνικά εκδηλώνει συγκεκριμένες σωματικές αντιδράσεις όπως το κοκκίνισμα του προσώπου, η ναυτία, ο εμετός, η συχνουρία, η ταχυκαρδία, η εφίδρωση, ο κόμπος στο λαιμό, οι κράμπες στο στομάχι και η αδυναμία ελέγχου της αναπνοής. 
Σε κάποιες περιπτώσεις, τα σωματικά συμπτώματα είναι ιδιαίτερα έντονα και μπορούν να καταλήξουν σε κρίση πανικού. 

Η Συχνότητα Εμφάνισης της Διαταραχής 
Έχει αποδειχτεί ερευνητικά ότι το 3% με 13% του συνολικού πληθυσμού θα εκδηλώσει κοινωνική φοβία κάποια στιγμή στη ζωή του. Η πιθανότητα πυροδότησης εξαρτάται από τη δομή της προσωπικότητας του ανθρώπου, τις καταστάσεις που βιώνει και φυσικά την ύπαρξη κληρονομικής προδιάθεσης. Η διαταραχή εκδηλώνεται μεταξύ 5 και 13 ετών. Συναντάτε όμως και μετά την ηλικία των 25 ετών. 

Οι Αιτίες Εκδήλωσης της Κοινωνικής Φοβίας 
  • Τραυματικά γεγονότα. Το άτομο σκέφτηκε ή παρατήρησε ότι οι άλλοι φέρονται υποτιμητικά σε αυτό κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας με αποτέλεσμα να αξιολόγησε ως αρνητική την εμπειρία και έκτοτε να αποφεύγει παρόμοιες καταστάσεις. 
  • Μίμηση προτύπων. Το άτομο έμαθε να φοβάται ορισμένες καταστάσεις παρατηρώντας τις αντιδράσεις και υιοθετώντας τις αντιλήψεις άλλων προσώπων κυρίως εκείνων που θεωρεί σημαντικά στη ζωή του. 


Ο Φαύλος Κύκλος Της Κοινωνικής Φοβίας 
Η Γνωσιακή-συμπεριφορική θεωρία υποστηρίζει ότι ο τρόπος σκέψης επηρεάζει το συναίσθημα και τη συμπεριφορά μας. Άρα ο αρνητικός τρόπος σκέψης ευθύνεται τόσο για τα αρνητικά συναισθήματα όσο και για τις προβληματικές συμπεριφορές μας. Στη Κοινωνική Φοβία, ο άνθρωπος υιοθετεί ένα συγκεκριμένο αρνητικό τρόπο σκέψης, το φαύλο κύκλο της διαταραχής, ο οποίος είναι ικανός να ενισχύσει την εμφάνιση των σωματικών συμπτωμάτων άρα και την ανάλογη συμπεριφορά. Πιο 
συγκεκριμένα, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται λανθασμένα τις σωματικές αντιδράσεις του ενισχύοντας την έκκριση αδρεναλίνης στο σώμα του. Η έκκριση αδρεναλίνης με τη σειρά της δυναμώνει την ένταση των σωματικών συμπτωμάτων και την πεποίθηση του ατόμου ότι οι άλλοι θα αναληφθούν το άγχος του. 

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Η έκφραση της παθητικής επιθετικότητας στα παιδιά.



Μπορεί κανείς να παρατηρήσει κάποια παιδιά να χτυπούν τα πόδια τους έντονα στο πάτωμα καθώς βαδίζουν. Να ουρλιάζουν και να φωνάζουν όταν αισθάνονται θυμωμένα ή να αποσύρονται και να είναι σκυθρωπά. Τα παιδιά εκφράζουν το θυμό τους μέσα από ένα ευρύ φάσμα ενεργειών και συμπεριφορών με κάποιες να είναι περισσότερο εμφανής από ό, τι άλλες. Τα παιδιά που έχουν μια τάση προς μια έμμεση έκφραση θυμού χρησιμοποιούν παθητικά επιθετικές στρατηγικές προκειμένου να επικοινωνήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Η παθητική επιθετικότητα είναι ένας σκόπιμος και επικαλυμμένος τρόπος έκφρασης συγκεκαλυμμένων συναισθημάτων θυμού και περιλαμβάνει μια ποικιλία συμπεριφορών που εκδηλώνονται προκειμένου το άτομο να εκδικηθεί ένα άλλο πρόσωπο, χωρίς το εν λόγω πρόσωπο να αναγνωρίσει τον θυμό που κρύβεται απο πίσω (Long, Long & Whitson). Οι γονείς είναι πιθανό να αναγνωρίσουν κάποιες από αυτές τις παθητικά επιθετικές φράσεις στο λεξιλόγιο του παιδιού τους κατά την λεκτική έκφραση του θυμού του.

Η αναβλητικότητα, η παράταση και η στασιμότητα είναι τρείς από τις πιο συνήθεις παθητικά επιθετικές τακτικές. Όταν ένα παιδί συμφωνεί προφορικά με αυτό το οποίο του ζητείται, αλλά μέσω της συμπεριφορικάς του καθυστερεί την ολοκλήρωσή του, η προσωρινή συμμόρφωση του απογοητεύει και προκαλεί δυσφορία στους ενήλικες.

Κάποιες φράσεις που είναι χαρακτηριστικές του παραπάνω θέματος, περιλαμβάνουν:
"Θα το κάνω μετά από αυτό που βλέπω, Δεν σε άκουσα ή δεν το άκουσα, Απλά θέλεις τα πάντα να είναι τέλεια, Έρχομαι.., Θα είμαι εκεί σε ένα λεπτό, Θα το κάνω αμέσως μετά το σχολείο, Θα το κάνω, αλλά πρέπει να πάω στην τουαλέτα πρώτα’.

Όταν ένα παιδί είναι θυμωμένο με έναν ενήλικα ή ενοχλημένο από κάτι που του ζητήθηκε, μια τυπική παθητικά επιθετική στρατηγική είναι να προσποιηθεί ή ότι δεν το άκουσε ή οτι δεν το είδε ή ότι το ξέχασε και ως αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτό. Οι περισσότερες από αυτές είναι αρκετά γνώριμες στους περισσότερους γονείς.

Έτσι λοιπόν μερικές χαρακτηριστικές φράσεις συχνά περιλαμβάνουν:
‘‘Δεν θα μπορούσα να βρω το στυλό μου και για αυτό δεν τελείωσα την εργασία μου. Ξέχασα ότι μου είπες να το κάνω. Ίσως θα πρέπει να μου αφήσεις ένα σημείωμα την επόμενη φορά. Δεν σε άκουγα, δεν σε άκουσα. Είχα τα ακουστικά μου. Τι μου είπες να κάνω πάλι".

Όταν η στασιμότητα, η αναβλητικότητα και το να το ‘‘ξεχνάει’’ δεν περνάνε πλέον ως δικαιολογίες, μερικά παιδιά επιλέγουν να εκφράσουν το θυμό τους προς έναν ενήλικα με το να συμμορφώνονται και να απαντούν σε αυτό που τους ζητείται αλλά να το εκτελούν με έναν μη αποδεκτό τρόπο.

Σε περίπτωση που αφορά κάποια δουλειά ή βοήθεια στο σπίτι, την εκτελούν συνήθως κατά το ήμισι. Μπορεί για παράδειγμα να πουν ‘‘Έβγαλα τα ρούχα από το στεγνωτήριο, όπως μου ζήτησες, αλλά δεν ήξερα τα ήθελες διπλωμένα." ‘‘Προσπάθησα να αδειάσω το πλυντήριο πιάτων, όπως μου ζήτησες, αλλά δεν ήξερα πού πάνε τα πιάτα, κι έτσι τα άφησα στον πάγκο.’’ ‘‘Εκανα όλα τα μαθήματά μου. Δεν φταίω εγώ που δεν μπορείς να διαβάσεις το γράμματά μου’'.

Όταν ο ενήλικας αποδοκιμάσει το παιδί για την ποιότητα της εργασίας ή για την δουλειά που εκτέλεσε, το παθητικά επιθετικό παιδί παίζει τον ρόλο του ως θύμα κάποιων απρόσιτων προτύπων, κάτι το οποίο δημιουργεί μια ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία στον ενήλικα.

Σε περίπτωση που αναγνωρίσει κάποιος γονέας κάποιες από αυτές τις παθητικά επιθετικές φράσεις στο παιδί του, δεν υπάρχει λόγος να πανικοβληθεί. Αρκετοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μια παθητικά επιθετική συμπεριφορά κάποιες φορές, ως έναν «κοινωνικά αποδεκτό» τρόπο για να αποφύγουν κάποια καθήκοντα ή να προκαλέσουν εκνευρισμό και δυσφορία σε άλλους. Οι γονείς οι οποίοι οι ίδιοι γίνονται παράδειγμα προς μίμηση για μια δυναμική έκφραση θυμού και εφαρμόζουν την άμεση επικοινωνία των συναισθημάτων μπορούν να διδάξουν στα παιδιά τους αποτελεσματικούς τρόπους για να εκφράζουν και τα ίδια τα συναισθήματά τους

Πηγή: Signe Whitson, L.S.W.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Ανακοίνωση από το Χαμόγελο του Παιδιού.







«Το Χαμόγελο του Παιδιού» πρωτοστατεί στην Ευρώπη με την πρωτοβουλία του να ιδρύσει το πρώτο Ευρωπαϊκό Δίκτυο 
κατά του Σχολικού Εκφοβισμού

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» διοργανώνει το σημαντικότερο Επιστημονικό Συνέδριο κατά του σχολικού εκφοβισμού κατά τη διάρκεια του οποίου θα ανακοινωθεί επίσημα η ίδρυση του πρώτου Ευρωπαϊκού Δικτύου σε συνεργασία με 16 φορείς από 12 χώρες της Ευρώπης κατά του φαινομένου.

Το Συνέδριο με τίτλο «Το φαινόμενο του εκφοβισμού στο σχολικό και διαδικτυακό περιβάλλον: Με το βλέμμα στην Ευρώπη» θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας, την Τετάρτη 11 και Πέμπτη 12 Ιουνίου στην Αθήνα με τη συμμετοχή 400 περίπου ατόμων, μεταξύ των οποίων κορυφαίων Ελλήνων και Ευρωπαίων επιστημόνων που θα αναλύσουν και θα παρουσιάσουν σημαντικές έρευνες και καλές πρακτικές μέσα από εισηγήσεις, ανακοινώσεις, αλλά και βιωματικά εργαστήρια.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο:
http://www.hamogelo.gr/4-1/1914/1o-Episthmoniko-Synedrio-toy-EAN

Για όποιον επιθυμεί να παρακολουθήσει το Συνέδριο θα μεταδοθεί με Livestream στην σελίδα του EAN www.antibullying.eu

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ Α ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ



    Πρόγραμμα:
Εφόσον ελεγχθεί ο βαθμός σχολικής ετοιμότητας, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες γίνεται προετοιμασία των παιδιών που ετοιμάζονται να φοιτήσουν στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Στόχος είναι να επιτευχθεί η ομαλή ένταξη στο νέο σχολικό περιβάλλον και να προσαρμοστεί ομαλά στην πρώτη γραφή, ανάγνωση και αρίθμηση.  Επιπλέον, στηρίζει παιδιά που πιθανόν να εμφανίσουν δυσκολίες στη μάθηση και να χρειαστούν ιδιαίτερη διδακτική στήριξη. Ενδεικτικά, το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
  • Προαναγνωστικές δραστηριότητες (εκμάθηση γραμμάτων μέσω παιχνιδιού.
  • Προγραφικές δρατηριότητες (πρώτες ασκήσεις γραφής.
  • Εκμάθηση προμαθηματικών εννοιών.                                                                                 
  • Δεξιότητες Φωνολογικής Ενημερότητας, απαραίτητες για την ομαλή γνώση της γραφής και της ανάγνωσης.
  • Αναγνώριση και Γραφή γραμμάτων μέσα από ασκήσεις οπτικής και ακουστικής διάκρισης.
  • Κοινωνικοποίηση των παιδιών και εκμάθηση στρατηγικών συμμόρφωσης με τους κανόνες της τάξης.
Υλικό:
  • Έντυπο υλικό.
  • Ηλεκτρονικό παιδαγωγικό υλικό.
  • Χρήση καρτέλων, μαγνητικά γράμματα, παιδαγωγικά παιχνίδια.


Αριθμός μελών ανά ομάδα: 3-5 παιδιά.
Συναντήσεις: 1/εβδομάδα.
Διάρκεια συνάντησης: 1 1/2 ώρα.
Διάρκεια προγράμματος: Από 20 Ιουνίου - 20 Αυγούστου.
(Η ημερομηνία είναι ευέλικτη και θα οριστικοποιηθεί με τον σχηματισμό της ομάδας).

Το πρόγραμμα προετοιμασίας μπορεί να γίνει και σε ατομικό επίπεδο. 


Επικοινωνήστε μαζί μου για πληροφορίες.

Σας ευχαριτώ,
Μαρία Βερβέρη