Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Πιπιλάει το δάκτυλο του; Πως θα κόψει αυτή τη συνήθεια;



Οι στοματικές έξεις κατά την διάρκεια της βρεφικής ηλικίας αποτελούν φυσιολογικό κομμάτι της πρώιμης ανάπτυξης του παιδιού, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί ακόμα και από την εμβρυική ζωή.

 Περίπου το 70%-90% των βρεφών χρησιμοποιούν το πιπίλισμα του δακτύλου η την πιπίλας για να υποκαταστήσουν την θηλή και να αντιμετωπίσουν έτσι το άγχος αποχωρισμού από την μητέρα τους. Η συχνότητα αυτή μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου, έτσι ώστε στο 4ο με 5ο χρόνο η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών να έχει αφήσει μόνο του αυτή την συνήθεια, έχοντας μάθει να διαχειρίζεται το άγχος του. Σε σύγκριση με την χρήση της πιπίλας, το πιπίλισμα του δακτύλου είναι πολύ πιο πιθανό να παραμείνει και μετά τα τέσσερα έτη, όπου μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα την φυσιολογική λειτουργία και σύγκλιση των δοντιών, καθώς επίσης και στην εμφάνιση και αισθητική του προσώπου.

Η διακοπή αυτής της συνήθειας είναι χρήσιμο να διακοπεί μέχρι την ηλικία των 3 ετών, καθώς μέχρι τότε οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη των δοντιών του παιδιού είναι μηδαμινές. Ο τρόπος που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί εξαρτάται από την συχνότητα και την ένταση του πιπιλίσματος. Θα πρέπει να έχετε υπόψη πάντα ότι τα μεγάλα παιδιά είναι δυσκολότερο να κόψουν το πιπίλισμα από τα μικρότερα παιδιά, τα κορίτσια δυσκολεύονται περισσότερο από τα αγόρια και ότι είναι πιο δύσκολο να κοπεί η συνήθεια αν είναι παρούσα στο μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς του παιδιού σας.

Ορισμένες στρατηγικές αντιμετώπισης περιλαμβάνουν:
  • Την διακοπή οποιασδήποτε συμπεριφοράς ή επίπληξης που γεμίζει άγχος το παιδί και τελικά ενισχύει το πιπίλισμα του δακτύλου.
  • Προσπαθήστε να μειώσετε όποια πηγή μπορεί να προκαλεί άγχος στην ζωή του παιδιού σας. Μειώστε τον χρόνο που βλέπει τηλεόραση, προσπαθήστε να έχετε σταθερές ώρες φαγητού και γενικά προσπαθήστε να εφαρμόσετε μια ρουτίνα στην καθημερινότητά του, ιδιαίτερα προ του ύπνου.
  • Χρησιμοποιείστε μια σειρά από θετικές επιβραβεύσεις για να αποφύγετε το πιπίλισμα (πχ η χρήση αυτοκόλλητων για την συμπλήρωση μιας εικόνας) και ταυτόχρονα χρησιμοποιήστε κάποιο προϊόν με πικρή γεύση για επάλειψη του αντίχειρα. Κάποιες φορές μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και γάντια, τα οποία θα το εμποδίζουν-όσο είναι δυνατόν- να επιδίδεται άνετα στην συνήθειά του.
  • Σε περίπτωση που οι παραπάνω πρακτικές δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και η διακοπή είναι πολύ δύσκολη, ο ορθοδοντικός μπορεί να εφαρμόσει ειδικά σχεδιασμένα μηχανήματα στην στοματική κοιλότητα τα οποία παρεμβαίνουν στην μηχανική κίνηση του πιπιλίσματος, έτσι ώστε να αποθαρρυνθεί το παιδί και να διακόψει την κακή αυτή πρακτική.

Το πιπίλισμα του δακτύλου είναι μια πολύ συχνή συνήθεια της παιδικής ηλικίας. Πολύ συχνά η διακοπής της γεμίζει άγχος τους γονείς, καθώς πιστεύουν ότι είναι μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία, γεμάτη άγχος και κλάμα. Όμως με σωστούς χειρισμούς, υπομονή και επιμονή, τελικά το παιδί θα αφήσει πίσω του αυτή την κακή συνήθεια χωρίς καμία επίπτωση στην μετέπειτα ανάπτυξή του.

Αντωνογεώργος Γεώργιος,
Παιδίατρος (www.paidiatros-ath.gr)

2 σχόλια:

  1. Γεια σας, ο γιος μου είναι 3μιση χρονών και έχει αυτή τη κακιά συνήθεια.Ήθελα να ρωτήσω,το να αλείψω το δάκτυλό του με κάτι πικρό δεν είναι ''σκληρή'' μέθοδος; Μπορώ να χρησιμοποιήσω τόσο δραστικά μέσα χωρίς να τον πληγώσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα σας,

    Το να αλείψω το δάκτυλο του παιδιού με κάτι πικρό είναι μια από τις στρατηγικές που προτείνονται στο παραπάνω άρθρο. Η συγκεκριμένη στρατηγική στοχεύει στο να συνδέσει το παιδί μια αγαπημένη του συνήθεια (την πιπίλα) με κάτι μη ευχάριστο (πικρή γεύση) έτσι ώστε σταδιακά να αποθαρρύνεται και να πάψει η εφαρμογή της.
    Σας ανησυχεί μήπως πληγώσετε το παιδί. Καταλαβαίνω την ανησυχία σας! Ωστόσο, μια ήπια εφαρμογή της παραπάνω τεχνικής δεν θα πληγώσει το παιδί, ίσως να δυσανασχετήσει με την γεύση. Σκεφτείτε ότι θα είναι σαν να τρώει ένα φαγητό που δεν του αρέσει.
    Αν ωστόσο, θεωρείται ότι το παραπάνω δεν θα σας βοηθήσει μπορείτε να ακολουθήσετε κάποια από τις άλλες στρατηγικές (θετικές επιβραβεύσεις).

    Σας ευχαριστώ,
    Μαρία Βερβέρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή