3η Ενημερωτική Συνάντηση Γονέων

"Η οριοθέτηση του παιδιού και η σωστή στάση των γονέων"

Η  διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού είναι αρκετά σοβαρή και δύσκολη υπόθεση. Και ο ρόλος των γονιών για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού αλλά και για την μετέπειτα νοητική, συναισθηματική, ηθική και ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών, κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντικός.

Σκοπός της συζήτησης είναι να βοηθήσει τους γονείς να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα αγωγής που παρουσιάζονται στα παιδιά τους, εφαρμόζοντας κοινή πορεία διαπαιδαγώγησης, με πυξίδα την καλύτερη επικοινωνία, τον ουσιαστικό διάλογο και όχι τις φωνές και τις απειλές. Πιο αναλυτικά, θα μιλήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε καλύτερα με το παιδί, πώς να θέσετε κανόνες, τα πρέπει και δεν πρέπει. Θα δούμε το σύστημα Επιβράβευσης & Συνεπειών και πώς να αντιμετωπίζετε τις επίμονες και εκρηκτικές αντιδράσεις του παιδιού άμεσα.

Αναλυτικότερα το περιεχόμενο της ομάδας θα είναι το ακόλουθο:

1)Τι είναι η οριοθέτηση;

2)Γιατί τα παιδιά χρειάζονται τα όρια;

3)Πώς να βάλω όρια στο παιδί μου;

4)Γιατί δυσκολευόμαστε να βάλουμε όρια;

5)Οι προσδοκίες των γονιών;

6)Γιατί θυμώνω με το παιδί μου;

7)Πώς μπορώ να διαχειριστώ αυτά τα συναισθήματα.

Ημερομηνία Διεξαγωγής: Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα έναρξης: 17:00

Διάρκεια: 2,5 ώρες 

Τόπος Διεξαγωγής: Καβέτσου 17

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2251048933 & 6945447016

Κόστος:15Ε

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης

Η 19η Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί ως η Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης του παιδιού.  

Η παιδική κακοποίηση αποτελεί συχνό και σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο του αιώνα μας και έναν από τους βασικότερους παράγοντες παιδικής θνησιμότητας. Τα παιδιά συνήθως κακοποιούνται μέσα στην ίδια τους την οικογένεια ή από άτομα που γνωρίζουν στο ευρύτερο περιβάλλον τους και σπανιότερα από αγνώστους. 

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης επηρεάζει σφαιρικά τη ζωή του παιδιού αλλά και του μετέπειτα ενήλικα. Τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί, μετατρέπονται σε άτομα με πολλά προβλήματα προσαρμοστικότητας, παρουσιάζουν τάση για κατάθλιψη, δυσκολία να εμπιστευτούν ανθρώπους καθώς και να δημιουργήσουν αληθινές σχέσεις εμπιστοσύνης.

Οι κυριότερες μορφές κακοποίησης είναι οι ακόλουθες:
1. Σωματική κακοποίηση
2. Ψυχολογική κακοποίηση
3. Σεξουαλική κακοποίηση
4. Παραμέληση

Πρώιμες διαταραχές του αυτιστικού βρέφους

Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή η οποία επιδρά σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης ενός ατόμου. Τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται σταδιακά. Παρ’όλο που μια αξιόπιστη διάγνωση του αυτισμού είναι δύσκολο να γίνει πριν την ηλικία των 3 ετών, έρευνες έχουν δείξει πως ακόμα και από την γέννηση υπάρχουν κάποια σημάδια  συμπεριφοράς που προμηνύουν ότι ένα παιδί έχει υψηλή επικινδυνότητα να εμφανίσει αυτισμό.

Αναλυτικότερα, οι πρώιμες δυσκολίες του αυτιστικού βρέφους εκδηλώνονται ως εξής:

Από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 3 μηνών

Διατροφή: Οι διαταραχές διατροφής είναι παρούσες από την αρχή της ζωής. Εκφράζονται με δυσκολία στο πιπίλισμα, αδιαφορία κατά τη διάρκεια του θηλασμού, αδυναμία βλεμματικής επαφής με τη μητέρα, ανορεξία και εμετούς.  Ύπνος: Παρατηρείται ελάττωση της διάρκειας του ύπνου και νυχτερινά ξυπνήματα. Συμπεριφορά: Το χαμόγελο απουσιάζει. Το πρόσωπο του παιδιού είναι σοβαρό ή αδιάφορο. Η ίδια αδιαφορία παρατηρείται όταν η μητέρα παίρνει αγκαλιά το βρέφος. Στο επίπεδο της διάθεσης οι αντιδράσεις είναι ακραίες, το βρέφος μπορεί να είναι ιδιαίτερα ήσυχο χωρίς κανένα σημάδι δυσαρέσκειας ή ιδιαίτερα ανήσυχο και διεγερτικό χωρίς εμφανή αιτία.  

·         Από 3 έως 9 μηνών

Διατροφή: Το βρέφος αρνείται την ποικιλία στη τροφή και έχει μια σταθερή προτίμηση για το μπιμπερό. Δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει το κουτάλι. Ύπνος: Η αϋπνία εξακολουθεί να υπάρχει. Συμπεριφορά: Παρατηρείται αδιαφορία για τα παιχνίδια. Το βρέφος παίρνει τα αντικείμενα χωρίς να τα κοιτάζει, δεν ψάχνει να βρει κάτι που έπεσε ή που το έκρυψαν. Αντίθετα, εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα αντικείμενα που γυρίζουν και μπορεί να επιλέξει ένα προτιμητέο αντικείμενο (επίπεδες επιφάνειες). Το αυτιστικό βρέφος δεν κλαίει όταν απομακρύνεται η μητέρα του ή όταν πλησιάζει κάποιος ξένος. Δεν του αρέσει να το αγγίζουν, ούτε να το νανουρίζουν κρατώντας το αγκαλιά. Δεν δίνει σημασία στη μητρική φωνή και δεν δείχνει να αναγνωρίζει το όνομά του.

·         Από 9 έως 24 μηνών

Διατροφή: Δεν δέχεται ορισμένα φαγητά και έλκεται από τα μη φαγώσιμα. Τα φέρνει στο στόμα του, τα μυρίζει, τα δαγκώνει. Ύπνος: Οι αϋπνίες συνεχίζονται, παρατηρούνται ρυθμικές κινήσεις στην προσπάθεια να κοιμηθεί και νυχτερινοί τρόμοι. Συμπεριφορά: Εκδηλώνονται επαναληπτικές δραστηριότητες. Προτιμά τα πηδήματα επί τόπου, τις επαναληπτικές κινήσεις και το στριφογύρισμα γύρω από τον εαυτό του. Του αρέσει να μένει μόνο του, δεν ψάχνει την τρυφερότητα ή την ανακούφιση από τους γονείς του. Δεν αγκαλιάζει, δεν φιλάει, δεν κλαίει ή κλαίει χωρίς δάκρυα ή χωρίς λόγο. Αποφεύγει τη βλεμματική επαφή και δεν φαίνεται να δίνει σημασία σε ό,τι κάνει. Δεν δείχνει με το δάκτυλο και δεν εκφράζει τις επιθυμίες του. Αντί για τον λόγο εμφανίζεται η ηχολαλία, επαναλαμβάνει ήχους και λέξεις χωρίς σημασία.

Κλείνοντας, να τονιστεί ότι όσο νωρίτερα εντοπιστούν αυτές οι ανησυχητικές συμπεριφορές στο παιδί, είναι ωφέλιμο, καθώς τόσο εκείνο όσο και οι γονείς θα δεχθούν άμεση παρέμβαση και συμβουλευτική.

(Σημειώσεις από το Πρόγραμμα του ΕΚΠΑ: Ψυχοπαθολογία του Βρέφους, του Παιδιού και του Εφήβου).

2η Ενημερωτική Συνάντηση Γονέων

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

• Μαμά πώς γεννιούνται τα παιδιά;
• Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για το σεξ;
• Για ποια θέματα πρέπει να του μιλήσω πρώτα;
• Πόσα να πω;
• Πότε να κάνω τη "μεγάλη κουβέντα;
• Γιατί πρέπει να είμαι εγώ αυτός που πρέπει τον ενημερώσω;
• Τι πρέπει να πω στον έφηβο/η;
• Τι πρέπει να γνωρίζω; 
• Το παιδί μου αυνανίζεται, τι να κάνω;
• Πώς να το προφυλάξω από τους κινδύνους;

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί πως όλο και περισσότεροι γονείς ζητούν να ενημερωθούν και να πάρουν μια κατεύθυνση σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα η ερώτηση «πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για το σεξ;» συνεχίζει να προκαλεί άγχος στους περισσότερους γονείς. Το γεγονός πως ο ίδιος ο γονέας πιθανότατα να μην είχε πληροφορηθεί από τους δικούς του γονείς για το σεξ, κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια του να μιλήσει στο παιδί του για σεξουαλικά θέματα, ενώ συχνά οδηγείται στην αποφυγή. Ελάτε, λοιπόν, να συζητήσουμε πάνω σε αυτό το "δύσκολο" θέμα, να πληροφορηθούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις και βιώματα.

 Ημερομηνία Διεξαγωγής:

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Ώρα: 17:00 - 19:00

Χώρος Διεξαγωγής: Καβέτσου 17, Μυτιλήνη

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 22510 48933 & 6945447016

Συντονίστρια: Βερβέρη Μαρία

Ψυχολόγος. Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων (MSc)

Επικοινωνία μέσω mail: mariaververi@hotmail.com

Κόστος συμμετοχής: 15Ε

Πληροφορίες: mariaververi.blogspot.gr

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ.

Τι είναι η Αγοραφοβία και πώς εμφανίζεται;

Με τον όρο «Αγοραφοβία» αναφερόμαστε στα παρακάτω:

·          Στο άγχος του ατόμου όταν βρίσκεται σε μέρη ή καταστάσεις από όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολη (ή να προκαλεί αμηχανία) ή μπορεί να μην υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση που έχει μια απροσδόκητη ή ελκυόμενη από την κατάσταση προσβολή πανικού ή συμπτώματα τύπου πανικού. Οι φόβοι του αγοραφοβικού κατά κανόνα αφορούν ομάδες καταστάσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται το να είναι μόνος έξω από το σπίτι, να είναι σε πλήθος ή να στέκεται σε ουρά, να βρίσκεται πάνω σε γέφυρα και να ταξιδεύει με λεωφορείο, τραίνο ή αυτοκίνητο.

·         Το άτομο εξαιτίας αυτών των φόβων καταλήγει να αποφεύγει καταστάσεις (πχ περιορίζονται τα ταξίδια) ή αλλιώς τις υπομένει με έκδηλη ενόχληση ή με άγχος ότι θα εμφανιστεί Προσβολή Πανικού ή συμπτώματα τύπου πανικού, ή απαιτείται παρουσία συνοδού προσώπου. 

Η Διαταραχή Πανικού με Αγοραφοβία

Η αγοραφοβία σχετίζεται με τον πανικό. Τα άτομα που παθαίνουν κρίσεις πανικού συνδέουν την εμφάνιση της κρίσης με το χώρο που εκδήλωσαν τα συμπτώματα με αποτέλεσμα να αποφεύγουν εκείνο το μέρος όπως και άλλα με κοινά σημεία. Η αγοραφοβία εμφανίζεται μέσα στο πρώτο έτος από την πυροδότηση της πρώτης κρίσης πανικού. Ορισμένες φορές, η αγοραφοβία μπορεί να συντηρείται ακόμα και αν δεν υπάρχουν κρίσεις πανικού ή να υποχωρεί ταυτόχρονα με τις κρίσεις. Η λειτουργικότητα των ατόμων περιορίζεται και είναι σύνηθες να ενισχύονται συναισθήματα που παραπέμπουν σε συμπτώματα καταθλιπτικής διαταραχής.  Τα συμπτώματα του πανικού είναι τα ακόλουθα: (α) επίμονη ανησυχία ότι θα υπάρξουν και άλλες προσβολές (β) ανησυχία για τις επιπτώσεις της προσβολής ή τις συνέπειες της (π.χ. απώλεια ελέγχου, ότι θα υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, ότι θα τρελαθεί) (γ) σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς που συνδέεται με τις προσβολές 

Η Φαρμακευτική Αντιμετώπιση της Διαταραχής

Η φαρμακευτική αγωγή ενδείκνυται μόνο όταν ο άνθρωπος παρουσιάζει έντονη αποδιοργάνωση στην λειτουργικότητα του εξαιτίας της έντασης των  σωματικών συμπτωμάτων. Να διευκρινιστεί ότι η φαρμακευτική θεραπεία δεν κρίνεται απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις.

Η Ψυχοθεραπευτική Αντιμετώπιση της Διαταραχής

Η ψυχοθεραπεία έχει αποδειχθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, σημαντικά βοηθητική για τα άτομα που βιώνουν αγχώδεις διαταραχές. Η θεραπεία βοηθά τον θεραπευόμενο να αντιμετωπίσει τα σωματικά συμπτώματα, να τροποποιήσει τις δυσλειτουργικές σκέψεις και τη συμπεριφορά αποφυγής που διαιωνίζουν τον φόβο.  Ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να εντοπίσει τις αρνητικές αυτόματες σκέψεις, να ελέγξει την αντικειμενικότητα τους και να τις αντικαταστήσει με πιο ρεαλιστικές.

Να κλείσω δανειζόμενη, τα λόγια ενός θεραπευτή (J.Young,1993):

«Το μεγαλύτερο όφελος απαλλαγή σας από αυτή την παγίδα είναι η καλυτέρευση της ζωής σας. Χάνετε τόσα πολλά εξαιτίας των φόβων σας… Γιατί να συνεχίζετε να περιορίζετε τις δραστηριότητες σας και να απαρνείστε τον εαυτό σας; Το ταξίδι εξόδου από αυτή την κατάσταση είναι το ταξίδι επιστροφής στη ζωή».

Μαθησιακές Δυσκολίες, πώς εμφανίζονται;

            Οι μαθησιακές δυσκολίες απασχολούν ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των γονιών αλλά και των εκπαιδευτικών οι οποίοι ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα έχει αυξηθεί.

            Οι μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται με πολλές μορφές: οπτική, ακουστική, κινητικού ελέγχου, δυσκολία στην επικοινωνία ,στη λογική επεξεργασία πληροφοριών, κ.λ.π. Κάθε παιδί, έφηβος, ή ενήλικος με μαθησιακή δυσκολία είναι μοναδικός. Παρουσιάζει διαφορετικό συνδυασμό και σοβαρότητα προβλημάτων. Είναι ένα άτομο με μία, ή περισσότερες σημαντικές ελλείψεις στις βασικές διαδικασίες μάθησης. Το άτομο που παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες έχει συνήθως νοημοσύνη μέσου όρου, ή πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, για κάποιον λόγο υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στο τι θα μπορούσε δυνητικά να πετύχει και στο τι πραγματικά πετυχαίνει στη ζωή του.

Συμπτώματα της μαθησιακής δυσκολίας

            Στα συμπτώματα των μαθησιακών δυσκολιών περιλαμβάνονται μια μεγάλη γκάμα από χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την ανάπτυξη και τα επιτεύγματα του παιδιού. Αρκετά από τα παρακάτω συμπτώματα εμφανίζονται σε όλα τα παιδιά στην πορεία της ανάπτυξης τους. Ωστόσο, ανησυχητικό γίνεται όταν τα συμπτώματα αυτά δεν συμβαδίζουν με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού και δεν εξαφανίζονται με το πέρασμα του χρόνου. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι: διάσπαση προσοχής, φτωχή μνήμη, δυσκολία στο να ακολουθεί οδηγίες, δυσκολία στο να ξεχωρίζει μεταξύ τους τα γράμματα, τους αριθμούς, και τους ήχους, περιορισμένη αναγνωστική ικανότητα, προβλήματα στον οπτικο-κινητικό συντονισμό, αποδιοργάνωση, και πολλά άλλα προβλήματα που μπορεί να το επηρεάζουν. Ένας πιο αναλυτικός κατάλογος συμπτωμάτων περιλαμβάνει τα εξής:

• Συμπεριφορά που διαφέρει από μέρα σε μέρα
• Υπερκινητικότητα, δεν μπορεί να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του σε κάτι για πολλή ώρα, εύκολα αποσπάται
• Μπορεί να λέει κάτι και να εννοεί κάτι άλλο
• Δυσκολεύεται να πειθαρχήσει
• Ανώριμη ομιλία
• Δεν ακούει και δεν θυμάται καλά
• Δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες που προέρχονται από διαφορετικές πηγές
• Εύκολα ξεχνάει
• Έχει δυσκολία στο να οριοθετηθεί χρονικά και να ξεχωρίσει το αριστερό από το δεξί
• Έχει πρόβλημα στο να ονομάσει οικεία/γνώριμα πρόσωπα και πράγματα
• Έχει δυσκολία στο να προφέρει λέξεις
• Δυσκολεύεται στη γραφή
• Αντιστρέφει γράμματα ή τα βάζει σε λάθος θέση - π.χ. "θ" αντί "β", ε αντί 3, κ.λ.π
• Δυσκολεύεται ιδιαίτερα στην ανάγνωση
• Δεν μπορεί να οργανώσει εύκολα τον χρόνο του και να συντονίσει τις ενέργειές του για την επίτευξη κάποιου στόχου
• Δυσκολεύεται να κατανοήσει λέξεις ή έννοιες
• Έχει καθυστερημένη γλωσσική ανάπτυξη
• Έχει καθυστερημένη (αδρά ή λεπτή) κινητική ανάπτυξη
• Παρορμητικότητα

            Τελειώνοντας να επαναλάβουμε ότι εάν κάποιο παιδί παρουσιάζει μόνο μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ειδική μαθησιακή δυσκολία, αφού τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν περιστασιακά λίγα από αυτά τα συμπτώματα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν όμως κάποιο παρουσιάζει αρκετά από τα παραπάνω και για παρατεταμένο χρονικό διάστημα τότε ίσως χρειάζεται να εξετασθεί το ενδεχόμενο της μαθησιακής δυσκολίας.

1η Ενημερωτική Συνάντηση: Μιλώντας στα παιδιά για τον θάνατο και την απώλεια

Ο θάνατος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, όλοι μας δυσκολευόμαστε ιδιαίτερα, όταν καλούμαστε να διαχειριστούμε τέτοιες καταστάσεις, πόσο μάλλον όταν χρειάζεται να τις εξηγήσουμε στα παιδιά.

Ελάτε, λοιπόν, να συζητήσουμε για αυτό το «δύσκολο» θέμα μέσα από το βλέμμα των παιδιών, καθώς και πώς στεκόμαστε δίπλα τους με τρόπο υποστηρικτικό ώστε να βιώσουν αυτές τις αλλαγές.

Ενδεικτικά το περιεχόμενο της συνάντησης θα ασχοληθεί με τα παρακάτω:

1.       Τι καταλαβαίνουν τα παιδιά για τον θάνατο;

2.       Θρηνούν τα παιδιά;

3.       Χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τις αντιδράσεις θρήνου των παιδιών από τους ενήλικες;

4.       Αντιλήψεις του πένθους στα διάφορα αναπτυξιακά στάδια;

5.       Πώς αντιδρά το παιδί;

6.       Παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο που βιώνεται η απώλεια;

7.       Πώς βοηθάμε το παιδί να διαχειριστεί την απώλεια; Στα πλαίσια αυτού θα συζητήσουμε δραστηριότητες/βιωματικές ασκήσεις για την διαχείριση και πρόληψη συναισθημάτων που σχετίζονται με την απώλεια.

Εισηγήτρια: Βερβέρη Μαρία Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος (MSc).

Ημερομηνία Διεξαγωγής: Σάββατο 25 Οκτωβρίου  2014 

Ώρα: 18:00 – 20:00

Διεύθυνση: Καβέτσου 17, Μυτιλήνη

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251048933

Κόστος συμμετοχής: 15Ε/συνάντηση

(Εάν κάποιος ενδιαφερόμενος παρακολουθήσεί πάνω από 1 θεματική ενότητα, θα υπάρξει διαφοροποίηση στην τιμή).

Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ

Το να είσαι γονέας στην εποχή μας είναι ένας αρκετά απαιτητικός ρόλος.  Σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, με αυξημένες κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις, ο ρόλος αυτός γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Αυτός ο νέος τρόπος ζωής είναι λογικό να γεννά ανησυχίες και ερωτήματα στους γονείς για το μεγάλωμα των παιδιών τους

Ελάτε, λοιπόν, στις συναντήσεις μας να συζητήσουμε για θέματα που μας αφορούν.

Τρόπος διεξαγωγής συναντήσεων:

Οι γονείς μπορούν να παρακολουθούν μεμονωμένα όποια θεματική ενότητα-συνάντηση τους ενδιαφέρει. Δεν δεσμεύονται να παρακολουθούν όλες τις συναντήσεις. Ενδεικτικά κάποια από τα θέματα που θα συζητηθούν είναι: 

• Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
• Μαθαίνω να οριοθετώ το παιδί μου.
• Μιλώντας για τον θάνατο στα παιδιά. 
• Διαχείριση χωρισμού - διαζυγίου γονέων.
• κλπ

(Σημείωση: Μπορείτε να προτείνεται και εσείς θέματα για τα οποία θέλετε να ενημερωθείτε)

Ημερομηνίες Διεξαγωγής:

Οι ημερομηνίες, καθώς και η πρώτη θεματική ενότητα θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες.

Διάρκεια συνάντησης:

Κάθε συνάντηση διαρκεί 2 ώρες.

Τόπος συναντήσεων:

Καβέτσου 17, Μυτιλήνη

Τηλέφωνο: 22510 48933

Λόγω του μικρού μεγέθους της ομάδας, η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη. Για τους γονείς που θα παρακολουθήσουν περισσότερες από μια θεματική ενότητα, θα υπάρξει διαφοροποίηση στο κόστος συμμετοχής.

Τί είναι οι Μαθησιακές δυσκολίες - Δυσλεξία;

Αξιολόγηση μαθητών Αβάθμιας και Ββάθμιας εκπαίδευσης

Μαθησιακές δυσκολίες είναι οι δυσκολίες που παρουσιάζουν παιδιά στη σχολική τους ζωή κατά την επεξεργασία και κατάκτηση του γραπτού Λόγου. Γενικότερα, είναι η δυσκολία στην επεξεργασία οποιασδήποτε γλωσσικής πληροφορίας. Οι μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται με πολλές μορφές: οπτική, ακουστική, κινητικού ελέγχου, δυσκολία στην επικοινωνία, στη λογική επεξεργασία πληροφοριών, κ.λ.π. Κάθε παιδί, έφηβος, ή ενήλικας με μαθησιακή δυσκολία είναι μοναδικός. Παρουσιάζει διαφορετικό συνδυασμό και σοβαρότητα προβλημάτων. Είναι ένα άτομο με μία ή περισσότερες σημαντικές ελλείψεις στις βασικές διαδικασίες μάθησης. Το άτομο που παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες έχει συνήθως νοημοσύνη μέσου όρου, ή πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο τι θα μπορούσε να πετύχει και στο τι πραγματικά πετυχαίνει στη ζωή του. Ο βασικός πυρήνας των δυσκολιών εμφανίζεται στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ωστόσο στη συνέχεια και χωρίς την έγκαιρη αποκατάσταση τους, εξελίσσονται σε συνθετότερες στην  Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ποιες είναι οι ενδείξεις μαθησιακών δυσκολιών στο Δημοτικό;

• ·         Δυσκολίες στην Ανάγνωση (συλλαβισμός, δισταγμός, αντικαταστάσεις, παραλείψεις φθόγγων κ.λ.π).
• ·        Δυσκολίες στη Γραφή (κάνουν μουντζούρες, δεν πιάνουν καλά το μολύβι, δεν ευθυγραμμίζουν τη γραφή τους, κάνουν πολύ μεγάλα ή μικρά γράμματα κ.τ.λ.).
• ·         Δυσκολίες στην Παραγωγή Γραπτού Λόγου (έχουν μεγάλη δυσκολία να σχεδιάσουν κάτι που θέλουν να γράψουν και τελικώς να παράγουν κείμενο).
• ·         Δυσκολίες στα Μαθηματικά (στην εκτέλεση των αριθμητικών πράξεων, στην ταξινόμηση, την ομαδοποίηση, τη σειροθέτηση, την οπτική διάκριση αριθμών και συμβόλων, την μετατροπή γλωσσικών πληροφοριών σε μαθηματικά σύμβολα και το αντίστροφο).

Ποιες είναι οι ενδείξεις μαθησιακών δυσκολιών στο Γυμνάσιο & στο Λύκειο;

• ·         Δυσκολίες στην Αναγνωστική Κατανόηση (στην εφαρμογή στρατηγικών κατανόησης και μάθησης, στον εντοπισμό των μερών του κειμένου που δίνουν σημαντικές πληροφορίες, στην ερμηνευτική κατανόηση, στην κριτική κατανόηση κλπ.).
• ·         Δυσκολίες στην Παραγωγή Γραπτού Λόγου (στην ανάπτυξη επιχειρηματολογίας, στην οργάνωση και δόμηση του παραγομένου λόγου, στην ολοκλήρωση του κειμένου κλπ).
• ·         Δυσκολίες στα Μαθηματικά και στη Φυσική (στην αποκωδικοποίηση μαθηματικών συμβόλων, στην απομνημόνευση τύπων, λάθη που οφείλονται σε ελλείμματα οπτικό-χωρικής αντίληψης πχ. αντιγραφή ψηφίων, στη γλωσσική διατύπωση ορισμών φυσικών φαινομένων και εννοιών κλπ).

Διάγνωση και Αξιολόγηση Δυσλεξίας

Εάν κάποιο παιδί παρουσιάζει μόνο μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ειδική μαθησιακή δυσκολία, αφού τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν περιστασιακά λίγα από αυτά τα συμπτώματα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν όμως το παιδί παρουσιάζει αρκετά από τα παραπάνω και για παρατεταμένο χρονικό διάστημα τότε ίσως χρειάζεται να εξετασθεί το ενδεχόμενο της μαθησιακής δυσκολίας.

Στον χώρο μας προσφέρουμε αναλυτική, λεπτομερή και όχι αδρή και ενδεικτική, Διάγνωση και Αξιολόγηση Μαθησιακών Δυσκολιών και Δυσλεξίας, σε μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

Η Αξιολόγηση, που στηρίζεται στην έρευνα πάνω στη Διάγνωση και Αξιολόγηση των Μαθησιακών Δυσκολιών και Δυσλεξίας, περιλαμβάνει αξιόπιστη και επιστημονικά κατοχυρωμένη άποψη για:

• ·         τη φύση
• ·         την αιτιολογία
• ·         τη συμπτωματολογία αλλά και
• ·         τις δυσκολίες που εμφανίζουν οι μαθητές σε όλους τους γνωστικούς τομείς που παίζουν κύριο ρόλο στη μάθηση.

Η αξιολόγηση περιλαμβάνει όχι μόνο δοκιμασίες των βασικών γνωστικών διαδικασιών που αντιστοιχούν σε κάθε ηλικία (Ανάγνωση, Αναγνωστική Κατανόηση, Παραγωγή Γραπτού Λόγου κτλ) αλλά και ανταπόκριση σε ακαδημαϊκά κείμενα που αντιστοιχούν στην ηλικία αυτή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της αξιολογητικής μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι το υλικό που χορηγείται, το οποίο αντιστοιχεί σε καθένα από τους παραπάνω τομείς για κάθε τάξη.

Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι η ορθή και λεπτομερής Διάγνωση και Αξιολόγηση των Μαθησιακών Δυσκολιών και της Δυσλεξίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το σχεδιασμό του κατάλληλου εκπαιδευτικού προγράμματος αποκατάστασης.

Πώς να εξηγήσουμε το θέμα του θανάτου στα παιδιά;

Ο θάνατος είναι ένα αρκετά τρομακτικό θέμα για τους ενήλικες, πόσο μάλλον για τα παιδιά. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα φοβισμένα από την ιδέα του θανάτου, ιδιαίτερα εάν δεν τους έχει εξηγηθεί σωστά. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες βοηθητικές γραμμές για τους γονείς για το πώς να μιλήσουν γι αυτό το θέμα.

Επικείμενος/Αναμενόμενος θάνατος

Θυμηθείτε πάντοτε να δίνεται εξηγήσεις κατάλληλες για την ηλικία. Εξηγήστε στο παιδί γιατί πρέπει να αφιερώνετε τόσο χρόνο σε αυτό το πρόσωπο (τον ασθενή) και επιτρέψτε σε εκείνο να βοηθήσει όσο και εάν θέλει. Την περίοδο αυτή, πιθανόν το παιδί να έχει παρόμοια συναισθήματα, όπως με αυτά που είχε όταν γεννήθηκε το μικρό του αδερφάκι, δηλαδή να νιώθει ζήλια και εγκατάλειψη. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που ο γονέας ή και οι δυο γονείς πρέπει να λείπουν συχνά από κοντά του, για να φροντίσουν το άρρωστο πρόσωπο. Προσπαθήστε, όσο δύσκολο και αν είναι, να διατηρήσετε μια ισορροπία σε αυτό.

Επίσης, να θυμάστε ότι το παιδί μπορεί να μην αντιδρά με τον τρόπο που περιμένουμε. Ο παιδικός εγκέφαλος επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά απ’ ότι εκείνος των ενηλίκων. Την απώλεια, το παιδί μπορεί να την βιώνει σε στάδια, καθώς δεν μπορεί να την αντέξει διαφορετικά.

Ξαφνικός θάνατος

Χρειάζεται να έχουμε εξηγήσει στο παιδί ότι ο θάνατος είναι μέρος του κύκλου της ζωής και κάποιες φορές συμβαίνει αναπάντεχα.

Αποφύγετε να χρησιμοποιείται εκφράσεις όπως, «πήγε ένα μακρινό ταξίδι», «κοιμάται βαθιά» κλπ, καθώς αυτά περισσότερο θα μπερδέψουν το παιδί και πιθανόν να του δημιουργήσουν φοβίες, π.χ. να μην θέλει να κοιμάται, να μην θέλει να πηγαίνει εκδρομές κλπ.

Αυτοκτονία

Στην περίπτωση της αυτοκτονίας, η πρώτη και βασική ερώτηση που προκύπτει είναι ένα «Γιατί» και δυστυχώς το μόνο άτομο που μπορεί να απαντήσει δεν υπάρχει πια. Επομένως, ούτε και οι ίδιοι οι γονείς έχουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Και σε αυτή την περίπτωση, μιλήστε με ειλικρίνεια στο παιδί, αποφεύγοντας να αναφέρετε λεπτομέρειες οι οποίες θα τρομάξουν το παιδί.

Ειδικοί στο τομέα του παιδικού πένθους, αναφέρουν ότι στα μικρότερα παιδιά, η αυτοκτονία μπορεί να εξηγηθεί σαν μια «αρρώστια του μυαλού», όπως αρρωσταίνουν και τα άλλα μέρη του σώματος μας. Και πάλι, προσέξτε ώστε οι εξηγήσεις να είναι ανάλογες της ηλικίας του παιδιού.

Πολλοί γονείς ανησυχούν ότι τα παιδιά τους θα νιώσουν ένοχα για τον θάνατο, ιδιαίτερα αν έτρεφαν αρνητικά συναισθήματα για το πρόσωπο που πέθανε. Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό, ο γονιός να εξηγήσει στο παιδί ότι εκείνο δεν φέρει καμιά ευθύνη για τον θάνατο.

Αντί επιλόγου…

·         Αξιολογήστε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις των παιδιών μπορεί να κυμαίνονται από τον βαθύ πόνο, τον θυμό ή ακόμη και την περιέργεια και την αδιαφορία.

·         Προσπαθήστε να μην γίνουν σημαντικές αλλαγές στο πρόγραμμα και στην ρουτίνα του παιδιού. Η όποια αίσθηση σταθερότητας βοηθά το παιδί να νιώθει πιο άνετα.

·         Χρησιμοποιήστε βιβλία αντίστοιχα της ηλικίας τους, τα οποία πραγματεύονται το θέμα του θανάτου και της απώλειας.

·         Κρατήστε ζωντανές τις αναμνήσεις του παιδιού με τον θανόντα.

·         Και τέλος, φροντίστε τον εαυτό σας, έτσι ώστε να μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί.

Μετάφραση, Προσαρμογή από: parenting.com

Πράγματα που έμαθα όταν έπαψα να ουρλιάζω στα παιδιά μου!

Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times Shouting Is the New Spanking (Οι Φωνές είναι το Νέο Ξύλο) η  Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει  σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».

Οι γονείς σύμφωνα με την δόκτορα Μακ Κρίντι ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο ναεπιβληθούν στα παιδιά τους.

Και ενώ για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές.

Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ.

Αποτέλεσμα: Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα.

Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης .Πριν λοιπόν φωνάξετε ξανά σκεφτείτε ότι τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, αλλά την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.

1. Όταν σταμάτησα να ουρλιάζω, ένιωσα καλύτερος άνθρωπος

Σταμάτησα να πηγαίνω για ύπνο με έναν κόμπο στο στομάχι, επειδή ένιωθα «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να ακούω από τα παιδιά μου «είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να νιώθω ενοχές επειδή ο σύντροφός μου με κοίταζε σα να ήμουν «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Και η χειρότερη σύντροφος και η χειρότερη ερωμένη.

2. Τα παιδιά είναι το (μόνο) κοινό που θέλουμε να μας αποδέχεται

Όλες οι μαμάδες κρύβουμε μέσα μας ένα Δόκτωρ Τζέκιλ και έναν Κύριο Χάιντ. Μπροστά στους ξένους κάνουμε τις καλές και τις υπομονετικές, προκειμένου να μην μας κρίνουν αρνητικά  και όταν γυρίζουμε σπίτι γινόμαστε αληθινές μέγαιρες. Ωστόσο αυτό, από τη μια μπερδεύει τα παιδιά από την άλλη μπερδεύει εμάς τις ίδιες. Η συνέπεια στην συμπεριφορά δεν είναι μόνο καλό παράδειγμα για τα παιδιά αλλά θετικό και για εμάς τις ίδιες.

3. Τα παιδιά είναι παιδιά, αλλά επίσης είναι και άνθρωποι
Όπως εγώ, έτσι και τα παιδιά, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Κάποιες μέρες είναι αξιαγάπητα, γλυκά και υπάκουα και άλλες είναι στριμμένα, ανόρεχτα και ανυπάκουα. Άλλωστε αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι ότι τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν. Και έχουν δικαίωμα στο λάθος. Και κανείς δε θέλει να του ουρλιάζουν όταν κάνει λάθος. Εσείς θέλετε;

4. Δεν μπορώ να ελέγχω πάντα τις πράξεις των παιδιών μου, αλλά μπορώ πάντα να ελέγχω τις αντιδράσεις μου.
Αντί κάθε φορά που σκοντάφτω σε ένα lego, να του βάλω τις φωνές, μήπως να πάρω μια βαθιά ανάσα και να του επαναλάβω (για χιλιοστή φορά)….«δεν είπαμε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας;»

5. Τα ουρλιαχτά δεν «πιάνουν» 
Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Όταν ζητάτε κάτι με ευγένεια το αποκτάτε πολύ πιο εύκολα. Αντίθετα όταν ζητάτε κάτι με αγένεια, ο απέναντι σας αντιδράει αρνητικά.

Επίσης συνήθως μαζί με την υστερία που μας πιάνει αρχίζουμε και κάνουμε πολύπλοκες τις εντολές μας προς τα παιδιά: «βιάσου, πιες το γάλα σου, δέσε τα κορδόνια σου, πάρε το μπουφάν σου, αργήσαμε…» Κανένα παιδί δε μπορεί να αποθηκεύσει τόσες εντολές. Και να τις ακολουθήσει βέβαια

6. Όταν σταματήσεις να φωνάζεις μπορεί να σου συμβούν υπέροχα πράγματα 

Όταν είσαι ήρεμος απολαμβάνεις σαφώς πιο έντονα τις όμορφες στιγμές. Ακόμη και το «μαμά σ’ αγαπώ» παίρνει μια άλλη διάσταση τότε. Θυμηθείτε τις στιγμές που βάζετε τα παιδιά για ύπνο. Αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας και οι στιγμές που τα παιδιά μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τα πιο όμορφα συναισθήματα. Ξέρετε γιατί; Διότι τότε δεν ουρλιάζουμε.

7. Κάποιες φορές το να σταματήσεις να φωνάζεις είναι μια πρόκληση, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό.

8. Πολύ συχνά το πρόβλημα βρίσκεται σε εμένα και όχι στα παιδιά μου

Είναι μια αλήθεια που συχνά οι μαμάδες τη βιώνουν και ως ενοχή: Φωνάζω στα παιδιά, γιατί είχα στρες στη δουλειά, γιατί «περιμένω περίοδο», ή γιατί με σύγχυσε ένας οδηγός στο δρόμο. Φταίει κάποιος άλλος και την πληρώνει κάποιος άλλος. Πόσο άδικο είναι αυτό;

9. Όταν φροντίζω τον εαυτό μου με βοηθάει να μη φωνάζω
Όταν νιώθετε απίστευτα χαλαρωμένη από τη γιόγκα, όταν έχετε μόλις βγει από ένα ζεστό μπάνιο, όταν έχετε γυρίσει μόλις από το κομμωτήριο, ή από μια έξοδο με τις φίλες σας, έχετε προσέξει πως δεν έχετε όρεξη για φωνές; Απόλυτα φυσιολογικό σύμφωνα με το imommy.gr. Όταν φροντίζετε μόνο τους άλλους και αφοσιώνεστε σε αυτούς ψυχή και σώμα, είναι φυσικό να έχετε νεύρα και κάποιες φορές να ξεσπάτε άσχημα. Όταν φροντίζετε και τον εαυτό σας είναι φυσικό να νιώθετε πιο ήρεμη, πιο χαλαρή και πιο αξιαγάπητη. Τα παιδιά σας θα συμφωνήσουν σ’ αυτό.

10. Όταν δε φωνάζω νιώθω υπέροχη 
Εκτός από πιο ήρεμη, πιο αξιαγάπητη και πιο χαλαρή, νιώθω και πιο λαμπερή. Πηγαίνω για ύπνο χωρίς ενοχές και ξυπνάω πιο χαρούμενη. Νιώθω πιο όμορφη και πιο καλή. Και τα παιδιά μου το βλέπουν.   Και μ’ αγαπούν γι’ αυτό

http://medicaltv.eu/

Νέα Ομάδα Γονέων

Το να είσαι γονέας στην εποχή μας είναι ένας αρκετά απαιτητικός ρόλος.  Σε ένα ένας συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, με αυξημένες κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις, ο ρόλος αυτός γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Αυτός ο νέος τρόπος ζωής, είναι λογικό να γεννά ανησυχίες και ερωτήματα στους γονείς για το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη των γονιών για ενημέρωση σε θέματα επικοινωνίας και σχέσεων που προκύπτουν μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον

σας προσκαλώ

σε ένα κύκλο διάρκειας 4 μηνών με 15νθήμερες συναντήσεις, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε σκέψεις και εμπειρίες και να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω σε θέματα που αφορούν την διαπαιδαγώγηση παιδιών προσχολικής, σχολικής και εφηβικής ηλικίας.

Οι ομάδες θα ξεκινήσουν τον Οκτώβριο. Οι ενδιαφερόμενοι χρειάζεται να δηλώσουν συμμετοχή στα παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας.

Συντονίζει η Μαρία Βερβέρη

Ψυχολόγος – Ψυχολογία Παιδιών & Εφήβων (MSc).

Για πληροφορίες:

Καβέτσου 17, Μυτιλήνη

Τηλέφωνα: 22510 48933 & 6945447016

mariaververi.blogspot.gr